2003,
εκρήγνυται πάνω από το Τέξας κατά τη διάρκεια της επιστροφής του στη Γη το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια στοιχίζοντας τη ζωή στο επταμελές πλήρωμά του ανάμεσα τους και ο πρώτος Ισραηλινός κοσμοναύτης. Επρόκειτο για το τελευταίο προγραμματισμένο από τη ΝΑΣΑ ταξίδι του Κολούμπια.
Τα μέλη της αποστολής STS-107: (Α → Δ) Ντ. Μπράουν, Ρ. Χάσμπαντ, Λ. Κλαρκ, Κ. Τσάολα, Μ. Άντερσον, Ου. ΜακΚούλ και Ι. Ραμόν.
Αναφλέγεται το διαστημικό λεωφορείο «Κολούμπια», στην 28η αποστολή του, λίγο πριν από την προσγείωση του. Η ανάφλεξη γίνεται στην ατμόσφαιρα της Γης και διαλύθηκε όλως διόλου σκορπίζοντας το θάνατο στους 7 αστροναύτες (5 άνδρες και 2 γυναίκες), που αποτέλεσαν μερικά ακόμη θύματα του Διαστήματος.
Το Κολούμπια πέταξε για πρώτη φορά το 1981. Στα 22 χρόνια «υπηρεσίας» του υπέστη δύο αναβαθμίσεις:
Η 1η έγινε το 1994 και αφορούσε κυρίως μηχανικά μέρη και η 2η έγινε το 1999 και αφορούσε κυρίως ηλεκτρικά – ηλεκτρονικά μέρη και τις οθόνες του πιλοτηρίου, που προβάλουν διάφορα στοιχεία σχετικά με την πτήση.
Όντας το παλαιότερο διαστημικό λεωφορείο, κατασκευασμένο με βάση αρχαιότερη τεχνολογία και τεχνογνωσία από τα υπόλοιπα, το «Κολούμπια» ζύγιζε 90 τόνους περισσότερο από τα άλλα. Έτσι δε μπορούσε να φτάσει την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ), και δεν χρησιμοποιήθηκε σε καμία αποστολή συναρμολόγησής του. Αναλογιζόμενοι τις περιορισμένες πλέον δυνατότητες του “Κολούμπια” και λόγω σφιχτού προϋπολογισμού, οι υπεύθυνοι της ΝΑΣΑ θεώρησαν ότι έπρεπε πλέον ν’ αποσύρουν το γηραιό διαστημικό λεωφορείο, το 2001.
Παρόλα αυτά αποφάσισαν να παρατείνουν τη ζωή του, έτσι, ώστε να εξασφαλίσουν τη διεξαγωγή αρκετών επιστημονικών αποστολών, που δεν έχουν σχέση με την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Η μοιραία αποστολή, για παράδειγμα, αναβλήθηκε αρκετές φορές μέχρι να αποφασιστεί η τελική ημερομηνία εκτόξευσης της 16ης.1.2003.
1 Φεβρουαρίου 2003, το διαστημικό λεωφορείο Κολουμπια καταστρέφεται κατά την επανείσοδο του στην ατμόσφαιρα. Αιτία του δυστυχήματος ήταν ενα κομμάτι μονωτικού αφρού που αποκολλήθηκε κατα την εκτόξευση 16 ημέρες πριν και χτύπησε τα προστατευτικά στρώματα του αριστερού πτερυγίου του λεωφορείου. Τα μέλη της αποστολής STS-107: (Α → Δ) Ντ. Μπράουν, Ρ. Χάσμπαντ, Λ. Κλαρκ, Κ. Τσάολα, Μ. Άντερσον, Ου. ΜακΚούλ και Ι. Ραμόν.(ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης).
1η Φεβρουαρίου 1886.
Παρατηρείται για δεύτερη φορά από τον Αμερικανό αστρονόμο Γεώργιο Χέιλ (1868 – 1938) ο Καινοφανής (νόβα) 1885.
Η παρατήρηση έγινε από το αστεροσκοπείο της Ουάσιγκτων.
Ο καινοφανής αυτός αστέρας παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1885 σε απόσταση 16΄΄ νοτιοανατολικά του πυρήνα του γαλαξία της Ανδρομέδας. Ήταν 6ου μεγέθους και πολύ γρήγορα χάθηκε από τα τηλεσκόπια.
