Το ISOLDE ρίχνει φως σε αστέρια που πεθαίνουν

(Image: Pete Challis/NASA, ESA)

Σουπερνοβα 1987A, το πιο κοντινό σουπερνόβα που παρατηρήθηκε σε σχεδόν 400 χρόνια

Τι συμβαίνει μέσα σε ένα άστρο που πεθαίνει; 

Ένα πρόσφατο πείραμα στο REX, επιταχυντής του CERN, προσφέρει στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσει τους αστροφυσικούς να υπολογίσουν εκ νέου τις ηλικίες, των μερικών από τις μεγαλύτερες εκρήξεις στο σύμπαν.

Η κατάρρευση του πυρήνα ενός σουπερνοβα, είναι θεαματική αστρική έκρηξη που μπορεί να επισκιάσει εν συντομία, έναν ολόκληρο γαλαξία. 

Συμβαίνει, όταν τα τεράστια αστέρια - τα αστέρια που είναι περισσότερο από οκτώ φορές τη μάζα του ήλιου μας - καταρρέουν στον εαυτό τους. 

Τεράστια ποσά ύλης και ενέργειας, εκτινάσσονται στο διάστημα κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων. 

Οι πυρήνες αυτών των αστέρων, τότε, καταρρέουν γρήγορα και σχηματίζουν ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα.

Η αλληλουχία των γεγονότων στα πρώτα λίγα δευτερόλεπτα από μια μαζική κατάρρευση άστρου, είναι πλήρως κατανοητή. 

Τα στοιχεία μέσα και γύρω από τον πυρήνα, είναι κατανεμημένα ανά υψηλής ενέργειας φωτόνια σε ελεύθερα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα σωματίδια άλφα. 

Ακολουθούν οι εκρήξεις νετρίνων. 

Αλλά η μοντελοποίηση για το τι θα συμβεί περαιτέρω, εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για τους αστροφυσικούς.

Οπτικά τηλεσκόπια, προσφέρουν μικρή λεπτομέρεια σχετικά με τον μηχανισμό έκρηξης. Παρατηρητήρια ακτίνων-γ, αντίθετα, προσφέρουν δελεαστικές ενδείξεις, κυρίως στις ακτίνες-γ που παράγονται από τιτάνιο-44, ένα ισότοπο του τιτανίου που δημιουργείται φυσικά σε σουπερνόβα, το οποίο μπορεί να ανιχνευθεί καθώς αυτό βγαίνει από τα αστέρια που πεθαίνουν. 

Η ποσότητα του ισοτόπου που εκτοξεύεται από το σουπερνόβα, μπορεί να "πει" στους αστροφυσικούς για το πώς εξερράγη.

Μετάφραση: To-New-Sas

ΠΗΓΗ: home.web.cern.ch