Γαλαξιακό σύμπλεγμα SDSS J1531 3414
Αυτή η φωτογραφία είναι από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μιας σειράς που ποτέ πριν δεν έχουμε ξαναδεί, από "μαργαριτάρια", που συστρέφονται σε σχήμα τιρμπουσόν όπου αυτό το σχήμα είναι οι άνεμοι γύρω από τους πυρήνες των δύο συγκρουόμενων γαλαξιών. Τα «μαργαριτάρια» είναι υπερσμήνη των απίστευτα, μπλε-λευκών, νεογέννητων άστρων. Η όλη διάταξη πρέπει να προκύπτει από τις βαρυτικές παλιρροϊκές δυνάμεις που είναι παρούσες στη σύγκρουση των γαλαξιών. Η τυχαία ανακάλυψη έγινε ενώ οι αστρονόμοι μελετούσαν το γαλαξιακό σύμπλεγμα SDSS J1531 3414.
Η υποκείμενη φυσική πίσω από τις 'χάντρες σε σειρά' σχήματος, σχετίζεται με την περιγραφή της συμπεριφοράς των αυτο-βαρυτικών μαζών αερίου. Είναι ανάλογη με την διαδικασία όπου βροχή πέφτει σε σταγόνες και όχι σε συνεχή νήματα από τα σύννεφα. Ονομάζεται η αστάθεια "Τζην", και μπορεί να παίξει σε μεγάλες αποστάσεις κλίμακας και τεράστιες τάξεις μεγέθους.
Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν συνήθως την έντονη προβολή του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA για να μελετήσουν όλα τα είδη των περίπλοκων λεπτομερειών των σμηνών γαλαξιών. Μέχρι τώρα νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα - αλλά η φύση έχει πάντα νέες εκπλήξεις.
Η τελευταία, είναι μια παράξενη 100.000 ετών φωτός μήκους δομή που μοιάζει με μια σειρά από μαργαριτάρια, συστρέφεται σε σχήμα τιρμπουσόν όπου είναι οι άνεμοι γύρω από τους πυρήνες των δύο συγκρουόμενων γαλαξιών.
Οι αστρονόμοι δεν ξέρουν πώς να εξηγήσουν την προέλευση και την τελική μοίρα του αντικειμένου, αλλά η απάντηση πρέπει να είναι ασυνήθιστη, λένε οι επιστήμονες.
Γαλαξιακό σύμπλεγμα SDSS J1531 3414 (χωρίς επισημάνσεις)
Credit: NASA, ESA, G. Tremblay (ESO), M. Gladders and M. Florian (University of Chicago), S. Baum, C. O'Dea, K. Cooke (RIT), M. Bayliss (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics), H. Dahle (University of Oslo), T. Davis (ESO), J. Rigby (NASA/GSFC), K. Sharon (University of Michigan), E. Soto (Catholic University of America), and E. Wuyts (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics)
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA φωτογράφησε το πυκνό γαλαξιακό σύμπλεγμα SDSS J1531 3414 στο βόρειο αστερισμό Στέφανος Βόρειος (Corona Borealis). Απαρτίζεται κυρίως από γιγαντιαίους ελλειπτικούς γαλαξίες με λίγες σπείρες και ακανόνιστους γαλαξίες, η ισχυρή βαρύτητα του συμπλέγματος στρεβλώνει την εικόνα των γαλαξιών φόντου σε μπλε ραβδώσεις και τόξα.
(Το πλήρες κείμενο της εικόνας: hubblesite.org)
Η μοναδική μορφολογία της ενιαίας δομής, μπορεί να δώσει νέες ιδέες για την διαμόρφωση των αστρικών υπερσμηνών, τη συγχώνευση με γνώμονα την αύξηση των γαλαξιών, και τη δυναμική του αερίου στη σπάνια διαδικασία συγχώνευσης των δύο γιγάντιων ελλειπτικών γαλαξιών.
"Μας εξέπληξε που βρήκαμε αυτή την εκπληκτική μορφολογία, η οποία πρέπει να είναι πολύ βραχύβια" (ίσως περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια, η οποία χρειάζεται ένα κλάσμα του χρόνου για τους γαλαξίες να συγχωνευθούν), είπε ο Γκραντ Τρεμπλει του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στο Garching , Γερμανία.
Σπειροειδής Γέφυρα νέvn άστρων στο SDSS J1531 3414
Αναγνώριση: M. Gladders and M. Florian (University of Chicago), S. Baum, C. O'Dea, K. Cooke (Rochester Institute of Technology), M. Bayliss (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics), H. Dahle (University of Oslo), T. Davis (European Southern Observatory), J. Rigby (Goddard Space Flight Center), K. Sharon (University of Michigan), E. Soto (The Catholic University of America), and E. Wuyts (Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics)
«Μας είναι από καιρό γνωστό ότι οι 'χάντρες σε σειρά', αυτό το φαινόμενο παρατηρείται στους βραχίονες των σπειροειδών γαλαξιών και η παλιρροϊκές γέφυρες μεταξύ των αλληλεπιδρώντων γαλαξιών.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη διάταξη του υπερσμήνους δεν έχει φανεί ποτέ πριν σε γιγαντιαία συγχώνευση ελλειπτικών γαλαξιών,» είπε.
"Έχουμε δύο τέρατα που παίζουν διελκυστίνδα με ένα περιδέραιο, και η τελική μοίρα του είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση, στο πλαίσιο του σχηματισμού των αστρικών υπερσμηνών και τη συγχώνευση με γνώμονα την ανάπτυξη της αστρικής συνιστώσας ενός γαλαξία."
Περίμετρος και Κλίμακα εικόνας για το SDSS J1531 3414
Credit: NASA, ESA, and Z. Levay (STScI)
Όπως και μια σειρά από μαργαριτάρια, αυτά τα νέα, μπλε "υπερ αστρικά σμήνη" είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα κατά μήκος της αλυσίδας σε διαχωρισμούς των 3.000 ετών φωτός το ένα από το άλλο. Το ζεύγος των ελλειπτικών γαλαξιών είναι ενσωματωμένο βαθιά μέσα στο πυκνό σύμπλεγμα του γαλαξία SDSS J1531 3414.
Η ισχυρή βαρύτητα του συμπλέγματος στρεβλώνει την εικόνα φόντου των γαλαξιών σε μπλε ραβδώσεις και τα τόξα δίνουν την ψευδαίσθηση ότι είναι μέσα στην ομάδα.
Η πρώτη υπόθεση των αστρονόμων ήταν ότι η «σειρά από μαργαριτάρια» ήταν στην πραγματικότητα ένας φακός εικόνας από έναν από αυτούς τους γαλαξίες υποβάθρου, αλλά η πρόσφατη παρακολούθηση με παρατηρήσεις τους με το Οπτικό τηλεσκόπιο Νοντριτς, το αποκλείει οριστικά αυτό.
"Όποια και αν είναι η προέλευση για αυτό το αστέρι που σχηματίζει το αέριο, το αποτέλεσμα είναι φοβερό.
Είναι πολύ συναρπαστικό.
Δεν μπορείτε να βρείτε μια εγκόσμια εξήγηση γι 'αυτό", δήλωσε ο Τρεμπλει.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: hubblesite.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου