NASA/JHUAPL
Αυτή η εικόνα, που λήφθηκε από την αποστολή "Συνάντηση Αστεροειδών Κοντά στη Γη" της ΝΑΣΑ το 2000, δείχνει μια κοντινή προβολή του Έρωτα, έναν αστεροειδή με μια τροχιά που είναι κάπως κοντά στη Γη. Ένα νέο έγγραφο υποστηρίζει ότι η κύρια αιτία του κατακερματισμού για μικρούς αστεροειδείς, περίπου εκατό μέτρα σε μέγεθος, δεν είναι οι συγκρούσεις με άλλους αστεροειδείς, αλλά η γρήγορη περιστροφή που προκαλείται από την ακτινοβολία.
Εκατοντάδες χιλιάδες αστεροειδείς είναι γνωστοί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο μας σε αποστάσεις που κυμαίνονται κοντά στη Γη μέχρι πέρα από τον Κρόνο.
Η πιο ευρέως γνωστή συλλογή αστεροειδών, η «κύρια ζώνη», περιέχει μερικούς από τους μεγαλύτερους και φωτεινότερους αστεροειδείς και βρίσκονται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.
Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι αστεροειδείς, όπως οι πλανήτες, σχηματίστηκαν στο πρώιμο ηλιακό σύστημα από τη σταδιακή συσσώρευση μικρότερων σωματιδίων, αλλά, στην περίπτωση των αστεροειδών, η ανάπτυξή τους διακόπηκε από αμοιβαίες συγκρούσεις που προκάλεσαν τον κατακερματισμό αντί να συγχωνευτούν σε πλανήτες.
Πρόκειται για μια υπόθεση που οι αστρονόμοι προσπαθούν να δοκιμάσουν συλλέγοντας νέα δεδομένα.
Το έργο τους έχει κάποιες άμεσες επιπτώσεις:
Η ΝΑΣΑ σχεδιάζει επί του παρόντος μια «αποστολή ανακατεύθυνσης αστεροειδή» στο πλαίσιο της επόμενης ανθρώπινης επιχείρησης διαστημικής πτήσης της Αμερικής.
Κατανοώντας την προέλευση των μεγεθών των αστεροειδών - και στη συνέχεια εντοπίζοντας ένα καλό για έναν αστροναύτη να τον ανακτήσει - είναι οι πρωταρχικοί στόχοι των ΗΠΑ.
Το ποσοστό ανακάλυψης των αστεροειδών και των κομητών, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, χάρη στη νέα τεχνολογία ανιχνευτών.
Το Ηλιακό Σύστημα σήμερα θεωρείται ως γεμάτο με δραστηριότητα, και συμπληρωμένο με συναφή, εξελισσόμενα μικρά σώματα (συμπεριλαμβανομένων των αστεροειδών) των οποίων οι τροχιές και τα μεγέθη διαμορφώνονται από βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τους γιγάντιους πλανήτες, αλλά και από άλλες δυνάμεις, όπως συγκρούσεις και επιδράσεις ακτινοβολίας.
Οι επιπτώσεις της ακτινοβολίας περιλαμβάνουν την εξάτμιση του παγωμένου νερού ή άλλες πτητικές ουσίες, διαφορικής θερμικής διαστολής, και η πίεση της ακτινοβολίας - είναι κρίσιμης σημασίας για την αντιμετώπιση του ζητήματος σε σχέση με το μέγεθος των αστεροειδών.
Επειδή οι αστεροειδείς έχουν ακανόνιστο σχήμα, η πίεση του συμβάντος από το φως του Ήλιου, αλλά και δική τους δράση προς εξωτερική κατεύθυνση από την ακτινοβολία (η οποία κατευθύνεται άνισα) μπορεί να τους αναγκάσει να περιστραφούν και, όταν περιστρέφονται είναι αρκετά γρήγοροι, για να διαχωριστούν.
Η μελέτες:
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103514004618 ,
http://arxiv.org/abs/1408.6807
To-New-Sas
Πηγή: cfa.harvard
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου