Γιορτάζουμε την 10η επέτειο της πρωτοποριακής αποστολής Χόινχες στο φεγγάρι του Κρόνου, Τιτάνα, την πρώτη επιτυχημένη προσγείωση σε έναν κόσμο έξω από το Ηλιακό Σύστημα.
Ήταν περίπου πέντε χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Τιτάνα, όταν το Χοιχενς, ο ρομποτικός ανιχνευτής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ), απαθανάτισε για πρώτη φορά στις 14 Ιανουαρίου 2005 το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου και πραγματοποίησε την πρώτη προσεδάφιση σκάφους που έγινε ποτέ στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα.
Μέχρι σήμερα, το Χοιχενς του ΕΟΔ, μέρος της διεθνούς αποστολής Κασσινι-Χοιχενς, εξακολουθεί να είναι η πιο μακρινή προσγείωση που έχει επιτευχθεί από οποιοδήποτε διαστημικό μηχάνημα που έχει δημιουργήσει ανθρώπινο χέρι.
Η προγραμματισμένη θέση προσεδάφισης του διαστημικού βολιστήρα, όπως ονομάζεται το σκάφος, έμοιαζε πολύ με ακτογραμμή, γεγονός που έκανε τους επιστήμονες να έχουν αμφιβολίες για το αν θα αγγίξει σε στέρεο έδαφος ή θα κάνει βουτιά σε μια θάλασσα από υγρό.
Η πρώτη εικόνα που έστειλε παραπέμπει σε… μάτι ερπετού ή μια ανάγλυφη πιτσιλιά από πορτοκαλί χρώμα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ευρυγώνια άποψη, του φεγγαριού του Κρόνου, Τιτάνα. Λίγο μετά τη λήψη, ακολούθησε η προσγείωση, η οποία προς ανακούφιση των επιστημόνων δεν εξελίχθηκε σε βουτιά ή σύγκρουση, αλλά ομαλή προσεδάφιση στη λάσπη του Τιτάνα, ένα υλικό που μοιάζει με άμμο αποτελούμενο από κόκκους πάγου. Οι εικόνες, πάντως, που έστειλε πίσω το Χοιχενς έδειξαν στρογγυλεμένα ‘χαλικάκια’ πάγου σκορπισμένα σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτά τα ‘χαλικάκια’ είναι πιθανώς από υδρογονάνθρακα και πάγο από νερό και πιστεύεται πως έχουν σμιλευτεί από ρέοντα υγρά.
Η αποστολή Κασσινι-Χοιχενς, που εκτοξεύθηκε το 1997 ως μια κοινή προσπάθεια του ΕΟΔ, της ΝΑΣΑ (ή Εθνική Αεροναυτική και Διαχείριση Διαστήματος) και της Ιταλικής διαστημική υπηρεσία ASI, ονομάστηκε από τον Τζιοβάνι Ντομένικο Κασίνι και Κρίστιαν Χόυχενς, δύο εξέχοντες αστρονόμους του 17ου αιώνα. Ο Χόυχενς παρατήρησε τα δαχτυλίδια του Κρόνου και ανακάλυψε τον Τιτάνα, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του πλανήτη, το 1655.
Ο Κασσινι ανακάλυψε τέσσερα από τα φεγγάρια του Κρόνου – τον Ιαπετό, τη Ρέα, την Τηθύϊ, και την Διώνη - μεταξύ 1671 και 1684, μελετώντας εκτενώς την επιφάνεια του Κρόνου, και ανακάλυψε το μεγάλο, σκοτεινό χάσμα στα δαχτυλίδια του πλανήτη που τώρα αποκαλείται χάσμα Κασσίνι.
Μεταξύ των παρατηρήσεων που έχει κάνει το τροχιακό όχημα Κσσινι, είναι και αρκετές μεγάλες θάλασσες και εκατοντάδες υγρές λίμνες υδρογονανθράκων διασκορπισμένες σε όλες τις πολικές περιοχές του Τιτάνα.
Οι επιστήμονες, ωστόσο, θεωρούν ότι ο Τιτάνας βιώνει μια εποχιακή φάση υποχώρησης και ροής υγρού στην επιφάνειά του με έντονες εκρήξεις καταρρακτωδών βροχοπτώσεων και στιγμιαίων πλημμυρών - αποτελούμενων από μεθάνιο και οργανικές ενώσεις - διακοπτόμενη από ξηρότερες περιόδους κατά τις οποίες αυτό το υγρό εξατμίζεται.
Οι λίμνες γύρω από τις πολικές περιοχές του φεγγαριού αντανακλούν αυτόν τον κύκλο, καθώς συρρικνώνονται και επεκτείνονται, ανάλογα με την εποχή.
Πνευματικά δικαιώματα βίντεο: ΕΟΔ-C. Carreau / Σρέντερ, Karkoschka κ.ά. (2012). Εικόνα από την επιφάνεια του Τιτάνα: ΕΟΔ/ ΝΑΣΑ / ΕΑ (Εργαστήριο Αεριώθησης)/ Πανεπιστήμιο της Αριζόνα (Περισσότερα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου