Το πιο μακρινό κβάζαρ 3C 273

(Επανεπεξεργασία του Hubble)

Το 3C 273 είναι ένα κβάζαρ, και ήταν επίσης μία από τις πρώτες εξωγαλαξιακές πηγές ακτίνων Χ που ανακαλύφθηκε το 1970. 

Ωστόσο, ακόμη και σε αυτήν την ημέρα, η διαδικασία η οποία οδηγεί στις εκπομπές ακτίνων Χ είναι αμφιλεγόμενη. 

Η φωτεινότητα είναι μεταβλητή σχεδόν σε κάθε μήκος κύματος από ραδιοκύματα έως τις ακτίνες-γ σε χρονικές κλίμακες από λίγες ημέρες έως και δεκαετίες. 

Πόλωση που συμπίπτει με τον προσανατολισμό, έχει παρατηρηθεί σε ράδιό-εκπομπές, στο υπέρυθρο και ορατό φως που εκπέμπεται από την μεγάλης κλίμακας πίδακα· αυτές οι εκπομπές είναι σχεδόν βέβαιο ότι η ακτινοβολία σύγχνοτρον στη φύση, που δημιουργείται από έναν πίδακα φορτισμένων σωματιδίων που κινούνται με σχετικιστικές ταχύτητες. 

Οι εν λόγω πίδακες πιστεύεται ότι δημιουργούνται από την αλληλεπίδραση της κεντρικής μαύρης τρύπας και του δίσκου προσαύξησης. 

Οι παρατηρήσεις VLBI σε ράδιο του 3C 273 αποκάλυψαν σωστή κίνηση από μερικές ράδιο-εκπομπές που εκπέμπουν οι περιφέρειες, γεγονός που υποδηλώνει περαιτέρω την παρουσία για το υλικό του πίδακα.

Ο κβάζαρ 3C 273, ο φωτεινότερος όλων 

(εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble)

Από το ηλεκτρονικό περιοδικό του Πλανηταρίου Θεσσαλονίκης 

Το 3C273 είναι ένα κβάζαρ, που θεωρείται ότι βρίσκεται  περίπου 2 δισεκατομμύρια έτη φωτός  μακριά. 

Για το 3C273 υπάρχουν  διάφορες αναφορές  στην αστρονομική ιστορία. 

Όχι μόνο είναι το φωτεινότερο κβάζαρ στον ουρανό, αλλά επίσης το πρώτο που ανακαλύφθηκε. 

Ο  προσδιορισμός του σαν 3C273 προέρχεται από το ότι είναι η 273η  είσοδος στον τρίτο κατάλογο των ράδιο πηγών του Κέμπριτζ, ο οποίος πραγματοποιήθηκε  με το ιστορικό ράδιο τηλεσκόπιο στο Jodrell Bank της Αγγλίας και δημοσιεύθηκε το 1959. 

Αν και το 3C273 εμφανίζεται σαν ένα μόλις  αμυδρό, ελαφρώς γαλαζωπό αστέρι μέσω των τηλεσκοπίων μας, η τεράστια απόστασή του σημαίνει ότι πρέπει να είναι εξαιρετικά φωτεινό. 

Στην πραγματικότητα, γνωρίζοντας πόσο απίστευτα μακριά βρίσκεται, οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι το 3C273 πρέπει να έχει μια συνολική εκπομπή φωτός ισοδύναμη με αυτήν από 2 τρισεκατομμύρια ήλιους! 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη  ποσότητα ενέργειας που  παράγεται από έναν γαλαξία στο μέγεθος του δικού μας γαλαξία. 

Αυτό που είναι ακόμη πιο καταπληκτικό είναι ότι  αυτή η τεράστια πηγή ενέργειας καταλαμβάνει μικρότερο όγκο στο σύμπαν από ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα! 

Ποιο είναι όμως το είδος της πηγής ενέργειας που θα μπορούσε να παράγει τέτοιους φανταστικούς αριθμούς; 

Βασισμένοι στα στοιχεία, πολλοί αστρονόμοι καταλήγουν μόνο σε ένα συμπέρασμα: ότι τα κβάζαρ πρέπει να τροφοδοτούνται από τις τεραστίων διαστάσεων μαύρες οπές που κρύβονται  βαθιά μέσα τους. Μελέτες που διευθύνονται με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble  εμφανίζουν  πολλά κβάζαρς να θάβονται στο κέντρο  πολύ αμυδρών γαλαξιών. 

Επίγεια τηλεσκόπια υπαινίχτηκαν στο παρελθόν ότι όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει. 

Με την  θέση του Hubble επάνω από την  ατμόσφαιρά μας, επιβεβαιώθηκε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει όχι μόνο σε μερικά παραδείγματα γαλαξιών, αλλά σε πολλούς γαλαξίες. 

Στην περίπτωση του 3C273, οι φωτογραφίες εμφανίζουν ύλη να εκτοξεύεται προς τα έξω σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποδεικνύοντας περαιτέρω ότι κάτι εξαιρετικά ισχυρό συμβαίνει μέσα του.
Κατά γενική ομολογία, το 3C273 μοιάζει σαν κάποιο άλλο αμυδρό αστέρι. 

Αλλά αυτό ακριβώς είναι το συναρπαστικό μέρος της παρατηρησιακής  Αστρονομίας. 

Όταν καταβάλετε έντονες προσπάθειες για να δείτε το αμυδρό φως του 3C273 απόψε, να έχετε την σκέψη  ότι τα μάτια σας αντικρίζουν  φωτόνια που έφυγαν από το απόμακρο αυτό αντικείμενο όταν κυριαρχούσε η μονοκύτταρη  ζωή στον πλανήτη μας! Και ό,τι καλύτερο, το βλέπετε μέσω του δικού σας τηλεσκοπίου.

και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις..(1η εικόνα)

Μετάφραση 1ου κειμένου: To-New-Sas

ΠΗΓΗ: (2o κείμενο) http://athensinfo.wordpress.com