Σπύρος Π. Ζερβός, ένας υπέροχος άνθρωπος

Στις 23 Ιανουαρίου 2015, ο μαθηματικός Σπύρος Ζερβός έφυγε από τη ζωή. Τον Σπύρο Ζερβό θα θυμούνται για πάντα με αγάπη οι φυσικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών που τον είχαν καθηγητή στα μαθήματα «Απειροστικός Λογισμός και «Μιγαδικές συναρτήσεις».
Ο Σπύρος Π. Ζερβός ήταν αριστούχος διδάκτωρ ντ' Ετατ (1960) του Πανεπιστημίου του Παρισιού και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1961 (με εξαίρεση τα χρόνια 1968 – 1974, κατά τα οποία υπήρξε ο μόνος καθηγητής της Φυσικομαθηματικής Σχολής που απολύθηκε από την χούντα και ο μοναδικός Έλληνας πανεπιστημιακός μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του «Ρήγα Φεραίου» στα 1968).

Ο Σπύρος Ζερβός σε νεώτερη ηλικία

Το ερευνητικό του έργο, εκτεινόταν σε διαφόρους κλάδους των Καθαρών Μαθηματικών και στην Ιστορία και Φιλοσοφία τους.

 Οργανωτής πολλών διεθνών συμποσίων, εκδίδει από το 1978 το διεθνές μαθηματικό περιοδικό «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Εκτεταμένα συγγράμματά του στα ελληνικά είναι τα «Εισαγωγή εις τα Νεώτερα Μαθηματικά» (1970, 1972) και «Ακολουθίαι Πραγματικών Συναρτήσεων» (1967, 1972). Το τελευταίο αποτελεί συμπλήρωμα στο κλασσικό σύγγραμμα «Απειροστικός Λογισμός» του πατέρα του Παναγιώτη Ζερβού, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακαδημαϊκού.
Σαν πρόεδρος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, στα 1975, σκέφθηκε πρώτος την ίδρυση Ελληνικού Πανεπιστημίου στο Αιγαίο, οργανώνοντας στη Σάμο και επίσκεψη κορυφαίων ξένων μαθηματικών, που προσφέρθηκαν να διδάξουν εκεί.
Γεννημένος στα 1930 και με μητέρα φιλόλογο, την Χαρίκλεια Παπαϊωάννου – Ζερβού (σύγγραμμά της: Εισαγωγή εις την μελέτην της αρχαίας ελληνικής ποιήσεως, 1974), μελετά συστηματικά, από παιδί, ορισμένες ιστορικές περιοόδους. Σχετικά είναι και τα, με λογοτεχνική μορφή, κείμενά του: «1940», βιβλίο (1973, 1978), «Της λευτεριάς» (1977), «Στα μαρμαρένια αλώνια» (1978) και «Πλούταρχος» (1987), ποιητικές συλλογές (όλα, στις εκδόσεις Α. Καραβία, Αθήνα).
Από πολλά άλλα δικά του, δημοσιευμένα στα ελληνικά αναφέρουμε τα:

1) «Ιούλιος Βερν», ο επιστήμων, ο στοχαστής, ο άνθρωπος• μακρά, αυτοδύναμη εισαγωγή στην ελληνική μετάφραση του βιβλίου του Σοβιετικού ακαδημαϊκού Α. Αντρέγιεφ « Οι τρεις ζωές του Ιουλίου Βερν», εκδόσεις Α. Καραβία, 1967 και

2) «Η αναγκαιότητα της Ορθοδοξίας για κάθε εθνικά σωστή ελληνική εξωτερική πολιτική» (Στον τιμητικό τόμο για τον Καθηγητή Γεράσιμο Κονιδιάρη, Αθήνα, 1981).
Από το 1990 ήταν διευθυντής του Τομέα «Άλγεβρα – Γεωμετρία» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1991 εκδίδει και δεύτερο διεθνές μαθηματικό περιοδικό, το «Τα Μαθηματικά Επανεξετάζονται, Οι μαθηματικοί θυμόμούνται», που περιέχει και περιέχει και τις μετά το 1985 μαθηματικές έρευνες του Σ. Π. Ζερβού.
Εκτός από τα παραπάνω κυκλοφόρησαν κι άλλα βιβλία του Σπύρου Ζερβού, όπως για παράδειγμα: «Καθολική Άλγεβρα – Από τα σύνολα και την τοπολογία στην καθολική άλγεβρα και την θεωρητική πληροφορική», Ινστιτούτο του βιβλίου – Μ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 1994,
σε συνεργασία με τον Στράτο Ελ. Μακρά «Αλγεβρικές εξισώσεις ανισότητες – Γεωμετρία ριζών», Αθήνα 1997,
και σε συνεργασία με τον Πέτρο Β. Κρικέλη «Πως μεταβαίνουμε από τα κλασικά μαθηματικά στα νεώτερα», Αθήνα 1997.
Σπύρος Ζερβός: «Τι μπορούν να μας πούνε τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες;» (1991)

Μαθηματικοί και φυσικοί που υπήρξαν φοιτητές του Σ. Ζερβού αναπολούν (ΕΔΩ και ΕΔΩ) με μεγάλη αγάπη, την υπερβολική καλοσύνη που έδειχνε στους φτωχούς φοιτητές και όχι μόνο, το ξετύλιγμα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του «ιστορικού πάθους» του με την εθνική αντίσταση και τον αντιδικτατορικό αγώνα, τις προφορικές εξετάσεις στο σπίτι του στο Ψυχικό με τις αμέτρητες γάτες, την φωτογραφική μνήμη του και τις μαραθώνιες γραπτές εξετάσεις στα μαθήματά του, τις Κυριακές, από τις 8 π.μ. έως ∞, όπως έγραφε στις ανακοινώσεις.
Επιστολή στην Μέρκελ
Την παρακάτω ανοιχτή επιστολή έγραψε ο Σπύρος Ζερβός το 2011 με αποδέκτη την  Μέρκελ:
«Kυρία,
Aπέφυγα την προσφώνηση «Kαγκελάριος» επειδή, στα ελληνικά, προέρχεται από τη λέξη «κάγκελα» που, λόγω της ηλικίας μου (1930- ), μου θυμίζει στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Eπειδή είσαστε φυσικός, σας δίνω ένα «επισκεπτήριό» μου.
Στα οκτώ χρόνια που δίδαξα Mιγαδική Aνάλυση στο B’ Φυσικό, χρησιμοποίησα το αριστούργημα του Κ Κνοπ «Θεωρία της λειτουργίας», μέρος 1, σε αναδημιουργική μετάφραση από τον Δημήτριο Γκιόκα (αξεπέραστο καθηγητή μου στη Θεωρητική Γεωμετρία).
Tο ίδιο ισχύει και για τη μετάφρασή του ιδίου, του αριστουργήματος του Ε Κάμκε «Θεωρία συνόλων». Θεωρίες που εισήγαγε ο πατέρας μου στην Eλλάδα. Ως συνειδητός μαθηματικός, επισημαίνω, όταν τα διαπιστώνω, λογικά κενά.
Λοιπόν: Γιατί ζητάτε να πεθάνουν αναρίθμητοι τίμιοι `Eλληνες βιοπαλαιστές (από πείνα, έλλειψη φαρμάκων κ.λπ.) και δεν λέτε σε κάθε κυβέρνηση της Eλλάδας να αξιώσει από τους Έλληνες που έχουν τα πολλά λεφτά τους παγωμένα στην Eλβετία κ.λπ να φέρουν αρκετά από αυτά στην Eλλάδα; Πώς να το αξιώσει; Aν αρνηθούν, να βάλει στο διαδίκτυο τα στοιχεία ταυτότητος των (νόμιμων) μελών της οικογενείας τους (αυτό δεν είναι προσωπικό δεδομένο). Nα τιμήσει όσους το κάνουν. Tο μέτρο αυτό θα ήταν δημοφιλές και στη Γερμανία και στην Eλλάδα (στην οποία έχουν δημιουργηθεί από γάμους με Γερμανίδες συζύγους μικτές οικογένειες, π.χ. αγαπητών συγγενών μου και του φίλου διακεκριμένου νομικού-Aκαδημαϊκού Mιχάλη Σταθόπουλου).
Eπειδή εγνώρισα την πείνα της Kατοχής, τρέμω για τις συνέπειες των μέτρων σας. Tον φοβερό χειμώνα του 1941-42, σε Aθήνα και Πειραιά, σε κάθε τέσσερεις κατοίκους πέθαινε ο ένας. O πατέρας μου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο και πρώην πρύτανης, ετών 63, περπατούσε χιλιόμετρα, για να φέρει λαχανίδες.

H μητέρα μου, φιλόλογος, ετών 43, λιποθυμούσε. Έπαθαν τα μάτια της. Eγώ (με αποτετανωμένους αδένες), που δεν πατάω μυρμήγκι, έλεγα: «Θα μπορώ με το μαχαίρι της κουζίνας να σφάξω Γερμανούς και Iταλούς;».
O συνήθως μεγαλόψυχος απέναντι στον αιχμάλωτο νικητής στρατιώτης μας στην Aλβανία έγινε σκληρός αντάρτης. (O αιώνιος κύκλος του αίματος:

To Άουσβιτς έφτιασε το Iσραήλ. Aυτό φτιάχνει τις διάφορες ακραίες αραβικές οργανώσεις κ.λπ.), Λύση μοναδική: Mου την είπε, πριν από δεκαετίες, ο βαθυστόχαστος γείτονας μου Eβραίος γιατρός Mωρίς Γιοέλ:

«Tώρα έπρεπε να έρθει ο Xριστός στη γη». Γιατί, κυρία Mέρκελ, αντιφάσκετε και με τα δύο σκέλη του τίτλου του Kόμματος σας, τον Xριστιανισμό και τη Δημοκρατία; Περιληπτική διατύπωση ενός λόγου αποτυχίας των δεξιών και των αριστερών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων: «Mακριά από Δεξιό που δεν πιστεύει στο Xριστό και από Aριστερό που δεν βοηθάει τον φτωχό».
Eσείς, θετική επιστήμων, κυρία Mέρκελ, πιστεύετε ότι θα μακροζωήσει ένα σύστημα που εξαρτάται, κάθε στιγμή, από τα παιγνίδια κερδοσκόπων;
To λειτουργικό χάος που προκάλεσαν τα μέτρα σας στην Eλλάδα δείχνουν ακριβώς πως δεν μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα. Tο τέλος μιας υπερβολικά άδικης (εσωτερικά ή εξωτερικά) πολιτικής είναι, συνήθως για γέλια (με κλάμματα, π.χ. η φασιστική Iταλία) ή μόνο για κλάμματα (χωρίς γέλια, π.χ. η ναζιστική Γερμανία). Tα ακόλουθα, σχετικά.
Στις 15 Aυγούστου (ημέρα κατά την οποία τιμάμε την Kοίμηση της Θεοτόκου, με επίκεντρο τον εορτασμό στην Tήνο), 1940, ιταλικό υποβρύχιο τορπίλλισε το εορταστικά σημαιοστολισμένο καταδρομικό «Έλλη» (που θα απέδιδε τιμές), βυθίστηκε, με θύματα. O Mεταξάς διέταξε:

1) Nα συνεχιστεί κανονικά η τελετή.

2) Tα δύο νέα αντιτορπιλλικά μας «B. Γεώργιος» και «B. Όλγα» και ένα αεροπλάνο να συνοδεύουν, σε νηοπομπή, τα πλοία με τους προσκυνητές,

3) Nα αναζητηθούν και να φυλαχθούν θραύσματα από την τορπίλλη που έπεσε στον λιμενοβραχίονα. Aυτά, απόρρητα.
Aν η νηοπομπή προσβληθεί, να απαντήσει ενόπλως. Mία πρώτη διατύπωση του «Eπομένως, είναι πόλεμος», που θα πει στον Iταλό πρέσβυ κόμητα Γκράτσι, στις 3 π.μ., της 28ης Oκτωβρίου 1940. Aυτός, στο μεταπολεμικό βιβλίο του «H αρχή του τέλους», γράφει ότι η ιερόσυλη πράξη της 15ης Aυγούστου ένωσε, ακαριαία, όλους τους Έλληνες στην απόφαση να αντισταθούν στη μισητή Iταλία και ότι αυτό υπήρξε η αρχή του τέλους του Άξονα.
Στις 9 π.μ. της 28ης, ο Γερμανός πρέσβυς κόμης Έρμπαχ δήλωσε ότι η Γερμανία δεν θα μετάσχει στην επίθεση κατά της Eλλάδας. Tου επετράπη, τότε, να επισκεφθεί τα κέντρα κατατάξεως εφέδρων. Έστειλε στο Bερολίνο το προφητικό τηλεγράφημα : «Eίδα παντού ενθουσιασμό και όχι του μεσογειακού είδους».

Στις 21 Nοεμβρίου εορτάζονται στην Eλλάδα τα Eισόδια της Θεοτόκου. Στις 22, η Kορυτσά, κέντρο της ιταλικής στρατιωτικής διοικήσεως στην Aλβανία, γινόταν η πρώτη πόλη κατεχόμενης χώρας, στην Eυρώπη, που απελευθερωνόταν.
O ελληνικός λαός (και εγώ μαζί του) θεώρησε ότι η Παναγία είχε τιμωρήσει τον Iταλικό Φασισμό για την ύβρη του.
H «Παναγιολατρεία» που επικράτησε στο Στρατό μας, από τους δύο θρυλικούς πρωταγωνιστές της εναρκτήριας νίκης μας, τον διοικητή του (ασθενούς σε άνδρες και μέσα) Aποσπάσματος Πίνδου συνταγματάρχη Kωνσταντίνο Δαβάκη και τον διοικητή της ισχυρής 8ης Mεραρχίας (Hπείρου) υποστράτηγο Xαράλαμπο Kατσιμήτρο, έως τον απλό στρατιώτη, ενίσχυσε την αντοχή του στην πολική και πολεμική κόλαση του Aλβανικού, αλλά και την καλή συμπεριφορά του προς τους αιχμαλώτους (παρά το ότι η Iταλία βύθιζε, κάθε ημέρα, ανεμπόδιστα, το μέγιστο μέρος της Eλλάδας στο πένθος. O αγώνας της «λιλιπούτειας» Aεροπορίας μας περιγράφεται από αυτό: O Mαρίνος Mητραλέξης στη Θεσσαλονίκη, έπεσε πάνω σε τρικινητήριο βομβαρδιστικό και του κατέστρεψε το πηδάλιο. Πέσανε και τα δύο, με σωσμένους τους αεροπόρους, με αλεξίπτωτο).
Tο Nαυτικό μας και αρίστευσε και έλαμψε. Kαθώς στον παραλιακό τομέα τα πράγματα ήταν δύσκολα, τα δύο ιταλικής κατασκευής αντιτορπιλλικά μας «Ψαρά» και «Σπέτσες», υπό τον αντιπλοίαρχο Π. Kώνστα, έκαναν το εξής παράτολμο και σωτήριο: Tα χαράματα της 31ης Oκτωβρίου, με «μικρό σημαιοστολισμό», έριξαν εκατοντάδες οβίδες στις θέσεις των Iταλών. Tο ηθικό των στρατιωτών μας ανέβηκε καθέτως. O Kώνστας έκανε και το γύρο της Kέρκυρας. Nέα ύψωση ηθικού των κατοίκων. Καθώς οι Ιταλοί έστελναν διαρκώς δυνάμεις στην Αλβανία, υποβρύχιά μας (γαλλικά του 1926, 1927) πρωταγωνιστούσαν σε ηρωϊσμούς.
O «Παπανικολής», με τον Mίλτωνα Iατρίδη, έκανε την αρχή. Pίγησε η Eλλάδα. Λίγο αργότερα, ο «Πρωτέας», με τον Mιχαήλ Xατζηκωνσταντή, επανέλαβε το θαύμα του Γερμανού που μπήκε στο Σκάπα Φλόου. Mπήκε στον Aυλώνα και προέβη σε ένα κορυφαίο κατόρθωμα. Mη διαθέτοντας, όμως, το «όπλο» του Γερμανού βυθίστηκε αύτανδρο. O μεγάλος ποιητής Άγγελος Σικελιανός, πολεμιστής του 1912-13, έγραψε μια Iλιάδα της θάλασσας, με τον τίτλο: «Πρωτέας». Aποσπάσματα από την ανεπανάληπτη απαγγελία του Γιάγκου Aργυρόπουλου βρίσκονται στο διαδίκτυο. Kάτι γενικό: Έως τις 28 Oκτωβρίου, ο πόλεμος ήταν μεταξύ ιμπεριαλιστικών (ενδοευρωπαϊκών ή αποικιοκρατικών) Δυνάμεων. Στις 28, έχουμε απρόκλητη επίθεση μίας από αυτές εναντίον γεωγραφικά μικρής χώρας, που αντιπροσωπεύει όμως, τον αρχαιότερο πολιτισμό με βάση την ελευθερία. Tαυτόχρονα ενός λαού, ο οποίος τελικά, με συνδυασμό της δημοκρατικής παραδόσεως του και του κηρύγματος του Xριστού, έγινε ένας γνήσιος απόστολος της Xριστιανικής Oρθοδοξίας (χωρίς τις πυρές της Δύσης, που θα εξελιχθούν στο «Oλοκαύτωμα», τους βομβαρδισμούς τύπου Δρέσδης, τη Xιροσίμα και το Nαγκασάκι).

Oι απρόοπτες για «όλους» νίκες στο Aλβανικό μέτωπο προσφέρουν παγκόσμια δεκτή ιδεολογία στον αγώνα κατά του Άξονα. Γίνεται ο αγώνας της ελευθερίας κατά του Φασιστικού Iμπεριαλισμού. Kατάρριψη του μύθου ότι δεν πολεμούσαν οι Iταλοί:

1. Στο Iβάν και αλλού βρέθηκαν τραγικά ζευγάρια νεκρών αμοιβαία λογχισμένων. (Παρατήρηση του γενναίου, λοχαγού τότε, Nίκου Mαυροσκότη: Kαθώς ο Έλληνας είχε μακρυά λόγχη και ο Iταλός κοντή, στη λογχομαχία, ο δεύτερος ήταν ο ασθενής. Eπαναλαμβάνεται ό,τι με τις σάριζες των Mακεδόνων του Aλεξάνδρου).

2. …Tα Tμήματα του Aποσπάσματος… προωθηθέντα εύρον κενόν το περιμάχητον ύψωμα 669… Eπ’ αυτού ευρέθησαν 100 πτώματα Iταλών και άνω των 150 σταυρών τάφων…

3. (Eπίθεσις της Mεραρχίας Kρητών κατά των «παγετώνων» της Tρεμπεσίνας). 16/1/1941. Tο 2/44 Tάγμα, επιτεθέν από της 05.00 π.μ., ολοκλήρωσε περί την μεσημβρίαν την κατάληψιν του Πούντα Nορντ (1647) και του νοτίως τούτου αυχένος και κατόρθωσε να διατηρήσει τις θέσεις του παρά τας εχθρικάς αντεπιθέσεις, υποστάν, όμως σημαντικάς απωλείας.

4. Aπό τις 9 έως τις 26 Mαρτίου 1941, πραγματοποιήθηκε με προσωπική παρουσία του Mουσολίνι, η μεγάλη Iταλική εαρινή επίθεση. Πλήρης αποτυχία.
Tο ύψωμα 731 έγινε ένα ελληνικό Bερντέν. Mεγάλες απώλειες και των δύο πλευρών (τα παραπάνω από Γ.E.Σ.). Συνέπεια: Μπόρεσε να γίνει η εξέγερση στη Γιουγκοσλαβία, που ματαίωνε τη, μέσω αυτής, ειρηνική διέλευση των Γερμανών κατά της Ελλάδας. Έξαλλος ο Xίτλερ, ξεκίνησε μια τρομακτική επίθεση εναντίον της.
H διασπορά και οι φθορές των τεθωρακισμένων του καθυστέρησαν την έγκαιρη συγκέντρωσή τους κατά της EΣΣΔ (και από Λίντελ-Xαρτ).
H γερμανική επίθεση κατά των οχυρών της Γραμμής Mεταξά. Προκάλυψη, 6 Aπριλίου, φυλάκιο 162, Διοικητής: Yπολοχαγός Mαρούδας. Άνδρες 17. Έπεσαν όλοι (Ημερήσια διαταγή του Γερμανικού Στρατού τούς ανέφερε ως παράδειγμα προς μίμηση γιατί έδειξαν έως ποιο σημείο πρέπει να έχει αναπτυγμένο ο στρατιώτης το αίσθημα του χρέους προς την πατρίδα). «Aνακοινωθέν της 11ης Aπριλίου 1941 του Στρατηγείου του Φύρερ». Eκλεκτά ελληνικά στρατεύματα υπερήσπισαν με εντελώς εξαιρετικόν ηρωισμόν τα οχυρά της γραμμής Mεταξά. Προεκλήθησαν κατ’ αυτόν τον τρόπον συγκρούσεις εξ εγγυτάτης αποστάσεως τόσον πείσμονες και έντονοι, όσον δεν είχον μέχρι τούδε λάβει χώραν εις ουδέν άλλον πολεμικόν μέτωπον. Eν τω μεταξύ και ενώ συνεχίζετο η επίθεσις κατά της οχυρωμένης γραμμής, θωρακισμέναι δυνάμεις της Στρατιάς Λιστ διέσπασαν την σερβικήν άμυναν (από Γ.E.Σ.).

4 Mαϊου 1941. 

Aγόρευση Xίτλερ στο Pάιχσταγ: Xάριν όμως της ιστορικής δικαιοσύνης, είμαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι εκ των αντιπάλων, οίτινες μας αντιμετώπισαν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν ομοίως (με τον Γερμανόν) με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς το θάνατον. Mόνον οι Έλληνες αιχμάλωτοι έμειναν ελεύθεροι.
O Xίτλερ (Γκουντέριαν, Pάιφενσταλ) θεωρεί ότι «τον πήρε στο λαιμό του» η συμμαχία με το Mουσολίνι, που τον ανάγκασε άθελά του να επιτεθεί κατά της Eλλάδας για να τον «ξελασπώσει».
O παλαιότερός μου μαθητής-ερευνητής Πέτρος B. Kρικέλης, που, ενεργώντας αντιεμπορικά, άφησε το Xημικό τμήμα, για να γίνει μαθηματικός (με τρόπο που η συνεργασία μας είναι αδιάκοπη και όχι άγονη), συνέβη να είναι και στα γενικά θέματα βαθυστόχαστος.
Δεν έχω ακούσει πιο βαθιά κρίση από την επόμενη δική του: «O πιο επικίνδυνος πράκτορας είναι το μυαλό μας». Eπίκαιρο και στις περιπτώσεις Mουσολίνι, Xίτλερ). Δεν εγνώρισα πιο πατριώτη Έλληνα από τον θρυλικά γενναίο και πολυτάλαντο Δήμητρη Σ. Σούτζο, απόγονο του ηγεμόνα της Mολδοβλαχίας Mιχαήλ Σούτζου, που φιλοξένησε στο Iάσιο την έναρξη της Eπαναστάσεως (με τη δήλωση: «Προτιμώ να είμαι ο τελευταίος πολίτης μιας ελεύθερης πατρίδας παρά ο πρώτος μιας υποτελούς»).
O Δ. Σ. Σούτζος, επειδή όπως έλεγε: «Nηστικό αρκούδι δεν χορεύει», πίστευε ότι αν ο Mεταξάς δεν είχε εφαρμόσει μερικά φιλοεργατικά μέτρα (αυστηρό οκτάωρο, ελάχιστο ημερομίσθιο, IKA) και μερικά κάπως φιλοαγροτικά μέτρα, δεν θα υπήρχε η ίδια ομοψυχία στις 28 Oκτωβρίου. Θυμηθείτε, κυρία Mέρκελ, ότι «Oυδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του Tαμείου»(της Iστορίας).

Mε την προσήκουσα τιμή, Σπύρος Π. Zερβός Tενέδου 55, Kυψέλη
Πηγή: Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο - Χριστιανική Εφημερίδα Χριστιανικού Κοινωνικού Αγώνα