DEM L241: «Σκληρό» αστέρι επιβιώνει μετά από έκρηξη σουπερνοβα

Σύνθετη

Με επισήμανση

Σε ακτίνες-Χ

Σε οπτική απεικόνιση

• Οι αστρονόμοι έχουν βρει αποδείξεις για ένα συνοδό άστρο, που επιβίωσε από έκρηξη σουπερνοβα.

• Το Chandra ακτίνων-Χ αποκαλύπτει μια σημειακή πηγή, όπως το πεδίο συντριμμιών που παράγεται όταν το τεράστιο αστέρι εξερράγη.

• Το σύστημα αυτό περιέχει είτε ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα και ένα τεράστιο αστέρι το οποίο επέζησε.

• Το κατάλοιπο υπερκαινοφανούς, ονομάζεται DEM L241 και βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν μικρό γειτονικό γαλαξία του Γαλαξία μας.

Όταν ένα τεράστιο αστέρι ξεμείνει από τα καύσιμα, καταρρέει και εκρήγνυται ως σουπερνόβα. 

Παρά το γεγονός ότι αυτές οι εκρήξεις είναι εξαιρετικά ισχυρές, είναι δυνατό για ένα συνοδό άστρο να υπομείνει την έκρηξη. 

Μια ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το παρατηρητήριο Chandra X-ray της NASA και άλλα τηλεσκόπια, έχουν βρει ενδείξεις για έναν από αυτούς τους επιζώντες άστρων.

Αυτό το αστέρι είναι «σκληρό» στο πεδίο συντριμμιών μιας αστρικής έκρηξης - που ονομάζεται επίσης υπόλειμμα υπερκαινοφανούς - βρίσκεται σε μια περιοχή που ονομάζεται HII DEM L241. 

Μια περιοχή ΗΙΙ (προφέρεται "H-δύο") δημιουργείται όταν η ακτινοβολία από το ζεστά, νέα αστέρια απομακρύνουν τα ηλεκτρόνια από ουδέτερα άτομα υδρογόνου (HI) για να σχηματίσουν σύννεφα ιονισμένου υδρογόνου (Η ΙΙ). 

Αυτή η περιοχή ΗΙΙ βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν μικρό γαλαξία σύντροφο του Γαλαξία μας.

Μια νέα σύνθετη εικόνα του DEM L241, περιέχει στοιχεία δεδομένων του Chandra (μοβ) που απεικονίζουν το υπόλειμμα υπερκαινοφανούς. 

Το υπόλοιπο, παραμένει ζεστό και ως εκ τούτου, λαμπρό σε ακτίνες-Χ για χιλιάδες χρόνια αφότου σημειώθηκε η αρχική έκρηξη. 

Επίσης, αυτά που περιλαμβάνονται σε αυτή την εικόνα, είναι τα οπτικά δεδομένα από την Έρευνα Magellanic Cloud Emission Line (MCELS) που λαμβάνονται από επίγεια τηλεσκόπια στη Χιλή (κίτρινο και κυανό/γαλάζιο), που μαρτυρούν την εκπομπή που παράγεται από το HII DEM L241. 

Πρόσθετα οπτικά δεδομένα από την Έρευνα Ψηφιακού Ουρανού (λευκό) περιλαμβάνονται επίσης, δείχνοντας τα αστέρια στο πεδίο.

Οι R. Davies, Κ. Elliott, και J. Meaburn, των οποίων τα τελευταία αρχικά συνδυάστηκαν για να δώσουν στο αντικείμενο το πρώτο μισό του ονόματός του, χαρτογράφησαν για πρώτη φορά το DEM L241 το 1976. 

Τα τελευταία στοιχεία από το Chandra, αποκάλυψαν την παρουσία μιας πηγής ακτίνων-Χ σημείο-όπως και στην ίδια θέση ως ένα νεαρό άστρο μεγάλης μάζας μέσα στο υπόλειμμα υπερκαινοφανούς του DEM L241.

Οι αστρονόμοι μπορούν να εξετάσουν τις λεπτομέρειες των δεδομένων του Chandra για να μαζέψουν σημαντικές ενδείξεις σχετικά με τη φύση των πηγών ακτίνων-Χ. 

Για παράδειγμα, πόσο φωτεινές είναι οι ακτίνες Χ, πώς αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, και πώς διανέμονται σε όλο το φάσμα της ενέργειας που παρατηρεί το Chandra.

Μετάφραση: To-New-Sas

ΠΗΓΗ: chandra.harvard.edu