Μέχρι τώρα γνώριζα ότι στην Αθήνα είχαμε δύο αστεροσκοπεία. Ενα στην Πεντέλη, το κλασικό, και το άλλο στο Θησείο. Μια Κυριακή πρωί ανακάλυψα και ένα τρίτο, το πιο συμπαθητικό, θα έλεγα. Βρίσκεται στην ταράτσα του κτηρίου του Φυσικού στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.
Ο δρ Κοσμάς Γαζέας στο μικρό του βασίλειο μαζί με μαθητές του Λυκείου. Εχει να λέει για το καμάρι του, το αυτοματοποιημένο αστεροσκοπείο που από την ίδρυσή του, το 1999, το κανακεύει σαν παιδί του
Δυστυχώς με συννεφιά, με παρέα νέα παιδιά και τον καθηγητή τους, τρελαμένο με την αστροφυσική, Αρη Δακανάλη, ανεβήκαμε στο υπερώο του Φυσικού, όπου μας περίμενε ο καθηγητής Κοσμάς Γαζέας. Ενας νέος επιστήμονας ο οποίος, όπως καταλάβαμε αργότερα, κοιμάται και ξυπνάει με εικόνες από τον ήλιο, τα άστρα, τις μαύρες τρύπες και τα σούπερ νόβα.
«Στο Φυσικό, έχουμε πολλές συνταξιοδοτήσεις και οι λίγοι καθηγητές που έχουμε απομείνει, κάνουμε τη δουλειά πολλών», θα μας πει καλωσορίζοντάς μας. Το βασίλειό του, ένα μικρό γραφειάκι με σύγχρονο εξοπλισμό, και πάνω από το κεφάλι του η ταράτσα με ένα μικρό -επαγγελματικό, θα το έλεγα- τηλεσκόπιο, και το άλλο, το καμάρι του, μέσα στο θόλο του αστεροσκοπείου. «Είναι το μοναδικό ρομποτικό τηλεσκόπιο στην Ελλάδα», θα μας πει με καμάρι. Δηλαδή, μπορεί να το χειρίζεται και να του δίνει εντολές από όποιο σημείο της Γης βρίσκεται, αρκεί να υπάρχει Διαδίκτυο. Μιλάει με πάθος για τη δουλειά του, δεν πιστεύω ότι τη βλέπει έτσι, και μας εξιστορεί το ταξίδι του στην Γκαμπόν, πέρσι, όπου ουσιαστικά πήγε για... είκοσι δευτερόλεπτα. Τόσο κράτησε η παρατήρηση και η φωτογράφηση της έκλειψης του Ηλιου. Εχει γυρίσει όλα τα μέρη του κόσμου, υποθέτω με δικά του έξοδα, γυρεύοντας την καλύτερη... θέα για την παρατήρηση των άστρων και του Ηλιου. Μιλάει στα παιδιά για τα μεγάλα τηλεσκόπια του κόσμου, αλλά και το «παιδί του», αφού από το 1999, που εγκαταστάθηκε στο Φυσικό, το έχει υπό την επίβλεψή του.
«Ολοι νομίζουν, ακόμη και πολλοί φοιτητές μου, ότι το μόνο που κάνω είναι να χαζεύω τα βράδια τα αστέρια», μας εκμυστηρεύεται με μια μικρή δόση παραπόνου. Δεν είναι τόσο απλό. Στην παρατήρηση μπαίνουν τα μαθηματικά για τον υπολογισμό της απόστασης και του μεγέθους των χιλιάδων άστρων, η χημεία, με την οποία καταλαβαίνουμε τη σύστασή τους και φυσικά η νέα τεχνολογία. Πότε κοιμάται; «Το πρωί», μας λέει, «αφού όμως πρώτα έχει καταφέρει να βάλει τα θεωρητικά μαθήματα στο αμφιθέατρο και τα εργαστήρια όσο πιο αργά μπορεί». Α, έχει και τα σχολεία που τον επισκέπτονται και που επιμένουν για πρωινά, ώρες σχολείου. Πού να τους πείσει ότι η δουλειά τον έχει κάνει νυχτερινό τύπο.
Ανεβαίνουμε στην ταράτσα, για να παρατηρήσουμε με το μικρό τηλεσκόπιο τις κηλίδες του Ηλιου. Μετά πηγαίνουμε στο θόλο, όπου με καμάρι μάς κάνει επίδειξη του αυτοματισμού με τον οποίο λειτουργεί. Ανοίγει με το πάτημα ενός κουμπιού, όλη η κατασκευή κινείται γύρω από τον άξονά της, έως ότου το τηλεσκόπιο «δει» τον Ηλιο.
Το ταξίδι μας τελειώνει με ερωτήσεις και απορίες των παιδιών που διψάνε να μάθουν περισσότερα από όσα μαθαίνουν θεωρητικά στο σχολείο τους. Οπως και να το κάνουμε, το άγνωστο, και στην περίπτωσή μας το σύμπαν, γοητεύει τους πάντες, μικρούς και μεγάλους. «Πολλοί πρωτοετείς», μας λέει αποχαιρετώντας μας ο καθηγητής Κοσμάς Γαζέας, «έρχονται και παρακολουθούν τα μαθήματα Αστροφυσικής θέλοντας να ασχοληθούν με την επιστήμη αυτή. Ομως με την πάροδο του χρόνου βλέπουν τις δυσκολίες και καταλαβαίνουν ότι το μόνο που δεν κάνουμε είναι να κοιτάμε απλά τα άστρα και τον ουρανό».
Οσοι έχουν το μεράκι συνεχίζουν, έστω και ερασιτεχνικά, συμπεραίνουμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου