Credit: Sky & Telescope Magazine, used with permission.
Αυτή η εικόνα από τον Κάρολο H. Κόουλς, από το εξώφυλλο του "Ο Ουρανός/The Sky" το Δεκέμβριο του 1937, δείχνει το πρότυπο τρίγωνο των πλανητών Δία, Κρόνου και Άρη όπως θα μπορούσε να φαίνεται στις 6 Φεβρουαρίου, π.Χ. Μερικοί αστρονόμοι έχουν υποθέσει ότι αυτό το σχέδιο μπορεί να ήταν το φημισμένο αστέρι της Βηθλεέμ. Ο ορίζοντας της Νέας Υόρκης, συμπεριλαμβανομένου του R.C.A. (τώρα ονομάζεται G.E.) Κτίριο και το Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ ήταν μέρος του Χέιντεν Πλανηταρίου, τεχνητού ουρανού.
Τουλάχιστον τέσσερις θεωρίες προσπαθούν να εξηγήσουν την εμφάνιση του άστρου της Βηθλεέμ από καθαρά αστρονομική
άποψη.
Η πρώτη θεωρία αναφέρει ένα ασυνήθιστα φωτεινό μετεωρίτη στον ορίζοντα.
Όμως, όπως κάθε παρατηρητής του ουρανού γνωρίζει από την εμπειρία του, ένα τέτοιο αντικείμενο διασχίζει τον ουρανό σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα – ελάχιστος χρόνος για να οδηγήσει τους Μάγους από την Ανατολή στην μικρή πόλη της Βηθλεέμ.
Έτσι, αυτή η θεωρία απορρίπτεται.
Βέβαια η ιδέα δεν απορρίφθηκε εντελώς, καθώς ένας κομήτης μπορεί να μείνει στον ουρανό και να είναι ορατός με γυμνό μάτι για εβδομάδες.
Ίσως η πιο απλή απάντηση να είναι μια έκρηξη νόβα ή σουπερνόβα.
Η εμφάνιση ενός νόβα είναι απρόβλεπτη - ένα πραγματικά λαμπρό γεγονός που γίνεται ορατό ίσως μία φορά κάθε 20 χρόνια. Πιστεύοντας αυτή την υπόθεση, είμαστε σε θέση να βλέπουμε με γυμνό μάτι ένα nova οποιαδήποτε στιγμή, δεδομένου ότι η πιο πρόσφατη εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1975 και δεν απέχει πολύ από το φωτεινό αστέρι Ντενέμπ στον αστερισμό του Κύκνου.
Οι πιο φωτεινοί nova αναφλέγονται ξαφνικά και απρόσμενα στο ουρανό κυριολεκτικά εν μία νυκτί, προσελκύοντας την άμεση προσοχή των αστρονόμων.
Μετά από αρκετές ημέρες ή εβδομάδες της λαμπρής εμφάνισης τους, σβήνουν σταδιακά και εξαφανίζονται.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή - αλλά πολύ πιο σπάνια - είναι μια έκρηξη σουπερνόβα.
Είναι άστρα τα οποία ξαφνικά εξερράγησαν, παράγοντας απίστευτη ενέργεια ισοδύναμη με το συνδυασμένο φως ενός ολόκληρου γαλαξία αστέρων!
Στην κορύφωση της έκρηξης του ένας σουπερνόβα είναι δυνατόν να λάμψει σε τέτοιο σημείο, ώστε να είναι ορατός ακόμη και στο φως της ημέρας - πραγματικά ένα ουράνιο γεγονός αντάξιο της γέννησης ενός βασιλιά.
Στο Γαλαξία μας, τα τελευταία χίλια χρόνια, υπήρξαν τέσσερις λαμπρές εκρήξεις σούπερ Νοβα, το 1006, 1054, 1572 και 1604.
Αν και μια έκρηξη νόβα ή σουπερνόβα θα ήταν η πιο ικανοποιητική εξήγηση για το άστρο της Βηθλεέμ, δεν έχει καταγραφεί καμιά εμφάνιση nova στον ουρανό κατά τη διάρκεια του χρόνου που οι βιβλικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι Μάγοι έκαναν το ταξίδι τους.
Ένα νόβα είχε εμφανιστεί κοντά στον αστερισμο του Αιγόκερω και του Υδροχόου, την άνοιξη του 5 π.Χ.
Η τελική πιθανότητα είναι ένας ή περισσότεροι πλανήτες εμφανείς με γυμνό μάτι.
Η πιθανότητα είναι ότι οι Μάγοι θα μπορούσαν να είχαν μπερδέψει έναν ή περισσότερους από τους γνωστούς πλανήτες με ένα μακρινό άστρο.
Μερικές φορές δύο ή περισσότεροι ακούραστοι περιπλανώμενοι συναντώνται σε μια εντυπωσιακή σύζευξη.
Ίσως ένα πλανητικό σύμπλεγμα με ιδιαίτερη ομορφιά.
Μια εξαιρετικά στενή συνεργασία δύο πλανητών ή ομάδες των τριών ή και περισσότερων για τη δημιουργία ενός εντυπωσιακού γεωμετρικού σχήματος στον ουρανό, μπορεί να πραγματοποιήθηκε μεταξύ των ετών 7 και 2 π.Χ. Μια τέτοια συνάντηση θα ήταν αρκετά ασυνήθιστη.
Ένα τέτοιο γεγονός έχει αναφερθεί ότι συνέβη το 6 π.Χ. με την συμμετοχή του Άρη, του Δία και του Κρόνου, και συνέβη στον αστερισμό των Ιχθύων.
Ωστόσο, μια άλλη πιθανή εξήγηση για το αστέρι της Βηθλεέμ είναι η τριπλή διάβαση του Δία & του Κρόνου μεταξύ Μαΐου και Δεκεμβρίου στο 7 π.Χ.
Μια σπάνια τριπλή σύζευξη!
Ο Δίας φαίνεται ότι πέρασε κατά μια μοίρα βορειότερα τον Κρόνο στις 29 Μαΐου.
Πρακτικά έγινε σχεδόν το ίδιο στις 30 Σεπτέμβρη και τέλος η τρίτη φορά συνέβη στις 5 Δεκεμβρίου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με τα γεγονότα.
Όσον αφορά τον αστρολογικό αντίκτυπο, οι Μάγοι θα είχαν παρατηρήσει σίγουρα ότι και οι δύο πλανήτες δεν φάνηκαν να διαχωρίζονται ευρέως μεταξύ των συνδέσμων τους. Στην πραγματικότητα, για οκτώ συνεχόμενους μήνες - ο χρόνος που θα χρειαζόντουσαν για να ταξιδέψουν τα 500 μίλια ή περισσότερα από την Βαβυλωνία στην Ιουδαία - ο Δίας και ο Κρόνος παρέμειναν σε διαφορά τριών μοιρών ο ένας από τον άλλο, από τα τέλη Απριλίου του 7 π.Χ. μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου του 6 π.Χ.
Ίσως καμιά άλλη πλανητική συγκέντρωση δεν μπορεί να μας δώσει την εξήγηση που αναζητούμε. Και αν λάβουμε υπόψη μας το μόνο άστρο που υπάρχει στο κατά Ματθαίον, τότε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η εμφάνιση όχι μόνο ενός, αλλά δύο «αστεριών».
Η πρώτη εμφάνιση θα ήταν πολύ πριν από την άφιξη των Μάγων στη Βηθλεέμ, και η δεύτερη στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού τους.
Ίσως το σήμα για το αστέρι τους να ήταν ένα σημάδι στον αστερισμό του Λέοντα.
Για τα πρώτους Ισραηλίτες, ο Λέων ήταν ένας αστερισμός με μεγάλη αστρολογική σημασία και θεωρείτο ιερό μέρος του ουρανού.
Μια πολύ στενή συνεργασία της Αφροδίτης και του Δία θα ήταν ορατή στην αυγή του ανατολικού ουρανού στη Μέση Ανατολή, στις 12 Αυγούστου, 3 π.Χ.
Όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα, οι δύο πλανήτες χωρίζονταν από μόλις περίπου δύο πέμπτα της φαινόμενης διαμέτρου της Σελήνης ή 12 λεπτά της μοίρας. Πλανήτες τόσο κοντινοί μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακοί, αν δεν διαφέρουν πάρα πολύ σε φωτεινότητα.
