(νεώτερη ενημέρωση 7-6-2013)
Έχει πανσέληνο σήμερα; Ρωτήστε τους χειριστές των δεσμών πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN!
Αυτή η επίδραση είναι γνωστή από την εποχή του LEP (Large Electron Positron Collider), τον Μεγάλο Επιταχυντή Ηλεκτρονίων Ποζιτρονίων, τον προκάτοχο του LHC.
Ο LHC επαναχρησιμοποιεί το ίδιο κυκλικό τούνελ του LEP. Πριν από είκοσι χρόνια περίπου, διαπιστώθηκε με μεγάλη έκπληξη, ότι δεδομένης της περιμέτρου των 27 χιλιομέτρων του επιταχυντή, η βαρυτική δύναμη που ασκείται από τη Σελήνη στη μία πλευρά δεν είναι η ίδια με εκείνη που ασκείται στην απέναντι πλευρά. Έτσι, δημιουργείται μια μικρή παραμόρφωση της σήραγγας. Δεδομένου ότι η επίδραση της Σελήνης είναι πολύ μικρή, μόνο οι μεγάλα αντικείμενα – όπως οι ωκεανοί – αισθάνονται τις επιπτώσεις με την μορφή της παλίρροιας. Όμως, ο LHC είναι ένα τόσο ευαίσθητο όργανο, που επηρεάζεται από τις παραμορφώσεις που δημιουργούνται από τις μικρές διαφορές στη δύναμη της βαρύτητας κατά μήκος της διάμετρου του. Και το φαινόμενο είναι φυσικά μεγαλύτερο όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο.
Έτσι καθώς η Σελήνη ανεβαίνει στον ουρανό απαιτείται διόρθωση στις τροχιές των δεσμών πρωτονίων για να προσαρμοστούν στην ελάχιστα παραμορφωμένη σήραγγα εξαιτίας της σεληνιακής βαρύτητας.
Ο LHC επαναχρησιμοποιεί το ίδιο κυκλικό τούνελ του LEP. Πριν από είκοσι χρόνια περίπου, διαπιστώθηκε με μεγάλη έκπληξη, ότι δεδομένης της περιμέτρου των 27 χιλιομέτρων του επιταχυντή, η βαρυτική δύναμη που ασκείται από τη Σελήνη στη μία πλευρά δεν είναι η ίδια με εκείνη που ασκείται στην απέναντι πλευρά. Έτσι, δημιουργείται μια μικρή παραμόρφωση της σήραγγας. Δεδομένου ότι η επίδραση της Σελήνης είναι πολύ μικρή, μόνο οι μεγάλα αντικείμενα – όπως οι ωκεανοί – αισθάνονται τις επιπτώσεις με την μορφή της παλίρροιας. Όμως, ο LHC είναι ένα τόσο ευαίσθητο όργανο, που επηρεάζεται από τις παραμορφώσεις που δημιουργούνται από τις μικρές διαφορές στη δύναμη της βαρύτητας κατά μήκος της διάμετρου του. Και το φαινόμενο είναι φυσικά μεγαλύτερο όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο.
Έτσι καθώς η Σελήνη ανεβαίνει στον ουρανό απαιτείται διόρθωση στις τροχιές των δεσμών πρωτονίων για να προσαρμοστούν στην ελάχιστα παραμορφωμένη σήραγγα εξαιτίας της σεληνιακής βαρύτητας.
Καμπύλες φωτεινότητας των δεσμών πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Στα πειράματα του LHC δυο δέσμες πρωτονίων κινούνται αντίθετα στο τούνελ του επιταχυντή. Ο αριθμός των συγκρούσεων μεταξύ των πρωτονίων ανά δευτερόλεπτο επηρεάζεται από την Σελήνη!
Εκτός από τις διαταραχές που οφείλονται στην Σελήνη, έχουν παρατηρηθεί διαταραχές εξαιτίας του τρένου που συνδέει τη Γενεύη με το Παρίσι, επειδή απελευθερώνει μια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας προς το έδαφος. Για να διαπιστωθεί το φαινόμενο αυτό (στην εποχή του LEP) απαιτήθηκαν αρκετοί μήνες – αλλά και μια απεργία των τρένων!
Επίσης ο LHC είναι ευαίσθητος στην υδροστατική πίεση που δημιουργείται από το νερό της λίμνης της Γενεύης, που παραμορφώνει το σχήμα της σήραγγας.
www.quantumdiaries.org
Επίσης ο LHC είναι ευαίσθητος στην υδροστατική πίεση που δημιουργείται από το νερό της λίμνης της Γενεύης, που παραμορφώνει το σχήμα της σήραγγας.
www.quantumdiaries.org
=======>
Ο Ian Sample περιγράφει με γλαφυρό τρόπο, το πως οι επιστήμονες ανακάλυψαν την σχέση Σελήνης και του επιταχυντή LEP (Large Electron–Positron) – προκάτοχο του LHC (Large Hadron Collider) – στο CERN:
Ο Ian Sample περιγράφει με γλαφυρό τρόπο, το πως οι επιστήμονες ανακάλυψαν την σχέση Σελήνης και του επιταχυντή LEP (Large Electron–Positron) – προκάτοχο του LHC (Large Hadron Collider) – στο CERN:
(…) To 1991 συνέβη κάτι περίεργο. Εντοπίστηκαν περίεργα μοτίβα στις μετρήσεις του CERN τα οποία έδειχναν ότι η ένταση των δεσμών του αυξανόταν και μειωνόταν με αινιγματική κανονικότητα. Ο Έβανς, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μηχανή, υποψιάστηκε ότι το φαινόμενο οφειλόταν σε κάποιον ελαττωματικό εξοπλισμό – ίσως σε κάποιον ελαττωματικό εξοπλισμό – ίσως σε κάποια προβληματική πηγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι επιστήμονες του CERN προβληματίζονταν με τα περίεργα σήματα επί μήνες και, εν καιρώ, η είδηση διαδόθηκε και σε ερευνητές σε άλλα εργαστήρια.
Μια μέρα, ένας επιστήμονας ονόματι Γκέρχαρντ Φίσερ ο οποίος εργαζόταν στο κέντρο Γραμμικού Επιταχυντή Στάνφορντ κάλεσε το CERN. Είχε μια φαεινή ιδέα. Πρότεινε στο Ευρωπαϊκό εργαστήριο να δοκιμάσει κάτι.
Ακολουθώντας την συμβουλή του, ο Άλμπερτ Χόφμαν, παλιά καραβάνα στο CERN, διεξήγαγε ένα μακρύ και επίπονο πείραμα που διήρκησε από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 4 π.μ. το επόμενο πρωί.
Το πείραμα – και τα ευρήματά του – σφράγισαν το CERN. Εκεί, ανάμεσα στα δεδομένα που κατέγραψε ο Χόφμαν, βρισκόταν ο δράστης που ο Φίσερ είχε υποψιαστεί:
ήταν ο πλησιέστερος ουράνιος γείτονάς μας, η Σελήνη.
Στο σχολείο όλοι μαθαίνουμε πως η βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Σελήνης προκαλούν παλίρροιες στη Γη. Μολονότι η μάζα της Σελήνης ισούται με ελάχιστο κλάσμα της μάζας του Ήλιου, ασκεί μεγαλύτερη επίδραση στις παλίρροιες διότι βρίσκεται πολύ πιο κοντά.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι η Σελήνη και ο Ήλιος προκαλούν επίσης παλίρροιες στο φλοιό της Γης. Τα πειράματα του Χόφμαν έδειξαν ότι όταν ο Ήλιος και η Σελήνη ευθυγραμμίζονταν, δημιουργούσαν εξογκώματα στο έδαφος που ανάγκαζαν την επιφάνεια στο CERN να ανεβοκατεβαίνει κατά 25 περίπου εκατοστά.
Tο έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του LEP μετατοπιζόταν – στην κυριολεξία.
H επίδραση των παλιρροιών της Γης στον LEP καλύφθηκε από τους New York Times, “Moon is blamed for blips in particle accelerator”, Malcolm W. Browne, 27 Νοεμβρίου 1992. Ένα πιο λεπτομερειακό άρθρο γράφηκε στο CERN, με τίτλο: “Effects of terrestrial tides on the LEP beam energy”, L. Arnaudon et al, 2 Μαρτίου 1994
Καθώς το έδαφος διογκωνόταν με τις παλίρροιες της Γης, ο δακτύλιος του LEP εκτεινόταν κατά περίπου 1 χιλιοστό. Η αλλαγή, ανεπαίσθητη για τους εργαζόμενους στον επιταχυντή, μετέβαλλε το μήκος της διαδρομής που τα σωματίδια έπρεπε να διανύσουν κάθε φορά μέσα στον επιταχυντή.
«Υπέροχη μηχανή», αναφωνεί ο Έβανς. «Το να έχουμε τόσο μεγάλη ακρίβεια με μια τόσο μεγάλη μηχανή είναι απλά εκπληκτικό».(…)
ΠΗΓΗ: physicsgg.me
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου