Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Σαν σήμερα 17 Ιουλίου 1912




17 Ιουλίου 1912. 
Αφήνει την τελευταία του πνοή ο Γάλλος μαθηματικός και θεωρητικός αστρονόμος Ανρί Πουανκαρέ.


Αφήνει την τελευταία του πνοή ο Γάλλος μαθηματικός και θεωρητικός αστρονόμος Ανρί Πουανκαρέ (Henri Poincaré, 1854 – 1912), ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στις θεωρίες της κοσμογονίας και της Σχετικότητας, ενώ παράλληλα υπήρξε ένας προικισμένος εκλαϊκευτής της επιστήμης. 

Το 1881, έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Παρισιού, όπου παρήγαγε πάνω από 500 επιστημονικές εργασίες, αρκετές από τις οποίες ήταν στη θεωρητική αστρονομία.
Το 1887, εξελέγη μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών στο Παρίσι. 
Στην ουράνια μηχανική ο Πουανκαρέ είχε ουσιαστική συμβολή στη θεωρία των τροχιών και ειδικότερα στο κλασσικό πρόβλημα των τριών σωμάτων (για παράδειγμα το σύστημα που περιλαμβάνει τον Ήλιο, τη Σελήνη και τη Γη).
Αυτό ήταν μέρος του προβλήματος των ν – σωμάτων, για το οποίο είχε θεσπίσει βραβείο ο βασιλιάς Όσκαρ Β΄ της Σουηδίας. Αν και δεν έδωσε γενική λύση, ο Πουανκαρέ έλαβε, το 1889, το βραβείο αυτό.

Το πρόβλημα των τριών σωμάτων που ανακάλυψε ο Πουανκαρέ περίπου 100 χρόνια μετά τον Λαπλάς, ήταν ειδικό πρόβλημα των χαοτικών κινήσεων, ακόμη και στα απλούστερα συστήματα της κλασικής μηχανικής. 
Δυστυχώς, το σημαντικό αυτό αποτέλεσμα, στο οποίο κατέληξε, βασιζόμενος μόνο σε ποιοτικούς γεωμετρικούς συλλογισμούς και χωρίς να χρησιμοποιήσει σχήματα, δεν ήταν δυνατόν να εκτιμηθεί στην εποχή του, αφού έλειπε ακριβώς ο τρόπος, με τον οποίο μπορούσε κανείς να αποκτήσει μια ποσοτική αίσθηση του φαινομένου. 
Έτσι αυτή η ανακάλυψη έμεινε στην ιστορία της μηχανικής ως ένα θεωρητικό παράδοξο, χωρίς προφανή σχέση με το οικοδόμημα της φυσικής του 19ου αιώνα.
Τις νέες θεωρίες του εφήρμοσε στην ευστάθεια των δακτυλίων του Κρόνου και στη δημιουργία των διπλών αστέρων. 
Το 1906 μια θεωρία του για τη δυναμική του ηλεκτρονίου ήταν παρόμοια με τη θεωρία της ειδικής θεωρίας της Σχετικότητας. 
Έγραψε το τρίτομο έργο Οι νέες μέθοδοι της Ουράνιας Μηχανικής, όπου αναπτύσσεται η βάση της σύγχρονης μελέτης των χαοτικών δυναμικών συστημάτων, το ειδικότερο Ανάλυση θέσεως, τα εκλαϊκευτικά λογοτεχνικά έργα Επιστήμη και υπόθεση. 
Η αξία της επιστήμης, Επιστήμη και μέθοδος, κ.ά. Εξελέγη πρόεδρος της Ακαδημίας των Επιστημών, το 1906 και πρόεδρος της Γαλλικής Ακαδημίας, το 1908.

ΠΗΓΗ: astronomos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Φεισμπουκ

Τουιτερ