Παρεμπιπτόντως, αυτό το σημάδι θα μπορούσε να είχε παρατηρηθεί ‘’ανατολικά’’ από τους Πέρσες "στην Ανατολή’’, εξηγώντας τη διφορούμενη φράση στο κατά Ματθαίον.
Τελικά η Αφροδίτη εξαφανίστηκε μέσα στο έντονο φως του ήλιου, αλλά ο Δίας και ο Λέων παρέμειναν στο νυχτερινό ουρανό κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα μηνών.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μια σειρά από πρόσθετες συνόδους πλανητών έλαβαν θέση όλες στο τέλος του μήνα και είχαν μεγάλη σημασία για τον ιερείς-αστρολόγους της εποχής.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2 π.Χ. οι Μάγοι ερωτήθηκαν από τον Ηρώδη τι είχαν δει και πότε.
Προφανώς ο Ηρώδης και οι σύμβουλοί του δεν είχαν δει οι ίδιοι το "αστέρι" όταν αυτό εμφανίστηκε γύρω στις 4 ή 5 π.μ.
Στη συνέχεια, στα μέσα Ιουνίου το 2 π.Χ., όπως ο Δίας έτσι και τα αστέρια του Λέοντα άρχισαν να χάνονται στο δυτικό λυκόφως.
Η Αφροδίτη επέστρεψε και πάλι στην δική της περιοχή του ουρανού. Σίγουρα οι Μάγοι το βράδυ της 17ης Ιουνίου κατάλαβαν ότι ο Δίας και η Αφροδίτη εμφανίστηκαν ακόμη πιο κοντά από ότι τον προηγούμενο Αύγουστο.
Καθώς οι πλανήτες κατέβαιναν αργά προς τον ορίζοντα, ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά μεταξύ τους. Τέλος, στις 8:30 μ.μ., τοπική ώρα, πλησίασαν μεταξύ τους 0,6 λεπτά του τόξου, ενώ εμφανίζονταν στο δυτικό λυκόφως.
Για τους Μάγους οι δύο φωτεινοί πλανήτες θα πρέπει να φάνηκε ότι συγχωνεύονται σε ένα και έλαμπαν μπροστά τους σαν ένας εκθαμβωτικός φάρος πάνω από την Ιουδαία και μόνο οι άνθρωποι με τέλεια όραση θα είχαν δει τον διαχωρισμό των πλανητών.
Η αστρονομία μπορεί να μας πει πράγματι αν συνέβησαν όλοι αυτοί οι πλανητικοί συνδυασμοί.
Ένα υπερφυσικό φαινόμενο;
Ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ ένα αστέρι θαύμα;
Ο Hubert J. Bernhard, που για πολλά χρόνια ήταν λέκτορας στο Πλανητάριο του Σαν Φρανσίσκο, έκανε μια σειρά από τέσσερα άλμπουμ ρεκόρ LP το 1967, προσπαθώντας να διαδώσει και να κάνει γνωστή την αστρονομία.
Τα 4 λεύκώματα μα ονομάζονταν ‘’Η Σειρά Διαλέξεων Πλανηταρίου’’ και ένα από τα θέματα του ασχολήθηκε με το αστέρι της Βηθλεέμ.
Κοντά στο τέλος της ομιλίας του ο Bernhard είπε:
"Εάν αποδεχτείτε την ιστορία της Αγίας Γραφής ως κυριολεκτική αλήθεια, τότε το Άστρο των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσε να ήταν μια φυσική εμφάνιση.
Η κίνηση του στον ουρανό και η ικανότητα του να στέκεται και να δείχνει μια συγκεκριμένη τοποθεσία, μας υποδεικνύει ότι δεν ήταν φυσικό φαινόμενο αλλά ένα υπερφυσικό σημάδι’’.
Πράγματι, ίσως αυτό είναι ένα μυστήριο που η σύγχρονη επιστήμη δεν μπορεί να λύσει.
Η αστρονομία μας έχει φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί να πάει. Η τελική απόφαση είναι δική σας, μόνο.
To-New-Sas
Πηγή: kapistrinews - SPACE.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου