Credit: R. M. Catchpole (IoA Cambridge) and NASA/JPL-Caltech
Η καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία, μας δείχνει τη θέση του ήλιου (κίτρινος κύκλος) και άλλους κοντινούς μεταβλητούς Κηφείδες (κύκλοι σε ανοιχτό μπλε) σε σχέση με τους πέντε πρόσφατα ανακαλυφθέντες μεταβλητούς Κηφείδες (κύκλοι σε μπλε σκούρο) που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του Γαλαξία. Τα νεοανακαλυφθέντα αστέρια βρίσκονται πάνω και κάτω από το επίπεδο του γαλαξία και υποδεικνύουν μια έκλαμψη του εξωτερικού δίσκου.
Νέες παρατηρήσεις από πέντε νέους μεταβλητούς αστέρες, αποκαλύπτουν μια παράξενη πύκνωση σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές του Γαλαξία μας.
Γνωστοί ως μεταβλητοί Κηφείδες, αστέρια πάνω και κάτω από το επίπεδο του δίσκου του Γαλαξία.
Η θέση αυτή, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας των άστρων, δηλώνει παραμόρφωση στο βραχίονα που είχε προταθεί προηγουμένως από τις παρατηρήσεις της σκόνης, αλλά δεν είχε αποδειχθεί από την παρουσία των άστρων.
Τα άστρα από την άλλη πλευρά του γαλαξιακού κέντρου μπορεί να αποτελούν πρόκληση για τους επιστήμονες στο να τα παρατηρήσουν, όπως το ποσό της διαστρικής σκόνης που αυξάνεται σε μεγαλύτερες αποστάσεις.
Μια ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας δύο τηλεσκόπια της Νότιας Αφρικής, το Αστρονομικό Παρατηρητήριο (SAAO), για να καθορίσουν ότι οι πέντε μεταβλητοί Κηφείδες βρίσκονται στην αθέατη πλευρά της διόγκωσης του υλικού στην καρδιά του Γαλαξία μας, πάνω και κάτω από το γαλαξιακό επίπεδο.
Νεαρά αστέρια
Με μια σταθερή σχέση μεταξύ της φωτεινότητας τους και του ρυθμού των παλμών, οι μεταβλητοί Κηφείδες συχνά ως "πρότυπα κεριά", χρησιμοποιούνται για μέτρηση αποστάσεων μέσα στο γαλαξία. Με τη σύγκριση για το πόσο φωτεινό είναι ένα τέτοιο αστέρι, είναι για το πόσο φωτεινό πρέπει να είναι αν ένας παρατηρητής σταθεί δίπλα του, οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν πόσο μακριά βρίσκεται το αντικείμενο.
Μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Michael W. Feast, του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική, μελέτησε διάφορους πιθανούς μεταβλητούς Κηφείδες.
Ο κατάλογος προέρχεται από το Optical Gravitational Lensing Experiment / Πείραμα Οπτικού Βαρυτικού Εστιασμού (OGLE), το οποίο παρακολουθεί το φως από περίπου ένα δισεκατομμύρια αστέρια στον ουρανό για να δημιουργήσει έναν κατάλογο για πάνω από 400.000 αστέρια που αλλάζουν τακτικά στη φωτεινότητα.
Credit: Whitelock et al
Μια υπέρυθρη εικόνα του μεταβλητού άστρου Κηφείδη OGLE-BLG-CEP-32 και των γειτονικών αστέρων (αριστερά), μαζί με το φάσμα του φωτός που λαμβάνεται από το νοτιοαφρικανικό Μεγάλο Τηλεσκόπιο (δεξιά).
Από τους αρχικούς 32 αστέρες που μελετήθηκαν, η ομάδα του Feast, ταξινόμησε πέντε, μεταβλητούς Κηφείδες και καθιέρωσε τις αποστάσεις τους, καθώς και το πόσο γρήγορα ταξιδεύουν.
Παρά το γεγονός ότι τα αστέρια βρίσκονται σε ένα ρεύμα που σχετίζεται με το νάνο γαλαξία Τοξότη, οι αστρονόμοι προσδιόρισαν γρήγορα ότι τα αντικείμενα που ταξιδεύουν πολύ αργά είναι ένα μέρος της "διακλάδωσης".
Δε θα μπορούσαν να είναι μέρος της διόγκωσης του Γαλαξία μας, καθώς βρίσκονται πολύ μακριά από το γαλαξιακό κέντρο.
Η ηλικία των μεταβλητών αστέρων, αποκλείει την ιδέα ότι είναι απομονωμένες ακραίες τιμές.
Μόνο περίπου 150 εκατομμυρίων ετών, οι Κηφείδες είναι νεαρά αστέρια, ενώ τα μεμονωμένα αστέρια τείνουν να είναι μεγαλύτερης ηλικίας.
Αντ 'αυτού, τα μεταβλητά αστέρια αποτελούν μέρος ενός δίσκου που πυκνώνει καθώς εκτείνεται έξω από το γαλαξία.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: space.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου