Credit: NASA's Goddard Space Flight Center
Παρακολουθήστε: H Aki Roberge της NASA Goddard, εξηγεί πώς οι παρατηρήσεις με το Atacama Large Array Millimeter (Ατακάμα Μεγάλη Ποικιλία Χιλιοστού) / χιλιοστού στη Χιλή μας έδειξε για τα δηλητηριώδη αέρια, στο σμήνος του κομήτη, και έναν υποθετικό πλανήτη γύρω από το άστρο Beta Pictoris.
Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων που εξερευνεί το δίσκο αερίου και σκόνης στο λαμπρό αστέρι Beta Pictoris, έχουν αποκαλύψει ένα συμπαγές σύννεφο δηλητηριώδους αερίου που σχηματίζεται από τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις ταχείας-φωτιάς ανάμεσα σε ένα σμήνος παγωμένου, κομήτη, όπως ένα σώμα.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι το σμήνος του κομήτη μπορεί να καταψυχθεί, να παγιδευτεί και να συμπυκνωθεί με τη βαρύτητα ενός-ακόμη-αθέατου πλανήτη.
Χρησιμοποιώντας το Atacama Large Array Millimeter (Ατακάμα Μεγάλη Ποικιλία Χιλιοστού)/(ALMA) στη Χιλή, οι αστρονόμοι χαρτογράφησαν χιλιοστά μήκους κύματος φωτός από τη σκόνη και το μονοξείδιο του άνθρακα (CO), τα μόρια σε ένα δίσκο γύρω από το αστέρι.
Βρίσκεται περίπου 63 έτη φωτός μακριά και μόλις 20 εκατομμυρίων ετών.
Το άστρο Beta Pictoris φιλοξενεί έναν από τους πιο κοντινούς, πιο λαμπρούς και νεότερους δίσκους συντριμμιών που είναι γνωστοί, καθιστώντας το, ένα ιδανικό εργαστήριο για τη μελέτη της πρώιμης ανάπτυξης των πλανητικών συστημάτων.
Οι εικόνες από το ALMA, αποκαλύπτουν μια τεράστια ζώνη του μονοξειδίου του άνθρακα που βρίσκεται στις παρυφές του συστήματος.
Μεγάλο μέρος του αερίου είναι συγκεντρωμένο σε ένα ενιαίο κομμάτι που βρίσκεται περίπου 8 δισεκατομμύρια μίλια (13 δισεκατομμυρίων χιλιόμετρα) από το αστέρι, ή σχεδόν τρεις φορές την απόσταση μεταξύ του πλανήτη Ποσειδώνα και τον Ήλιο.
Το συνολικό ποσό του CO (μονοξειδίου του άνθρακα) που παρατηρείται, λένε οι επιστήμονες, υπερβαίνει τους 200 εκατομμύρια δισεκατομμύρια τόνους, που ισοδυναμεί περίπου με το ένα έκτο(1/8) της μάζας των ωκεανών της Γης.
Credit: NASA's Goddard Space Flight Center/F. Reddy
Η έννοια του καλλιτέχνη απεικονίζει το προτιμώμενο μοντέλο για την εξήγηση από τις παρατηρήσεις του ALMA του άστρου Beta Pictoris. Στις εξωτερικές παρυφές του συστήματος, η βαρυτική επίδραση ενός υποθετικού γιγάντιου πλανήτη (κάτω αριστερά) καταγράφει κομήτες σε ένα πυκνό, τεράστιο σμήνος (δεξιά), όπου συμβαίνουν συχνές συγκρούσεις. Ο ένας πλανήτης γνωστός στο σύστημα, Beta Pictoris Β, φαίνεται κοντά στο αστέρι.
Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO) and NASA's Goddard Space Flight Center/F. Reddy
Η εικόνα από το ALMA του μονοξειδίου του άνθρακα γύρω από Beta Pictoris (παραπάνω) του προβλεπόμενου (κάτω) για να προσομοιώσει τη προβολή προς τα κάτω στο σύστημα, αποκαλύπτοντας τη μεγάλη συγκέντρωση του αερίου στο εξωτερικό όριο του. Το μεσαίο πλαίσιο δείχνει τροχιές μέσα στο ηλιακό σύστημα, σε κλίμακα.
Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/W. Dent et al.
Αυτή η εικόνα από το ALMA, του μονοξειδίου του άνθρακα γύρω από το άστρο Beta Pictoris, δείχνει τη συνολική εκπομπή από το J = 3-2 περιστροφική μετάβαση του μορίου CO, με υπόλοιπη συχνότητα 345.796 gigahertz(γκιγκα χερτζ). Η λευκή περιοχή δείχνει τη θέση της φωτεινότερης εκπομπής.
Δεν υπάρχουν ετικέτες.
Δεν υπάρχουν ετικέτες.
Credit: Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/W. Dent et al.
Η προβλεπόμενη εικόνα από το ALMA του μονοξειδίου του άνθρακα γύρω από το άστρο Beta Pictoris, προσομοιώνοντας μια προβολή, κοιτάζοντας προς τα κάτω στο σύστημα, αποκαλύπτοντας τη μεγάλη συγκέντρωση του αερίου στο εξωτερικό όριο του.
Δεν υπάρχουν ετικέτες.
Δεν υπάρχουν ετικέτες.
Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/W. Dent
Αυτή η ακολουθία συγκρίνει τη σκόνη και το αέριο στο δίσκο του άστρου Beta Pictoris. Τα περιγράμματα δείχνουν την εκπομπή σκόνης που παρατηρείται από το ALMA και τα κινούμενα χρώματα μέσα στα περιγράμματα, απεικονίζουν το αέριο που ταξιδεύει με διαφορετικές ταχύτητες. Ξεκινά με το αέριο πάνω αριστερά που κινείται μακριά από εμάς και τελειώνει με το φυσικό αέριο στην κάτω δεξιά γωνία της εικόνας που κινείται προς το μέρος μας. Αυτή η μετατόπιση στην ταχύτητα δείχνει ότι το αέριο θα πρέπει να είναι σε τροχιά γύρω από το αστέρι.
Credit: Univ. of Cambridge/A. Jackson
Αυτό το μοντέλο animation, δείχνει τη σκόνη που παράγεται από μια πλανητική κλίμακα επιπτώσεων που συνεπάγεται με το μέγεθος ενός σώματος σαν τον πλανήτη Άρη, το οποίο είναι μια πιθανή εξήγηση της συστάδας αερίου στο δίσκο συντριμμιών του άστρου Beta Pictoris. Η αρχική επίδραση, τοποθετεί ένα μεγάλο ποσό από τα συντρίμμια σε τροχιά γύρω από το άστρο, το οποίο ακολουθεί κυρίως την τροχιά του αρχικού σώματος (μπλε κύκλος). Μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, αυτό θα έχει διευθετηθεί σε ένα ασύμμετρο δίσκο με ένα φωτεινό σημείο στη θέση της αρχικής επίπτωσης (μπλε σταυρό). Οι συγκρούσεις μεταξύ των συντριμμιών ενισχύουν τη θέση του φωτεινού σημείου, η οποία επιμένει για τουλάχιστον 100.000 χρόνια.
Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/W. Dent and NASA/ESA
Αυτή η ακολουθία συγκρίνει τις εικόνες του άστρου Beta Pictoris, όπως φαίνεται από το Hubble στο ορατό φως και το ALMA. Στην οπτική εικόνα, το φως από το φωτεινό αστέρι πρέπει να αποκλειστεί από έναν δίσκο (κύκλος στο κέντρο), διότι διαποτίζει πλήρως τον ανιχνευτή στην περιοχή αυτή. Έξω από τον καλυμμένο δίσκο βρίσκεται μια άκρη στη ζώνη από τους "προσεγμένους" κόκκους σκόνης, μικρότερη από 1 μίκρον σε ολόκληρη την εικόνα. Το ALMA παρατηρεί σε μήκη κύματος χιλιοστού, όπου το αστέρι είναι σχετικά εξασθενημένο σε σχέση με το δίσκο αερίου και χιλιοστά μεγέθους κόκκων σκόνης. Η θέση του άστρου επισημαίνεται με τον αστερίσκο, και η θέση του γνωστού πλανήτη Δία-μάζας υποδεικνύεται από τον σταυρό. Ο δίσκος αερίου CO εμφανίζεται με ελάχιστη κλίση προς το κεντρικό επίπεδο του δίσκου, και η φωτεινή συστάδα εμφανίζεται στα δεξιά του αστεριού. Αυτός ο δίσκος αερίου είναι πολύ μεγαλύτερος από το ηλιακό μας σύστημα.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: http://svs.gsfc.nasa.gov
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου