Λοιπόν, ένα πραγματικά έντονο μαγνητικό πεδίο, τουλάχιστον.
Image courtesy of NRAO/AUI
Μια ραδιοφωνική εικόνα ενός κβάζαρ, που λαμβάνεται από το Πολύ Μεγάλης Σειράς τηλεσκόπιο. Η λευκή κουκκίδα στη μέση είναι ο πυρήνας, ενώ οι προεξοχές που επισημαίνονται πάνω αριστερά και κάτω δεξιά, είναι πίδακες, που ταξιδεύουν σε σχετικιστικές ταχύτητες, με αποκορύφωμα τους λοβούς.
Στα κέντρα μερικών ογκωδών γαλαξιών, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες τροφοδοτούν απίστευτα φωτεινά αντικείμενα που ονομάζονται κβάζαρ.
Οι μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν την ύλη τόσο γρήγορα ώστε η καταρρέουσα ύλη θερμαίνεται από την τριβή και εκπέμπει φως.
Ενώ ο δίσκος της ύλης είναι απίστευτα φωτεινός από μόνος του, η μαύρη τρύπα έχει μια άλλη πηγή φωτός: πίδακες που ξεσπούν από τους πόλους της μαύρης τρύπας, εκτοξευόμενα σωματίδια σε ταχύτητες που πλησιάζουν αυτή του φωτός.
Αυτοί οι πίδακες είναι απίστευτα φωτεινοί πιθανώς πιο φωτεινοί από το δίσκο προσαύξησης.
Οι ερευνητές εξέτασαν 217 μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας δεδομένα που λαμβάνονται από το παρατηρητήριο Φέρμι, ψάχνοντας για κάποια σχέση μεταξύ της ισχύος των πιδάκων και το δίσκο προσαύξησης.
Οι μαύρες τρύπες, είναι χρήσιμες γιατί με μία μαύρη τρύπα, έχουμε άμεσο φως τόσο από το δίσκο προσαύξησης και την εκτόξευση, δεδομένου ότι το τελευταίο είναι στραμμένο προς το μέρος μας.
Και μπορούμε να πούμε ποιο είναι ποιο, επειδή το φως από τον πίδακα είναι ως επί το πλείστον με τη μορφή ακτίνων γάμμα, ενώ ο δίσκος προσαύξησης παράγει ένα ευρύτερο φάσμα εκπομπής.
Αποδεικνύεται ότι όταν η φωτεινότητα των πιδάκων απεικονίζονται γραφικά κατά την φωτεινότητα του δίσκου, υπάρχει μια σαφής, ευθεία-γραμμή σχέσης με τον πίδακα που έχει περισσότερη ισχύ από ό, τι φωτεινότητα του δίσκου.
Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι οι πίδακες είναι απίστευτα αποδοτικοί.
«Η διαδικασία που ξεκινά και επιταχύνει τους πίδακες πρέπει να είναι εξαιρετικά αποδοτική,» γράφουν οι συντάκτες στην εργασία τους.
"Και θα μπορούσε να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη μεταφορά της ενέργειας από την περιοχή της μαύρης τρύπας στο άπειρο."
Φυσικά, η μελέτη αυτή καλύπτει ένα πολύ συγκεκριμένο είδος κβάζαρ, αφήνοντας αφθονία μελλοντικών εργασιών που απαιτούνται για να κατανοήσουμε τον πλήρη μηχανισμό πίσω από τους πίδακες.
"Δείγμα της πηγή μας, αποτελείται από την κατασκευή των φωτεινών ακτίνων[γ] πηγών που έχουν προφανώς τους πιο ισχυρούς πίδακες, και έτσι έχουν τις πιο ταχείς περιστρεφόμενες τρύπες", γράφουν.
"Θα είναι ενδιαφέρον να διερευνηθούν λιγότερες φωτεινές πηγές εκτόξευσης, αποκτώντας γνώσεις σχετικά με την πιθανή εξάρτηση της ισχύος του πίδακα στην περιστροφή της μαύρης τρύπας και την πιθανή ύπαρξη μιας ελάχιστης τιμής περιστροφής για τον πίδακα ώστε να υπάρχει."
Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να ρίξει λίγο φως, να το πω έτσι, σχετικά με το γιατί οι πίδακες σχηματίζονται στην πρώτη θέση.
To-New-Sas
Πηγή: ars technica
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου