Τι θα συμβεί αν θα μπορούσαμε να καθορίσουμε εάν ένα δεδομένο αστέρι είναι πιθανό να φιλοξενήσει ένα πλανητικό σύστημα σαν το δικό μας, με την ανάλυση του φωτός σε ένα ενιαίο φάσμα υψηλής ευκρίνειας και αναλύοντας το; Ένα φάσμα λαμβάνεται από τον Ήλιο και εμφανίζεται παραπάνω. Οι σκοτεινές ζώνες προκύπτουν από συγκεκριμένα χημικά στοιχεία στο εξωτερικό στρώμα του αστέρα, όπως το υδρογόνο ή το σίδηρο, απορροφώντας συγκεκριμένες συχνότητες του φωτός. Με την προσεκτική μέτρηση του πλάτους της κάθε σκοτεινής ζώνης, οι αστρονόμοι μπορούν να καθορίσουν πόσο υδρογόνο, σίδηρο, ασβέστιο και άλλα στοιχεία είναι παρόντα σε ένα μακρινό αστέρι. Το νέο μοντέλο δείχνει ότι ένα αστέρι κατηγορίας-G με τα επίπεδα των ανθεκτικών στοιχείων, όπως το αλουμίνιο, πυρίτιο και σίδηρο, σημαντικά υψηλότερα από αυτά που υπάρχουν στον ήλιο, δεν μπορεί να έχουν πλανήτες σαν τη Γη, επειδή τους έχει καταπιεί.
Μερικά άστρα σαν τον ήλιο είναι «καταναλωτές-Γαιών».
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες βραχώδους υλικού από το οποίο είναι «επίγειοι» πλανήτες όπως η Γη, ο Άρης και η Αφροδίτη οι οποίοι αποτελούνται από αυτόν.
Ο Trey Mack, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt, έχει αναπτύξει ένα μοντέλο που υπολογίζει την επίδραση που μια τέτοια διατροφή έχει τη χημική σύνθεση ενός άστρου και το έχει χρησιμοποιήσει για να αναλύσει ένα ζευγάρι δίδυμων άστρων που και τα δύο έχουν δικούς τους πλανήτες.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν ηλεκτρονικά 7 Μαΐου στο Astrophysical Journal (Αστροφυσικό Περιοδικό).
«Ο Trey έχει δείξει ότι μπορούμε να μοντελοποιήσουμε πραγματικότητα τη χημική "υπογραφή" ενός άστρου λεπτομερώς, ανά στοιχείο, και να καθορίσουμε πώς η υπογραφή έχει αλλάξει από την κατάποση των πλανητών σαν τη Γη», δήλωσε ο Keivan Stassun καθηγητής Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Vanderbilt, ο οποίος επέβλεψε την μελέτη.
"Μπορούμε να δούμε πραγματικά την υπογραφή που προβλέπεται από το μοντέλο μας, αναλυτικά, ανά στοιχείο."
Αυτή η δυνατότητα θα προσθέσει σημαντική κατανόηση στους αστρονόμους για τη διαδικασία του σχηματισμού των πλανητών, καθώς βοηθούν στην εξέλιξη της έρευνας για εξωπλανήτες σαν τη Γη, σύμφωνα με τους αστρονόμους.
Πρώτον, βασικό πράγμα: Τα άστρα αποτελούνται περισσότερο από το 98% από υδρογόνο και ήλιο. Όλα τα άλλα στοιχεία αποτελούν λιγότερο από το 2% της μάζας τους.
Οι αστρονόμοι, ορίζουν αυθαίρετα όλα τα στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, όπως τα μέταλλα, και έχουν επινοήσει τον όρο «μεταλλικότητα» όταν πρόκειται για την αναλογία της σχετικής αφθονίας του σιδήρου σε υδρογόνο στη χημική σύνθεση ενός άστρου.
Οι αστρονόμοι προσδιορίζουν την υπογραφή του άστρου που «τρώει» πλανήτες σαν τη Γη
Μερικά άστρα σαν τον ήλιο είναι «καταναλωτές-Γαιών».
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες βραχώδους υλικού από το οποίο είναι «επίγειοι» πλανήτες όπως η Γη, ο Άρης και η Αφροδίτη οι οποίοι αποτελούνται από αυτόν.
Οι Mack και Stassun αποφάσισαν να εφαρμόσουν την τεχνική αυτή για τον πλανήτη-οικοδεσπότη στο δυαδικό ζεύγος που ορίζεται HD 20781 και HD 20782.
Τα δύο αστέρια θα πρέπει να έχουν συμπυκνωθεί από το ίδιο σύννεφο σκόνης και αερίου, έτσι και τα δύο θα πρέπει να έχουν αρχίσει με τις ίδιες χημικές συνθέσεις.
Το συγκεκριμένο δυαδικό ζεύγος είναι το πρώτο που ανακαλύφθηκε που το κάθε άστρο να έχει τους δικούς του πλανήτες.
Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την άποψη ότι η χημική σύνθεση ενός άστρου και η φύση του πλανητικού συστήματος του συνδέονται.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: phys.org , news.vanderbilt.edu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου