Σε έναν φυσικό κόσμο που περιέχει φαινόμενα όπως τα πάλσαρ, τα αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες, θα νόμιζε κανείς ότι έχουμε μια αρκετά καλή αντίληψη για τα βασικά-όπως, το πως εξελίσσεται το σύμπαν και οι λειτουργίες του
Ωστόσο, μπορεί να εκπλαγείτε στο να ξέρετε ότι ορισμένα από τα βασικά είναι πραγματικά δύσκολο να διακρίνει κανείς.Μία από αυτές τις προβληματικές περιοχές είναι η δημιουργία των πλανητών. Αυτό είναι σωστό... έχουμε πραγματικά μια κάπως ερασιτεχνική κατανόηση του πώς σχηματίζονται οι πλανήτες, παρά την πραγματικότητα που ζουν (και εξελίσσονται).
Τρέχοντα μοντέλα μας δείχνουν ότι το ηλιακό μας σύστημα, και άλλα πλανητικά συστήματα κυκλώνουν άλλα αστέρια, που σχηματίζονται από ένα πρωτοπλανητικό δίσκο προσαύξησης και περιβάλλει ένα νεαρό άστρο.
Αυτός ο ελλειπτικός δίσκος υλικού, αποτελείται τυπικά από φυσικό αέριο, πάγο, βράχο, και σιτάρι.
Αυτά συσσωρεύονται αργά, πριν τελικά συνενωθούν σε έναν πλανήτη, που διαμορφώνεται από τη βαρύτητα.
Η διαδικασία αυτή πιστεύεται ότι λαμβάνει δεκάδες εκατομμύρια χρόνια για να συμβεί από την αρχή μέχρι το τέλος, και φυσικά η ποσότητα του υλικού συγκεντρώνεται γύρω από τον πρωτοπλανητικό δίσκο, που "υπαγορεύει" τον αριθμό των πλανητών που έχει ένα αστέρι (και το μέγεθός τους), πράγμα που σημαίνει ότι οι πλανήτες όλων των μεγεθών κατά τη διάρκεια παρόμοιου χρονικού διαστήματος θα πρέπει να έρθουν σε μια περίοδο κατά την οποία ο σχηματισμός των πλανητών δεν θα είναι πλέον δυνατός.
Ωστόσο, ενδέχεται να χρειαστεί να επανεξετάσουμε αυτή τη θεωρία.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: http://www.fromquarkstoquasars.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου