6 Αυγούστου 1967.
Ανακαλύπτεται ο πρώτος αστέρας πάλσαρ.
Ανακαλύπτεται ο πρώτος αστέρας πάλσαρ (pulsar = pulsating radio sources ή pulsating star = RSL) ή παλλόμενος αστέρας ή παλλόμενη ραδιοπηγή, στο αστερισμό της Αλώπεκας.
Η ανακάλυψη έγινε από την μεταπτυχιακή φοιτήτρια Τζόσελιν Μπελ (Jocelyn Bell) και τον Άντονι Χιούις (Ηewise, γεν. 1924, βραβείο Νόμπελ 1974), με τους συνεργάτες τους στο ραδιοτηλεσκόπιο του Κέιμπριτζ.
Η διάρκεια των παλμών ήταν 0,3 του δευτερολέπτου και επαναλαμβανόταν κάθε 1,337 δευτερόλεπτα. Νόμισαν στην αρχή ότι είναι σήματα που προέρχονται από λογικά όντα πλανητών άλλων ηλιακών συστημάτων.
Γι’ αυτό βάφτισαν την ανακάλυψή τους αυτή χιουμοριστικά “LGB – 1” που ήταν τα αρχικά των λέξεων Little Green Men (= μικρά πράσινα ανθρωπάκια). Τα ραδιοσήματα αυτά έρχονταν από έναν αστέρα 18ου μεγέθους, που απείχε 400 έ.φ. Είναι γνωστός δε σήμερα ως PSR – 1919+21.
Λίγους μήνες αργότερα ανακαλύφτηκαν άλλοι τρεις πάλσαρ, το 1975 έφθασαν τους 50, το 1980 τους 200 και το 1999 ξεπέρασαν τους 420.
Σήμερα (2007) οι αστροφυσικοί δέχονται ότι οι πάλσαρ είναι αστέρες νετρονίων, οι οποίοι εκπέμπουν μικρής διάρκειας ακτινοβολία από ορισμένη περιοχή τους και έτσι μοιάζουν με φάρο. Περιστρέφονται δε ταχύτατα και είναι ισχυροί πομποί ακτίνων – Χ.
Η μάζα τους είναι περίπου ίση με τη μάζα του Ήλιου και η πυκνότητά τους 100 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από το νερό.
Γενικά φαίνεται ότι οι πάλσαρς είναι τα πιο σημαντικά «εργαστήρια» φυσικής, που υπάρχουν στο Σύμπαν, εκτός φυσικά από την ίδια την αρχική έκρηξη του Σύμπαντος.
Από αυτούς δε, έχουμε μαγνητικό πεδίο, κοσμικές ακτίνες και πιθανό αδιάκοπη εκπομπή ακτινοβολίας βαρύτητας.
Πηγή: astronomos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου