Η παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού από το αίθριο του «Ελληνικού Κόσμου», Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, και η διάλεξη του Βασίλη Χαρμανδάρη, διευθυντή του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών έδωσαν το έναυσμα για το θέμα της στήλης.
Οι φωτισμένες θάλασσες της Σελήνης, όπως λέγονται οι περιοχές με τους κρατήρες της, μαρτυρούν τα μυστικά του δορυφόρου της Γης και εγείρουν υποθέσεις επιστημονικές για το παρελθόν και το μέλλον τους.
Πετρώδη σώματα περιφέρονται γύρω από το αστέρι μας μεταξύ Αρη και Δία, γνωστά ως αστεροειδείς. Πολύ πέρα από τον Ποσειδώνα υπάρχει η ζώνη του Kuiper (φωτογραφία), όπου κυριαρχούν παγωμένα ουράνια σώματα. Οταν ξεφύγουν, γίνονται κομήτες. Ο κίνδυνος πάντως για τη Γη μας γίνεται μεγαλύτερος όταν έχουμε να κάνουμε με μετέωρα που δεν είναι εύκολα ορατά, παρά μόνο όταν πλησιάζουν πολύ κοντά στη Γη, όπως αυτό που έπεσε πέρυσι στη Ρωσία