Γιατί πρέπει να επανεξετάσουμε όλα όσα ξέρουμε για τις κατοικήσιμες ζώνες;

Μερικοί πλανήτες μπορεί να είναι πιο ευνοϊκοί για τη ζωή, ακόμα και από τη Γη, λένε οι αστροβιολόγοι. 
Καλώς ήρθατε στην «υπερ-κατοικήσιμη» ζώνη.


Η κατοικήσιμη ζώνη είναι ένας από τους λίγους όρους αστροφυσικής που έχει εισαχθεί στο κοινό λεξικό. 
Περιγράφει την περιοχή γύρω από ένα αστέρι στην οποία ένας πλανήτης θα μπορούσε να είναι σε θέση να υποστηρίζει υγρό νερό στην επιφάνειά του. 
Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να είναι πάρα πολύ καυτή και όχι πάρα πολύ κρύα, αλλά ακριβώς, και γι 'αυτό είναι επίσης γνωστή ως "Χρυσομαλλούσα ζώνη "(Goldilocks). 

Τώρα, η έννοια της κατοικήσιμης ζώνης πρόκειται να αλλάξει δραματικά. 
Σήμερα, ο René Heller στο Πανεπιστήμιο McMaster στο Χάμιλτον του Καναδά, και ο John Armstrong στο Weber State University στο Ogden, Γιούτα, λένε ότι ο ορισμός της τρέχουσας ζώνης πρέπει δραστικά να ξαναγραφεί. 

Αυτοί οι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι ο ορισμός αυτός είναι αδικαιολόγητα επίκεντρο, και να επισημάνω ότι άλλοι παράγοντες εκτός από την απόσταση προς το μητρικό άστρο επίσης προσδιορίζουν εάν η επιφάνεια ενός πλανήτη είναι αρκετά ζεστή για να υποστηρίξει νερό σε υγρή μορφή. 

Και αυτό σημαίνει ότι κάποια σημεία θα μπορούσαν να είναι ακόμη καλύτερα από τη Γη για να υποστηρίξουν την εμφάνιση της ζωής. 
Αυτά τα σημεία, λένε οι Heller και Armstrong, θα πρέπει να ονομάζονται «υπερ-κατοικήσιμα». 

Ένας σοβαρός παράγοντας είναι οι παλιρροιακές δυνάμεις, οι οποίες τεντώνουν και συμπιέζουν ένα σώμα σε μια εκκεντρική τροχιά και μπορούν να θερμάνουν εντυπωσιακά  έναν πλανήτη ή ένα φεγγάρι. 
Αυτό είναι που παράγει τη θερμότητα που διατηρεί ένας υδαρής ωκεανός κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού του Δία, Ευρώπη.


Μετάφραση: To-New-Sas

ΠΗΓΗ: https://medium.com