Ένας γαλαξίας από την άκρη

Credit: ESA/Hubble & NASA

Αυτή η εντυπωσιακή εικόνα, λήφθηκε από την προηγμένη κάμερα του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ της NASA/ESA για Έρευνες (ACS). 
Η φωτεινή ράβδωση σε τμήματα κατά μήκος του πλαισίου, είναι μια προβολή από την άκρη του γαλαξία NGC 4762, και μια σειρά από άλλους μακρινούς γαλαξίες που φαίνονται διάσπαρτοι στο παρασκήνιο.

Ο NGC 4762, βρίσκεται περίπου 58 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Παρθένου (της Παναγίας). 
Είναι μέρος του Σμήνους της Παρθένου, ως εκ τούτου εναλλακτική ονομασία VCC 2095 για την είσοδο στον Κατάλογο Σμηνών της Παρθένου. 
Αυτός ο κατάλογος, είναι μια λίστα, των μόλις πάνω από 2.000 γαλαξιών στην περιοχή του Σμήνος της Παρθένου. 
Το Σμήνος της Παρθένου στην πραγματικότητα, βρίσκεται σε περίοπτη θέση, και βρίσκεται στο κέντρο του μεγαλύτερου υπερ-συμπλέγματος της Παρθένου, όπου συμπεριλαμβάνεται και η ομάδα του γαλαξία μας, η τοπική ομάδα, όπου είναι μέλος.

Προηγουμένως πιστευόταν, ότι ήταν ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας, ο NGC 4762 έχει έκτοτε βρεθεί να είναι ένας φακοειδής γαλαξίας, ένα είδος ενδιάμεσου σταδίου μεταξύ ελλειπτικού και σπειροειδή γαλαξία. 
Η θέα από την άκρη που έχουμε από το συγκεκριμένο γαλαξία, καθιστά δύσκολο στο να προσδιοριστεί το πραγματικό σχήμα του, αλλά οι αστρονόμοι έχουν βρει ότι ο γαλαξίας αποτελείται από τέσσερα βασικά συστατικά - ένα κεντρικό εξόγκωμα, μια γραμμή (άστρων), ένα παχύ δίσκο και ένα εξωτερικό δακτύλιο.

Ο δίσκος του γαλαξία είναι ασύμμετρος και στρεβλός, ο οποίος θα μπορούσε ενδεχομένως να εξηγηθεί από τον βίαιο κανιβαλισμού του NGC 4762 ενός μικρότερου γαλαξία στο παρελθόν. 
Τα απομεινάρια αυτού του πρώην συντρόφου, μπορεί τότε να είχαν τεθεί εντός του δίσκου του NGC 4762, ανακατανέμοντας το αέριο και τα αστέρια, αλλάζοντας τη μορφολογία του δίσκου.

Ο NGC 4762 περιέχει επίσης μία γραμμή-τύπου-Ενεργού Γαλαξιακού Πυρήνα, μία εξαιρετικά ενεργητική κεντρική περιοχή. 
Αυτό πυρήνας, είναι ανιχνεύσιμος και οφείλεται σε συγκεκριμένη φασματική γραμμή εκπομπής, η οποία ενεργεί ως ένα είδος «ατομικού δακτυλικού αποτυπώματος», επιτρέποντας στους αστρονόμους να μετρήσουν τη σύνθεση της περιοχής.



To-New-Sas

Πηγή: spacetelescope.org