Σαν σήμερα 28 Ιανουαρίου (4)

1902

ιδρύεται στην Ουάσινγκτον το ινστιτούτο "Κάρνεγκι", με στόχο τη συστηματική έρευνα στους τομείς της βιολογίας και της αστρονομίας.

1986,

το διαστημικό λεωφορείο Τσάλεντζερ εκρήγνυται λίγα λεπτά μετά την απογείωσή του, σκοτώνοντας και τους επτά αστροναύτες, που επέβαιναν σε αυτό. Η καταστροφή μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο από το ΣΔΕ.

Τα μέλη της αποστολής STS-107: (Α → Δ) Ντ. Μπράουν, Ρ. Χάσμπαντ, Λ. Κλαρκ, Κ. Τσάολα, Μ. Άντερσον, Ου. ΜακΚούλ και Ι. Ραμόν.

Το πλήρωμα του Τσάλεντζερ που χάθηκε 73 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση

Το δυστύχημα του διαστημικού λεωφορείου Κολούμπια συνέβη στις 1 Φεβρουαρίου 2003, όταν το Κολούμπια διαλύθηκε πάνω από το Τέξας και τη Λουιζιάνα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια επανεισόδου του στη γήινη ατμόσφαιρα, σκοτώνοντας το επταμελές πλήρωμά της αποστολής STS-107.

Κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης της STS-107, την 28η αποστολή του Κολούμπια, ένα κομμάτι ενός αεροδυναμικού βοηθήματος κατασκευασμένου από αφρό έφυγε από την εξωτερική δεξαμενή του αεροσκάφους και χτύπησε το αριστερό φτερό. Στις περισσότερες από τις προηγούμενες εκτοξεύσεις διαστημικών λεωφορείων υπήρξαν μικρές ζημιές από αποκόλληση του αφρώδους υλικού του συγκεκριμένου βοηθήματος, αλλά οι μηχανικοί υποψιάστηκαν πως η ζημιά στο Κολούμπια ήταν σοβαρότερη. 

Οι διευθύνοντες του προγράμματος από τη ΝΑΣΑ περιόρισαν την έρευνα χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ότι, ακόμη και αν το πρόβλημα επιβεβαιωνόταν, το πλήρωμα του διαστημοπλοίου δεν θα μπορούσε να το διορθώσει.

Όταν το σκάφος επανεισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα, η προκληθείσα ζημιά επέτρεψε την είσοδο θερμών ατμοσφαιρικών αερίων με αποτέλεσμα να καταστραφεί η εσωτερική δομή του πτερυγίου, να καταστεί ολόκληρη τη δομή του σκάφους ασταθής και να αρχίσει να διαλύεται αργά.[3]

Μετά το ατύχημα το διαστημικό πρόγραμμα ανεστάλη για περισσότερο από δύο έτη, όπως είχε γίνει με το ατύχημα του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ. 

Η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) τέθηκε σε αναμονή από την πλευρά της ΝΑΣΑκαι βασίστηκε αποκλειστικά στη Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας επί 29 μήνες για την ανατροφοδότησή του μέχρι την αποστολή STS-114 και 41 μήνες για την εναλλαγή προσωπικού μέχρι την αποστολή STS-121.

Έκτοτε έγιναν πολλές τεχνικές και οργανωτικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της ενδελεχούς επιθεώρησης του σκάφους καθώς είναι σε τροχιά για τον προσδιορισμό του κατά πόσον καλά λειτουργεί το σύστημα θερμικής προστασίας του σκάφους και της διατήρησης μίας ορισμένης αποστολής διάσωσης, σε περίπτωση που βρεθούν ανεπανόρθωτες βλάβες. Πέρα από την τελευταία αποστολή (STS-125) για την επισκευή του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ, όλες οι μεταγενέστερες αποστολές οδηγούνταν προς τον ΔΔΣ, έτσι ώστε το πλήρωμα να τον χρησιμοποιεί ως ασφαλές μέρος.

28 Ιανουαρίου 1986. 

Πραγματοποιείται η 10η "μοιραία" εκτόξευση του Διαστημικού Λεωφορείου "Διεκδικητής".

Πραγματοποιείται η 10η εκτόξευση του Διαστημικού Λεωφορείου Διεκδικητικής (“Τσάλεντζερ”) με 7μελές πλήρωμα. 

Απέβη, όμως, μοιραία η πτήση αυτή, που ήταν συγχρόνως η 25η του προγράμματος “STS” (Space Transportation System) και η 56η επανδρωμένη αποστολή των Αμερικανών στο Διάστημα. Λόγω  βλάβης το διαστημόπλοιο εξερράγη, 73 δευτερόλεπτα αργότερα και όλοι οι αστροναύτες (5 άνδρες και 2 γυναίκες) βρήκαν οικτρό θάνατο. Τα ονόματά τους είναι: Μάικ Σμιτ, Φρανς Σκόμπι, Ρόναλντ Μακνάιρ, Τζούντιθ Ρεσνικ, Έλισον Ονιζούκα, Κρίστα Μακόλιφ (η πρώτη δασκάλα στο διάστημα) και Γρέγκορυ Τζάρβις. 

Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (I.A.U.), ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στους νεκρούς αυτούς εξερευνητές του Διαστήματος, το Μάρτιο του 1986, έδωσε τα ονόματα των 7 αστροναυτών σε ισάριθμους αστεροειδείς, που είχαν ανακαλυφθεί το 1980  από τους αστρονόμους Μπάουελ και Τόμας του αστεροσκοπείου Λόουελ της Αριζόνας.

Παράλληλα, η τότε Σοβιετική Διαστημική Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα δώσει σε δυο κρατήρες της Αφροδίτης τα ονόματα των δυο αδικοχαμένων γυναικών – αστροναυτών.

Ενημέρωση 29/01/2015

Ημέρα Μνήμης της ΝΑΣΑ για το 2015

Φόρο τιμής στα πληρώματα του «Απόλλων 1» και των διαστημικών λεωφορείων "Διεκδικητής" και Κολούμπια, καθώς και σε άλλα μέλη της, αποτίει σήμερα 28 Ιανουαρίου η ΝΑΣΑ.

Στο πλαίσιο της «Ημέρα Μνήμης» τιμώνται οι άνθρωποι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας που έχασαν τις ζωές τους στο βωμό της εξερεύνησης και των ανακαλύψεων.

«Σήμερα θυμόμαστε και λέμε ‘ευχαριστώ’ για τις ζωές και τις συνεισφορές αυτών που πλήρωσαν το μέγιστο τίμημα προσπαθώντας να πάνε παραπέρα τα όρια των ανθρωπίνων επιτευγμάτων.

Σε αυτή την ιερή περίσταση, παύουμε τις καθημερινές μας ρουτίνες και θυμόμαστε το πλήρωμα του STS-107 Κολούμπια, το πλήρωμα του STS-51L "Διεκδικητή" (Τσάλεντζερ), το πλήρωμα του Απόλλων 1, τον Μάικ Άνταμς, τον πρώτο νεκρό του διαστημικού προγράμματος ενώ πιλοτάριζε το Χ-15 Νο 3 σε δοκιμαστική πτήση και αυτούς που χάθηκαν σε δοκιμαστικές πτήσεις και αεροναυτική έρευνα κατά τη διάρκεια της ιστορίας μας. 

Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες ήταν φίλοι μας, οικογένειά μας, συνάδελφοί μας.

