Η σπείρα που δεν είναι «μοντέλο»

Credit: ESA/Hubble, NASA and S. Smartt (Queen's University Belfast)

Αναγνώριση: Renaud Houdinet

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ της NASA / ESA, παρατηρεί μερικούς από τους πιο όμορφους γαλαξίες στον ουρανό μας - αφρώδεις σπείρες, φωτεινά αστρικά "βρεφοκομεία", βίαια, εξαίρετα δίδυμα αέριο και αστέρια μακριά το ένα από το άλλο καθώς μπλέκονται μεταξύ τους, και αιθέριοι ακανόνιστοι γαλαξίες που κρέμονται σαν σμήνη πουλιών αναστέλλοντας το σκοτεινό χρώμα του διαστήματος.

Ωστόσο, οι γαλαξίες, όπως και οι άνθρωποι, δεν είναι όλοι έξοχα μοντέλα. 
Αυτή η μικρή σπείρα, γνωστή ως NGC 4102, με στενούς-τυλιγμένους σπειροειδείς βραχίονες και συγκρατημένους, αλλά εντυπωσιακοί στην εμφάνιση.

Ο NGC 4102 βρίσκεται στο βόρειο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. 
Σε μία χαμηλού-ιονισμού πυρηνική εκπομπή γραμμή περιοχής, πράγμα που σημαίνει ότι πυρήνας του εκπέμπει συγκεκριμένα είδη ακτινοβολίας - συγκεκριμένα, η εκπομπή από ασθενώς ιονισμένα ή ουδέτερα άτομα ορισμένων στοιχείων. 
Ακόμα και με αυτή την έννοια, ο NGC 4102 δεν είναι ξεχωριστός· περίπου το ένα τρίτο όλων των κοντινών γαλαξιών θεωρούνται ότι είναι τακτικοί γαλαξίες.

Πολλοί τακτικοί γαλαξίες, περιέχουν επίσης έντονες περιοχές σχηματισμού άστρων. 
Αυτό πιστεύεται ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα κέντρα τους, αλλά γι'αυτό ακριβώς είναι ακόμα ένα μυστήριο για τους αστρονόμους - είτε οι αστρικές εκρήξεις ανεφοδιασμού καυσίμου προς τα μέσα για να τροφοδοτήσουν του γαλαξίες, ή αυτή η ενεργή κεντρική περιοχή προκαλεί τις αστρικές εκρήξεις. 
Ο NGC 4102 περιέχει πράγματι μια περιοχή αστρικής έκρηξης προς το κέντρο του, όπου τα αστέρια δημιουργούνται με ρυθμό πολύ πιο μανιώδη από ό, τι σε ένα κανονικό γαλαξία. 
Αυτός ο σχηματισμός αστέρων λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα μικρό περιστρεφόμενο δίσκο, περίπου 1.000 έτη φωτός σε διάμετρο και με μάζα περίπου τρία δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου

Γι' αυτή την εικόνα, χρησιμοποιήθηκαν υπέρυθρες και ορατές παρατηρήσεις που λήφθηκαν με τη χρήση της Ευρέως Πεδίου Πλανητική Κάμερα 2 του Χαμπλ.

Μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Stephen Smartt του Πανεπιστημίου της Βασίλισσας του Μπέλφαστ, ο κύριος ερευνητής για τις παρατηρήσεις που αποτελούν αυτή την εικόνα, έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια ψάχνοντας για τα προγονικά αστέρια του σουπερνόβα στο γαλαξία σε φωτογραφίες όπως αυτή. 
Ένα πρόσφατο άρθρο ανασκόπησης, εξερευνά μερικά από τα αποτελέσματα από αυτές τις μελέτες.





To-New-Sas

Πηγή: HUBBLE