DE-STAR: «Ασπίδα» εναντίον απειλητικών μετεωριτών

Με την απειλή των μετεωριτών να έχει επανέλθει έντονα στην επικαιρότητα λόγω των δύο περιστατικών της Παρασκευής (το «βομβαρδισμό» πόλης στη Ρωσία από θραύσματα μετεωρίτη και το κοντινό πέρασμα του 2012 DA14, αστεροειδούς μεγέθους μισού γηπέδου), το ενδιαφέρον για συστήματα «άμυνας» έχει αυξηθεί.

Σε αυτό το πλαίσιο, το «timing» της ανακοίνωσης των Φίλιπ Λούμπιν, φυσικού και καθηγητή του UC Santa Barbara και του Γκάρι Χιουζ, του California Polytechnic State University, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καθώς η αποκάλυψη των σχεδίων για ένα πρωτοποριακό σύστημα προστασίας της Γης έλαβε χώρα μία ημέρα πριν τα περιστατικά, την Πέμπτη. Πρόκειται για το DE-STAR (Direct Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation), το οποίο, βάσει σχεδίου, θα μπορούσε να εξουδετερώνει τέτοιες απειλές. H δουλειά πάνω στο πρόγραμμα ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.
«Πρέπει να μάθουμε να συζητάμε αυτά τα θέματα με ένα λογικό τρόπο» λέει σχετικά ο Λούμπιν. «Πρέπει να είμαστε ενεργητικοί, όχι απλά να αντιδρούμε στις απειλές. Η αποφυγή και η κάλυψη δεν αποτελούν επιλογές. Μπορούμε όντως να κάνουμε κάτι σχετικά με αυτές» συμπληρώνει.
Το DE-STAR χαρακτηρίζεται ως ένα σύστημα τροχιακής άμυνας κατευθυνόμενης ενέργειας. Είναι σχεδιασμένο να αξιοποιεί την ενέργεια του ήλιου, «παράγοντας» ακτίνες λέηζερ που θα είναι σε θέση να καταστρέψουν αστεροειδείς που απειλούν τον πλανήτη μας, ή να τους εκτρέψουν από την πορεία τους. Πέρα από τους «αμυντικούς» σκοπούς του, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για τους σκοπούς του αναδυόμενου τομέα εκμετάλλευσης αστεροειδών, αξιοποιώντας την τεχνολογία λέηζερ για εκτιμήσεις πάνω στη σύσταση αστεροειδών.

SPACE.COM/PHILIP M. LUBIN

Το DE-STAR χαρακτηρίζεται ως ένα σύστημα τροχιακής άμυνας κατευθυνόμενης ενέργειας και είναι σχεδιασμένο να αξιοποιεί την ενέργεια του ήλιου, «παράγοντας» ακτίνες λέηζερ που θα είναι σε θέση να καταστρέψουν αστεροειδείς που απειλούν τον πλανήτη μας, ή να τους εκτρέψουν από την πορεία τους.

Βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι, όπως λέει ο Χιουζ, «δεν είναι κάποια ‘τραβηγμένη’ ιδέα από το Star Trek», καθώς βασίζεται σε υπάρχουσες τεχνολογίες. «Ακόμη και αν (τα εξαρτήματα) δεν υπάρχουν ακριβώς στην έκταση που θα χρειαζόμασταν- η μεγέθυνσή τους θα αποτελούσε πρόκληση- τα βασικά στοιχεία υπάρχουν, είναι έτοιμα. Απλά πρέπει να τα θέσουμε στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου συστήματος για να είναι αποτελεσματικά, και μόλις το σύστημα ολοκληρωθεί, θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα».  Ο Λούμπιν και ο Χιουζ έχουν υπολογίσει τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες συστημάτων DE-STAR διαφόρων μεγεθών, από «επιτραπέζιες» συσκευές μέχρι «γίγαντες» διαμέτρου χιλιομέτρων. Για σκοπούς προστασίας από αστεροειδείς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το DE-STAR 2, το οποίο έχει διαστάσεις αντίστοιχες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (διαμέτρου 100 μέτρων), για την εκτροπή αστεροειδών από την πορεία τους, ή το DE-STAR 4, διαμέτρου 10 χιλιομέτρων, που θα μπορούσε να χτυπάει το στόχο με 1,4 μεγατόνους ενέργειας κάθε ημέρα, καταστρέφοντας έναν αστεροειδή διαμέτρου 500 μέτρων εντός διαστήματος ενός έτους.
Επίσης, η τεχνολογία DE-STAR θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για σκοπούς προώθησης διαστημοπλοίων, σε ταχύτητες πάρα πολύ υψηλότερες σε σχέση με τα σημερινά μέσα.