Είναι ακόμα. Καθώς πραγματοποιούμε ταξίδι στον Άρη, θα είναι μαζί μας. Έχουν τον αιώνιο σεβασμό μας, αγάπη και ευγνωμοσύνη. Σήμερα, η κληρονομιά τους ζει καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός εκπληρώνει την υπόσχεσή του ως σύμβολο ελπίδας για τον κόσμο και αλτήρας για αποστολές πιο μακριά στο ηλιακό σύστημα» γράφει σχετικά ο Τσάρλι Μπόλντεν, διοικητής της ΝΑΣΑ και πρώην αστροναύτης.

Μπορείτε να δείτε το εκτενές αφιέρωμα της Αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στην Ημέρα Μνήμης επιλέγοντας τον σύνδεσμο: http://www.nasa.gov/externalflash/DOR2015/index.html

1884

γεννιέται ο φυσικός Αύγουστος Πίκαρντ, που ασχολήθηκε με την άνοδο των αερόστατων στη στρατόσφαιρα και την μέτρηση του βάθους των ωκεανών.

Ο Ογκίστ Πικάρ στο Συνέδριο Σόλβεϊ το 1927.

Ο Ογκίστ Πικάρ (Αντουάν Αύγουστος Πικάρ, 28 Ιανουαρίου 1884 – 24 Μαρτίου 1962) ήταν Ελβετός φυσικός και εφευρέτης, γνωστός ως εξερευνητής της στρατόσφαιρας και των μεγαλύτερων βαθών των ωκεανών.

Ο Πικάρ και ο δίδυμος αδελφός του Ζαν Φελίξ γεννήθηκαν στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο Ογκίστ επέδειξε έντονο ενδιαφέρον στην Επιστήμη από παιδί, παρακολούθησε το Ομοσπονδιακό Ελβετικό Ιδρυμα Τεχνολογίας στη Ζυρίχη (ETH Zürich) και έγινε καθηγητής της Φυσικής στις Βρυξέλλες, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών το 1922, την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο γιος του Ζακ Πικάρ. Ο Ογκίστ Πικάρ ήταν μέλος του Συνεδρίου Σόλβεϊ του 1927.

28 Ιανουαρίου 1611. 

Γεννιέται ο Πολωνός αστρονόμος Ιωάννης Εβέλιος.

Ο Ιωάννης Εβέλιος. Ζωγραφικός πίνακας του Ντάνιελ Σουλτς..

Γεννιέται ο Πολωνός αστρονόμος Γιοχάνες Χεβέλιους (1611 – 1687), που το 1647, έκανε τη σύνταξη άτλαντα της Σελήνης με τίτλο Σεληνογραφία. Μερικά από τα ονόματα που χρησιμοποίησε στο χάρτη αυτό για τα βουνά της Σελήνης, διατηρούνται μέχρι σήμερα, ενώ προς τιμήν του ένας σεληνιακός κρατήρας φέρει το όνομά του. 

Το χάρτη αυτό, όπως και τις αστρονομικές παρατηρήσεις του, τα έκανε με τη βοήθεια ενός μεγάλου τηλεσκοπίου μήκους 45 μέτρων (!), που κατασκεύασε ο ίδιος.

Ο Χεβέλιους συνέταξε, ακόμη, και εξέδωσε ένα κατάλογο 1.564 αστέρων με πολλά στοιχεία, καθώς και άτλαντα της ουράνιας σφαίρας με τίτλο Πρόδρομος αστρονομίας, του οποίου πολλά ονόματα αστερισμών διατηρούνται μέχρι σήμερα. Δημιούργησε ακόμη τον πιο σημαντικό Ουράνιο Άτλαντα με τίτλο “Στερέωμα Σομπιεσανούμ”, μετά την Ουρανομετρία του Μπάγιερ, που δημοσιεύθηκε, το 1690, μετά το θάνατό του, από τη γυναίκα του Ελισάβετ, στο Γκντάνσκ, την οποία είχε συνεργάτιδα στις παρατηρήσεις του.

Το-Νιου-Σας

Πηγή: ΒτΚ (ΒτΚ)- ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - Αστρονόμος - Αστρονόμος - Ναυτεμπορική