Σαν σήμερα 4 Ιουλίου 1054

4 Ιουλίου 1054. 

Εμφανίζεται ο υπερκαινοφανής Ταύρου ή σουπερνόβα Ταύρου ή ραδιαστέρας Ταύρου.

Εμφανίζεται ο υπερκαινοφανής Ταύρου ή σουπερνόβα Ταύρου ή ραδιαστέρας Ταύρου, κοντά στον αστέρα ζ – Ταύρου, που δημιούργησε το νεφέλωμα «Καρκίνος» (Μ – 1 ή NGC – 1952) του ίδιου αστερισμού, με νηματώδη υφή . 

Η εμφάνισή του αναφέρεται στα κινεζικά χρονικά και ονομαζόταν «επισκέπτης αστέρας». Παρατηρήθηκε δε από τον Κινέζο αστρονόμο Γιάνγκ Βέι Τεκ, ο οποίος σημείωσε χαρακτηριστικά: Το 5ο μήνα του 1ου χρόνου της βασιλείας του Τσι Χο, παρατήρησα το πρωί την εμφάνιση του επισκέπτη αστέρα σε μικρή απόσταση από τα άστρα Τιεν Κουέν. 
Τα άστρα Τιεν Κουέν αποτελούν τμήμα του διεθνώς αναγνωρισμένου αστερισμού του Ταύρου.
Η λάμψη του υπερκαινοφανούς ξεπέρασε τη λαμπρότητα της Αφροδίτης, γι' αυτό φαινόταν ολόκληρη την ημέρα και υπήρξε ένας από τους πρώτους γαλαξιακούς ραδιαστέρες που παρατηρήθηκαν. 
Ήταν ορατός επί 23 συνεχείς ημέρες μετά την ανάλαμψή του και εύκολα αντιληπτός τη νύχτα της 17.4.1056 μ.Χ., οπότε έπαψε να είναι ορατός με γυμνό μάτι.
Το νεφέλωμα «Καρκίνος» του αστερισμού του Ταύρου ανακαλύφθηκε, το 1731, από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Brevis και ξαναπαρατηρήθηκε, το 1884, από το λόρδο Rosse, που του έδωσε το όνομα «Καρκίνος» ("Crab"), επειδή έχει το σχήμα κάβουρα (καρκίνου). Η αναφερθείσα σπουδαία παρατήρηση των κινέζων αστρονόμων, βοήθησε ουσιαστικά τους νεότερους αστρονόμους Mayall και Oort (1942) να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το νεφέλωμα «Καρκίνος» δεν ήταν παρά το υπόλειμμα της έκρηξης του υπερκαινοφανούς, που είχε αναφερθεί στα «Χρονικά της Σινίκης». 
Και αντιστρόφως, όμως, σημερινές παρατηρήσεις του νεφελώματος «Καρκίνος» έδειξαν ότι το φως της έκρηξής του είχε φτάσει στη Γη πριν από 9 αιώνες και αυτή ήταν η λαμπρότερη –από οποιαδήποτε άλλη έκρηξη υπερκαινοφανούς– καταγραμμένη στα αστρονομικά αρχεία. 
Η μέτρηση της διαστολής του νεφελώματος έγινε από τον Χαμπλ (Hubble), το 1928, ενώ σύγχρονες παρατηρήσεις δείχνουν ότι το νεφέλωμα «Καρκίνος» εξακολουθεί να διαστέλλεται με ταχύτητες που προσεγγίζουν τα 103 χλμ/δ. 
Με βάση την ταχύτητα διαστολής του νεφελώματός, καθώς και το μέγεθός του, είχε ήδη υπολογιστεί από τον Χαμπλ ότι η διαστολή αυτή πραγματικά είχε αρχίσει πριν από 900 περίπου χρόνια.

To-New-Sas

ΠΗΓΗ: astronomos.gr