1958,
εκτοξεύεται από τον αμερικανικό στρατό ο πρώτος δορυφόρος της χώρας. Ο "Εξπλόρερ 1", τίθεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, για να μελετήσει τις κοσμικές ακτίνες.
Φωτογραφία του Εξερευνητή 1
Ο Εξερευνητής 1 ήταν ο πρώτος δορυφόρος που εκτόξευσαν οι ΗΠΑ στο διάστημα, στις 31 Ιανουαρίου του 1958.
Ο Εξερευνητής 1 ήταν η απάντηση στον Σπούτνικ των Σοβιετικών, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει την προσπάθεια για την εξερεύνηση του διαστήματος.
Δεν αποτέλεσε ωστόσο την πρώτη απόπειρα για εκτόξευση δορυφόρου, καθώς είχε προηγηθεί μια αποτυχημένη προσπάθεια το Δεκέμβριο του 1957.
Ο δορυφόρος ήταν εξοπλισμένος με όργανα για παρατηρήσεις της ραδιενέργειας γύρω από τη Γη και δημιουργήθηκε υπό την εποπτεία του καθηγητή Τζέιμς βαν Άλεν (Τζέιμς Α Βαν Άλλεν).
Τα δεδομένα που πήρε τόσο ο Εξερενητής1 όσο και ο Εξερευνητής 3 (Μάρτιος του 1958) ήταν τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του Διαστήματος.
Οι ραδιενεργές ζώνες γύρω από τη Γη είναι γνωστός ως ζώνες Βαν Άλλεν.
31 Ιανουαρίου 1958.
Εκτοξεύεται ο πρώτος Αμερικανικός δορυφόρος «Eξπλόρερ – 1» από το ακρωτήριο Κανάβεραλ.
Εκτοξεύεται ο πρώτος Αμερικανικός δορυφόρος «Εξερευνητής– 1», από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, με πύραυλο «Ζευς». Είχε κυλινδρικό σχήμα διαμέτρου 15 εκατοστών, ύψους 2 μέτρων περίπου και βάρους 8 κιλών.
Η τροχιά του είχε μέγιστο ύψος 2.557 χλμ. και ελάχιστο 354 χλμ., ενώ ο χρόνος περιφοράς του ήταν 115 λ.
Εμπνευστής και κατασκευαστής του ήταν ο Βέρνερ Φον Μπράουν, με την επιστημονική και τεχνική ομάδα του. Η ομάδα αυτή αποτέλεσε τον πρώτο πυρήνα της ΝΑΣΑ, η οποία ιδρύθηκε την εποχή εκείνη και μεταξύ των άλλων συνέχισε το πρόγραμμα «Εξπλόρερ».
Με τα επιστημονικά του όργανα και τον ραδιοτεχνικό του εξοπλισμό (έναν μετρητή γκάιγκερ για την ανίχνευση της κοσμικής ακτινοβολίας), o «Εξπλόρερ – 1» αποκάλυψε τις γνωστές σήμερα ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλλεν. Αυτή ήταν η πρώτη και μεγάλη ανακάλυψη του διεθνούς γεωφυσικού έτους 1958.
Κατά την περιφορά του γύρω από τη Γη ο «Εξπλόρερ – 1» έκανε μετρήσεις μικρομετεωριτών, ενεργειακών σωματιδίων, κοσμικής ακτινοβολίας, ηλιακού ανέμου και της ιονόσφαιρας.
Ο «Εξερευνητής– 1» κατέρριψε όλα τα ρεκόρ μακροβιότητας και σε 9 χρόνια η περίοδος της περιφοράς του δεν είχε ελαττωθεί παρά μόνο κατά 13 λεπτά.
1 Φεβρουαρίου 1958, εκτοξεύεται ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος, ο Εξερευνητής 1, στο πλαίσιο του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους υπο την καθοδήγηση των Γουίλιαμ Πίκερινγκ, Βέρνερ φον Μπράουν και Τζέιμς Βαν Άλλεν. Τέθηκε σε μια τροχιά 358x2,550 χιλιομέτρων και ανακάλυψε την ύπαρξη περιοχών με μεγάλο αριθμό φορτισμένων σωματιδίων, οι οποίες έχουν το σχήμα δαχτυλιδιού και ονομάστηκαν ζώνες Βαν Άλλεν
Το-Νιου-Σας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου