Προσομοίωση συγκρουόμενων γαλαξιών

Αυτή η προσομοίωση ακολουθεί τη σύγκρουση δύο σπειροειδών γαλαξιών που φιλοξενούν γιγαντιαίες μαύρες τρύπες. Η σύγκρουση συγχωνεύει τις μαύρες τρύπες και ανακατώνει το αέριο και στους δύο γαλαξίες. Οι συγχωνευμένες μαύρες τρύπες διαμορφώνουν έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα που ονομάζεται κουασάρ και δημιουργεί έναν «άνεμο» που φυσά μακριά από το αέριο του γαλαξία. 

Η «σύγκρουση» δύο γαλαξιών είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό γεγονός. Δύο αντικείμενα με μάζα, το καθένα, 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλίου «συγκρούονται» με ταχύτητα 1 εκατομμυρίου χιλιομέτρων την ώρα και παράγουν ενέργεια ίση με 1 δισεκατομμύριο υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα). Δυστυχώς για μας, οι «συγκρούσεις» αυτού του είδους διαρκούν αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια επειδή, παρ' όλο που οι ταχύτητες των γαλαξιών είναι μεγάλες, υπερισχύουν οι αστρονομικές αποστάσεις που τους χωρίζουν. Έτσι δεν υπάρχει ελπίδα να παρακολουθήσουμε «ζωντανά» την εξέλιξη μιας από αυτές. Περιοριζόμαστε λοιπόν να φωτογραφίζουμε τις διάφορες φάσεις «συγκρούσεων» γαλαξιών που παρατηρούμε με τα τηλεσκόπιά μας, και από αυτά τα «στιγμιότυπα» προσπαθούμε στη συνέχεια να ανασυνθέσουμε την όλη διαδικασία. 

Οι «συγκρούσεις» αυτές διαρκούν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια και για τον λόγο αυτόν δεν είναι εύκολο να αντιληφθούμε το μεγαλείο τους, είναι όμως πολύ πιθανό να οφείλουμε την ύπαρξή μας ακριβώς σε μια παρόμοια «σύγκρουση» του Γαλαξία μας με άλλον γαλαξία, η οποία συνέβη πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Φαίνεται ότι τα αποτελέσματα μιας γαλαξιακής «σύγκρουσης» εξαρτώνται από την ελάχιστη απόσταση προσέγγισης δύο γαλαξιών. Αν πλησιάσουν σε μικρή απόσταση ή «συγκρουσθούν» μετωπικά, τότε ο μεγαλύτερος από τους δύο «καταπίνει» τον μικρότερο και το αποτέλεσμα είναι να δημιουργηθεί ένας νέος γαλαξίας που περιέχει τα αστέρια και των δύο. Αν περάσουν σε σχετικά μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλον, τότε οι δύο γαλαξίες διατηρούν την ταυτότητά τους, αλλά εμφανίζονται σπείρες στη δομή τους. Με τον τρόπο αυτόν μπορούμε σήμερα να ερμηνεύσουμε τόσο την ύπαρξη γιγαντιαίων γαλαξιών, με μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του δικού μας Γαλαξία, όσο και τη μεγάλη συχνότητα παρατήρησης γαλαξιών με σπειροειδή δομή.

Πηγή-ΝΑΣΑ