Γιγαντιαίοι στρόβιλοι στον Ερμή

Τα μαγνητικά κύματα KH παίρνουν εκεί τεράστιες διαστάσεις σε σχέση με τη Γη

 

 

Εικόνες του Ερμή από το Messenger Πηγή NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington

Ουάσινγκτον 

Ορισμένα γήινα φαινόμενα φαίνονται να παίρνουν άλλες διαστάσεις όταν συντελούνται σε άλλους πλανήτες. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι μαγνητικά κύματα τα οποία βλέπουμε στη γήινη ατμόσφαιρα με τη μορφή νεφών «μεταμορφώνονται» σε γιγαντιαίους μαγνητικούς στροβίλους στη μαγνητόσφαιρα του Ερμή «βομβαρδίζοντας» τον πλανήτη με ηλιακό πλάσμα.

Τα κύματα Κέλβιν-Χέλμχολτς

Στο όριο μεταξύ δυο ρευστών – όπως για παράδειγμα δυο διαφορετικά αέρια σώματα – μπορούν να δημιουργηθούν μαγνητικά κύματα τα οποία ονομάζονται κύματα Κέλβιν-Χέλμχολτς (Kelvin-Helmholtz ή, σε συντομογραφία, KH).

Στην ατμόσφαιρα της Γης τα κύματα KH είναι ορατά σαν παράξενα κυματοειδή νέφη και δεν φαίνονται να έχουν ιδιαίτερη επίδραση στη μεταφορά ενέργειας ή μάζας προς τον πλανήτη μας.

Ανάλογα κύματα μπορούν επίσης να δημιουργηθούν στη μαγνητόσφαιρα άλλων πλανητών και οι επιστήμονες θεωρούσαν ως τώρα ότι, σε γενικές γραμμές, οι διαστάσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από αυτών της Γης.

Οι τεράστιοι μαγνητικοί στρόβιλοι του Ερμή

Ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα του Messenger, του ερευνητικού σκάφους της NASA που «εξερευνά» τον Ερμή, διαπίστωσαν ωστόσο ότι τα κύματα KH στη μαγνητόσφαιρα του συγκεκριμένου πλανήτη έχουν μέγεθος διπλάσιο ή και τριπλάσιο από αυτών της Γης – είναι δηλαδή κατά πολύ μεγαλύτερα από ό,τι πίστευαν οι ειδικοί.

Επίσης τα συγκεκριμένα κύματα, τα οποία μοιάζουν με τεράστιους μαγνητικούς στροβίλους, δημιουργούνται 10 ως 30 φορές συχνότερα από ό,τι στον πλανήτη μας. Παράλληλα το Messenger εντόπισε στη μαγνητόσφααιρα του Ερμή ηλιακό πλάσμα που συνδέεται με την παρουσία τους, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι τα μεγάλου μεγέθους κύματα KH διοχετεύουν πλάσμα προς τον πλανήτη.

«Τα κύματα KH είναι πολύ πιο σημαντικά για τη μεταφορά μάζας και ενέργειας από ό,τι φανταζόμαστε», τόνισε ο Τόρμπγιορν Σούντμπεργκ, ερευνητής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA και κύριος συγγραφέας της σχετικής μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research».