Σαν σήμερα 2 Οκτωβρίου 1853

1853,

πεθαίνει ο Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος και πολιτικός, Φρανσουά Αραγκό.

Αφήνει την τελευταία του πνοή ο Γάλλος αστρονόμος Φρανσουά Αραγκό, (Francoi Aragó, 1786 – 1853), που ήταν ακόμη φυσικός, πολιτικός και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Παρισιού από το 1809. 

Από το 1805 ήταν γραμματέας του Γραφείου Γεωγραφικών Μηκών στο Παρίσι, από το 1809 – 1831 υπήρξε καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και από το 1830 διευθυντής του αστεροσκοπείου του Παρισιού. 
Ο Αραγκό υποστήριξε την κυματική θεωρία του φωτός του Α. – Ζ. Φρενέλ (A. – Z. Fresnel), σε αντίθεση με τη θεωρία της εκπομπής που υποστήριζαν οι Λαπλάς, Μπιο και Πουασόν.
Με την καθοδήγησή του ο Λεβεριέ έκανε μαθηματική ανάλυση των ανωμαλιών στην κίνηση του πλανήτη Ουρανού, η οποία κατέληξε στην ανακάλυψη του πλανήτη Ποσειδώνα. Για το λόγο αυτό πρότεινε ο νέος πλανήτης να ονομασθεί «Λεβεριέ» και όχι Ποσειδώνας. Η Αστρονομική κοινότητα όμως είχε άλλη γνώμη. 
Εξάλλου ο Φιζώ και ο Φουκώ μέτρησαν την ταχύτητα του φωτός και πέτυχαν την πρώτη φωτογράφηση του Ήλιου.

Οι πιο πολλές μελέτες του Αραγκό αναφέρονται στην αστρονομία, στην οπτική, στον ηλεκτρομαγνητισμό και στη μετεωρολογία. 
Ο ίδιος δε έδωσε πρώτος ένα συσχετισμό μεταξύ του λυκόφωτος των βόρειων αρκτικών περιοχών και των μαγνητικών θυελλών στη γήινη ατμόσφαιρα.



Από Βικιπαιδεια: Ο Φρανσουά Ζαν Ντομινίκ Αραγκό (François Jean Dominique Arago, 26 Φεβρουαρίου 1786 – 2 Οκτωβρίου 1853) ήταν Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος και πολιτικός.

Ο Αραγκό είχε κατορθώσει να διαφυλάξει τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, και η πρώτη του δουλειά μετά την επιστροφή του σπίτι του ήταν να τα καταθέσει στο Bureau des Longitudes στο Παρίσι. 

Ως ανταμοιβή για τις περιπέτειές του στο όνομα της Επιστήμης, εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, στην ασυνήθιστα μικρή ηλικία των 23 ετών. 

Πριν κλείσει το 1809, είχε επιλεγεί από το συμβούλιο της Πολυτεχνικής Σχολής να διαδεχθεί τον Γκασπάρ Μονζ στην έδρα της Αναλυτικής Γεωμετρίας. 

Τον ίδιο καιρό ορίσθηκε από τον αυτοκράτορα ως ένας από τους αστρονόμους του «Βασιλικού Αστεροσκοπείου», το οποίο έγινε η κατοικία του μέχρι τον θάνατό του, και με αυτή του την ιδιότητα έδωσε την πολύ επιτυχημένη σειρά εκλαϊκευμένων διαλέξεων Αστρονομίας για το ευρύ κοινό, που κράτησε από το 1812 ως το 1845.

Το 1816, μαζί με τον Γκε-Λυσάκ, άρχισε την έκδοση των Annales de chemie et de physique, ενώ το 1818 ή το 1819 προχώρησε με τον Μπιο σε νέες μελέτες Γεωδαισίας, αυτή τη φορά στις ακτές της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Σκωτίας. 
Μέτρησαν το μήκος ενός εκκρεμούς δευτερολέπτου στο Λέιθ της Σκωτίας και στις Νήσους Σέτλαντ. 
Τα αποτελέσματα των ερευνών δημοσιεύθηκαν το 1821, μαζί με αυτών της Ισπανίας. Αμέσως μετά, ο Αραγκό εκλέχθηκε μέλος του Bureau des Longitudes και συνεισέφερε στην καθεμιά από τις ετήσιες εκθέσεις του για τα επόμενα 22 χρόνια περίπου σημαντικές σημειώσεις Αστρονομίας, Μετεωρολογίας και κάποτε και Πολιτικής Μηχανικής.

Οι πρώτες έρευνες του Αραγκό στην καθαρή Φυσική ήταν πάνω στην πίεση του ατμού σε διαφορετικές θερμοκρασίες, και στην ταχύτητα του ήχου (1818 ως 1822). 
Οι έρευνές του στον Μαγνητισμό έλαβαν χώρα κυρίως μεταξύ 1823 και 1826. Ανεκάλυψε τον λεγόμενο περιστροφικό μαγνητισμό, και το γεγονός ότι τα περισσότερα σώματα μπορούν να μαγνητισθούν. Αυτές οι ανακαλύψεις συμπληρώθηκαν και ερμηνεύθηκαν από τον Μάικλ Φαραντέι.


To-New-Sas

Πηγή: el.wikipedia.org , astronomos.gr