Η δίνη της βόρειας πολικής θύελλας του Κρόνου που βλέπουμε σε αυτήν την εικόνα σε ψευδοχρώμα, που λαμβάνεται από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA. Το "μάτι" είναι κατ' εκτίμηση 1.250 μίλια(2012.5 χλμ) απέναντι με τις ταχύτητες σύννεφων τόσο γρήγορες ως και 330 μίλια(531.3 χλμ) ανά ώρα.
Η λάμψη από το βόρειο σέλας πάνω από την Αρκτικό εθνικό καταφύγιο άγριας φύσης στην βόρεια πλαγιά, Αλάσκα, στις 28, Αυγούστου, 2013. Το λαμπρό καλοκαίρι του ουρανού, ήταν το αποτέλεσμα του τι μπορεί να είναι η κορυφή ενός ηλιακού κύκλου 11 ετών.
Το νεφέλωμα κεφάλι της μάγισσας "Witch Head", όπως φαίνεται από το ευρύ πεδίο υπέρυθρης εξερευνησης και έρευνας της NASA (WISE). Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα κυματώδη σύννεφα του νεφελώματος, όπου δημιουργούνται τα νεαρά αστέρια, φωτίζονται μαζικά από μεγαλύτερα αστέρια.
Σχεδόν 200, 000 έτη φωτός από τη Γη, βρίσκεται το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένας δορυφορικό γαλαξίας του δικού μας. Καθώς η βαρύτητα του Γαλαξία τραβάει απαλά τις μάζες του γειτονικού τμη΄ματος, της διάχυτης σκόνης και αερίων, καταρρέουν για να σχηματίσουν νέα αστέρια. Με τη σειρά τους, αυτά ανάβουν το αέριο του περιβάλλοντος σε ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων.
Μια επιτραπέζια κορυφή βρίσκεται στο κέντρο του χάσματος Hebes στον Άρη και αυξάνεται σε ένα παρόμοιο ύψος με τις γύρω πεδιάδες. Εκτεθειμένα εντός των τειχών του επιτραπέζιου, είναι στρώματα ιζημάτων που δημιουργήθηκαν από τον άνεμο και το νερό. Πολυάριθμα αυλάκια χαραγμένα μέσα στο βουνό, γεγονός που υποδηλώνει ότι το υλικό είναι αδύναμο και διαβρώνεται εύκολα.
Η αλατισμένη έρημος Dasht-e Lut στο νοτιοανατολικό Ιράν, όπως φαίνεται από το διάστημα. Καλείται συχνά «το πιο καυτό σημείο στη γη,» και δικαιολογημένα. Η υψηλότερη θερμοκρασία επιφάνειας εδάφους που καταγράφηκε ποτέ ήταν το 2005, όταν ο δορυφόρος Aqua της NASA κατέγραψε 160ºF(71º Κελσίου).
Ένα τεράστιο, φουσκωμένο ζευγάρι αερίων και σκόνης από σύννεφα, "αιχμαλωτίζονται" σε αυτή τη θαυμάσια εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA του υπερμεγέθους αστέρα, Ήτα Τρόπιδος.
Κέντρο Νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένα νέφος αερίου και σκόνης γνωστό πιο πεζά ως M42.
Οι εκρήξεις του Soyuz TMA-10M, μακριά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, στις 26 Σεπτεμβρίου του 2013, που μεταφέε του Ρώσους κοσμοναύτες Sergey Ryazanskiy και Oleg Kotov και τον αστροναύτη της NASA Mike Hopkins στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Τέσσερις κινητήρες RS-25 που υποβάλλονται σε δοκιμή θερμής φωτιάς, θα τροφοδοτήσουν τον πυρήνα στο στάδιο του συστήματος εκτόξευσης της NASA (SLS), που έχει προγραμματίσει το όχημα εκτόξευσης βαρέων φορτίων της του Αμερικανοκού προγράμματος. Παλαιότερα γνωστό ως το διαστημικό λεωφορείο κύριας μηχανής, οι RS-25 θα δοκιμαστούν στις αρχές του 2014 στο διαστημικό κέντρο Stennis της NASA.
Η ενωμένη συμμαχία εκτόξευσης του πυραύλου Atlas V σε συνεργασία με την ατμόσφαιρα του Άρη της NASA και η εξέλιξη του (MAVEN), του διαστημικού σκάφους ξεκινά από το συγκρότημα εκτόξευσης στο ακρωτήριο του Κανάβεραλ στην Πολεμική Αεροπορία διαστημικού σταθμού στις 18 Νοεμβρίου, 2013.
Μια "έκρηξη" υλικού ξεπηδά από την αριστερή πλευρά του ήλιου σε αυτό που είναι γνωστό ως μια έκρηξη προεξοχής . Αυτή η εικόνα συνδυάζει τρεις εικόνες από το Solar Dynamics Observatory της NASA ελήφθει στις 3 Μαΐου 2013 στις 1:45 μ.μ. EDT.
Γενεές αστέρων, όπως φαίνεται σε μια υπέρυθρη πορτρέτο από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, στην περιοχή σχηματισμού άστρων, W5. Τα αρχαιότερα άστρα φαίνονται με μπλε κουκκίδες. Η νεότερη γραμμή αστεριών στα πλαίσια των κοιλοτήτων όπου παλαιοί αστέρες βρίσκονταν εκεί, φαίνονται σε ανοιχτά κόκκινα σημεία στις άκρες της "προβοσκίδας του ελέφαντα" ή σαν στύλοι. Οι άσπρες με κόμπους περιοχές είναι περιοχές όπου διαμορφώνονται τα νεώτερα αστέρια. Το κόκκινο χρώμα δείχνει θερμαινόμενη σκόνη, ενώ το πράσινο υποδηλώνει πυκνά σύννεφα.
Μια νέα εικόνα του διάσημου νεφελώματος κεφαλή του αλόγου(Horsehead) που λαμβάνεται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στα υπέρυθρα μήκη κύματος. Το σκιώδες νεφέλωμα στο οπτικό φως, εμφανίζεται διαφανές και αιθέριο, όταν προβάλετε στο υπέρυθρο, που αντιπροσωπεύεται εδώ σε ορατές αποχρώσεις.
Τρεις νανο-δορυφόροι, γνωστή ως Cubesats, επεκτείνονται στις 19 του Νοεμβρίου 2013 από ένα μικρό δορυφόρο σε τροχιά(SSOD) που συνδέεται με ένα ρομποτικό βραχίονα για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Στις 19 Ιουλίου 2013, η διαστημικό σκάφος Cassini της NASA "πιάστηκε" σε σκιά του Κρόνου και φωτογράφισε τον πλανήτη και τα δαχτυλίδια του, επτά από τα φεγγάρια του, και, στο βάθος, η μπλε κουκκίδα που είναι η Γη.
Τα χρώματα του Ερμή, ο εσώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ενισχυμένος σε αυτή την εικόνα, με βάση τα στοιχεία του MESSENGER της NASA σε τροχιά γύρο από τον Ερμή.
Ευδιάκριτη σημεία άνεμου και σκόνης, ενδεχομένως αναμιγνύονται με ηφαιστειακή τέφρα, ακτινοβολούν από τον κρατήρα Becquerel σε ένα γειτονικό κρατήρα στον Άρη. Η ράβδωση της σκόνης μετά από πιθανά ίχνη ακτινωτής πορείας, μιας ήπιας τοπογραφικής κατάπτωσης.
22η Σεπτεμβρίου του 2013, η φθινοπωρινή ισημερία, σηματοδοτεί την αρχή του φθινοπώρου στο βόρειο ημισφαίριο, αλλά η εποχιακή συγκομιδή ξεκινάει από νωρίς στο σκληρό ηπειρωτικό κλίμα του ανατολικού Καζακστάν. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2013, όταν ο δορυφόρος Landsat 8 απέκτησε αυτή την εικόνα σε διάφορους τομείς, ήδη μόνος. Άλλοι ήταν σκούροι πράσινοι με χόρτα βοσκότοπων ή καλλιέργειες ωρίμανσης.
Η Καραϊβική Θάλασσα, όπως φαίνεται από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 13 Αυγούστου 2013.
Ο Λαβύρινθος Noctis στην περιοχή του Άρη, υψώνεται στα φαράγγια Valles Marineris, όπως φαίνεται στις 26 Σεπτεμβρίου 2013. Η εικόνα δείχνει φωτεινές βραχώδης προεξοχές στο υπόστρωμα, καθώς και δύο τύπους ιζημάτων παρασυρόμενα από τον αέρα.
Το μη επανδρωμένο εμπορικό φορτηγό πλοίο Cygnus των ΗΠΑ, φαίνεται να πλησιάζει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 29 Σεπτεμβρίου 2013. Το Cygnus ταξίδεψε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ολοκληρώνοντας τον πρωταρχικό του στόχο της δοκιμαστικής πτήσης στο ντεμπούτο του προτού να αρχίσουν το Δεκέμβριο τα "τρεξίματα" ανεφοδιασμού του σταθμού.
Δύο μικρά νησιά άσκησαν μεγάλη επίδραση στους ουρανούς πέρα από το Ειρηνικό Ωκεανό, που αναστάτωσε τα σύννεφα με τέτοιο τρόπο ώστε δημιούργησαν ένα σχέδιο σαν μάλλινο ύφασμα μήκους 175 μιλίων(281.75 χλμ).
Οι αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό φωτογράφισαν το ηφαίστειο Pavlov στις 18 Μαΐου του 2013. Το ηφαίστειο εκτόξευσε λάβα στον αέρα και ένα σύννεφο τέφρας 20.000 πόδια(6.100 μέτρα) υψηλό.
Ένα σκοτεινό σύννεφο όπου τα νέα αστέρια διαμορφώνονται μαζί με μια συστάδα λαμπρών αστεριών που έχουν προκύψει ήδη από το σκονισμένο αστρικό βρεφοκομείο. Ο σχηματισμός αυτός είναι γνωστός ως Lupus 3 και είναι περίπου 600 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Σκορπιού.
Η ετήσια βροχή μετεωριτών περσείδων στο παρεκκλήσι του Garioch, κοντά στο Aberdeen, Σκωτία, στις 12 Αυγούστου, 2013.
Αυτή η εικόνα συνδυάζει τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble για τον γαλαξία M106 με πρόσθετες πληροφορίες που λαμβάνονται από τους ερασιτέχνες αστρονόμους Robert Gendler και ο Jay GaBany.
Ο Κρόνο και οι δακτύλιοι του, δημιουργήθηκε από τις εικόνες που λαμβάνονται από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA στις 10 Οκτωβρίου 2013. Το μωσαϊκό δημιουργήθηκε από τα 12 πρότυπα εικόνων με κόκκινα, μπλε και πράσινα φίλτρα.
Ο κομήτης ISON φωτογραφήθηκε στις 10 Απριλίου, 2013, από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, όταν ο κομήτης ήταν 394 εκατομμύρια μίλια(634.340.000 χλμ) από τη Γη.
Η μεγαλύτερη πανσέληνος της χρονιάς υψώνεται πίσω από το μνημείο της Ουάσιγκτον, στις 23 Ιουνίου 2013 στην Ουάσιγκτον, DC. Φέτος η πανσέληνος ήταν μέχρι και 13,5% μεγαλύτερη και 30% πιο φωτεινή από μια τυπική πανσέληνο. Αυτό είναι αποτέλεσμα της Σελήνης φθάνοντας στο περίγειο, το πιο κοντινό που φαίνεται στη Γη κατά τη διάρκεια της τροχιάς της.
Μετάφραση: To-New-Sas
ΠΗΓΗ: http://science.time.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου