Χιούστον, Τέξας
Ένας μοναδικός πράσινος μετεωρίτης που βρέθηκε πέρυσι στο Μαρόκο δεν αποκλείεται να είναι ο πρώτος γνωστός επισκέπτης από τον Ερμή, εκτιμά ο αμερικανός ειδικός που τον εξέτασε.
Οι πλανητολόγοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ορισμένους από τους μετεωρίτες που φτάνουν στην επιφάνεια της Γης είναι στην πραγματικότητα κομμάτια μεγάλων αστεροειδών ή πλανητών όπως ο Άρης, τα οποία εκτινάχθηκαν στο Διάστημα κατά την πρόσκρουση άλλων αστεροειδών, και έφτασαν τελικά στη Γη έπειτα από ταξίδι χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ειδικοί μπορούν να συμπεράνουν την προέλευση των μετεωριτών με σχετική ευκολία. Οι πέτρες που προέρχονται από τον Άρη, για παράδειγμα, περιέχουν ίχνη από την ατμόσφαιρα του πλανήτη, της οποίας η σύνθεση είναι χαρακτηριστική. Ανάλογες χημικές υπογραφές επιτρέπουν την ταυτοποίηση μετεωριτών που προέρχονται από την Εστία, έναν από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς του Ηλιακού Συστήματος.
Δεδομένου όμως ότι η τροχιά της Γης απέχει από την τροχιά του Ερμή πολύ περισσότερο από ό,τι απέχει από την τροχιά του Άρη, η πτώση μετεωριτών από τον Ερμή θεωρείται πολύ πιο απίθανη.
Κι όμως, στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που θα πραγματοποιηθεί στο Τέξας, ο ειδικός στους μετεωρίτες Άντονι Άιρβινγκ θα παρουσιάσει τη μελέτη του σε έναν ασυνήθιστο πράσινο μετεωρίτη, με την ονομασία NWA 7325, που βρέθηκε το 2012 στο Μαρόκο διαλυμένος σε 35 κομμάτια.
Η μοναδική πέτρα χρονολογήθηκε στα 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου όσο η ηλικία του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με την ηλικία αυτή, ο μετεωρίτης θα μπορούσε να είχε αποσπαστεί από κάποιον αρχέγονο αστεροειδή.
Ωστόσο το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται να αποκλείεται με βάση τις αναλύσεις. Ο NWA 7325 παρουσιάζει μεταξύ άλλων πολύ χαμηλά επίπεδα μαγνητισμού. Όπως επισημαίνει ο Άιρβινγκ στο Space.com, τα δεδομένα της αποστολής Messenger που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή δείχνουν ότι ο ασθενής μαγνητισμός του πλανήτη ταιριάζει με τα μαγνητικά χαρακτηριστικά του μετεωρίτη.
Οι πλανητολόγοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ορισμένους από τους μετεωρίτες που φτάνουν στην επιφάνεια της Γης είναι στην πραγματικότητα κομμάτια μεγάλων αστεροειδών ή πλανητών όπως ο Άρης, τα οποία εκτινάχθηκαν στο Διάστημα κατά την πρόσκρουση άλλων αστεροειδών, και έφτασαν τελικά στη Γη έπειτα από ταξίδι χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ειδικοί μπορούν να συμπεράνουν την προέλευση των μετεωριτών με σχετική ευκολία. Οι πέτρες που προέρχονται από τον Άρη, για παράδειγμα, περιέχουν ίχνη από την ατμόσφαιρα του πλανήτη, της οποίας η σύνθεση είναι χαρακτηριστική. Ανάλογες χημικές υπογραφές επιτρέπουν την ταυτοποίηση μετεωριτών που προέρχονται από την Εστία, έναν από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς του Ηλιακού Συστήματος.
Δεδομένου όμως ότι η τροχιά της Γης απέχει από την τροχιά του Ερμή πολύ περισσότερο από ό,τι απέχει από την τροχιά του Άρη, η πτώση μετεωριτών από τον Ερμή θεωρείται πολύ πιο απίθανη.
Κι όμως, στο συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης που θα πραγματοποιηθεί στο Τέξας, ο ειδικός στους μετεωρίτες Άντονι Άιρβινγκ θα παρουσιάσει τη μελέτη του σε έναν ασυνήθιστο πράσινο μετεωρίτη, με την ονομασία NWA 7325, που βρέθηκε το 2012 στο Μαρόκο διαλυμένος σε 35 κομμάτια.
Η μοναδική πέτρα χρονολογήθηκε στα 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου όσο η ηλικία του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με την ηλικία αυτή, ο μετεωρίτης θα μπορούσε να είχε αποσπαστεί από κάποιον αρχέγονο αστεροειδή.
Ωστόσο το ενδεχόμενο αυτό φαίνεται να αποκλείεται με βάση τις αναλύσεις. Ο NWA 7325 παρουσιάζει μεταξύ άλλων πολύ χαμηλά επίπεδα μαγνητισμού. Όπως επισημαίνει ο Άιρβινγκ στο Space.com, τα δεδομένα της αποστολής Messenger που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή δείχνουν ότι ο ασθενής μαγνητισμός του πλανήτη ταιριάζει με τα μαγνητικά χαρακτηριστικά του μετεωρίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου