Λύθηκε ο γρίφος του όρους Σαρπ

Το Κιουροσιτι ροβερ, χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο για να φτάσει μέχρι τους πρόποδες του όρους Σαρπ

ESA/DLR/FU BERLIN/(G.NEUKUM)

Μοντέλο υψόμετρου του κρατήρα Γκέιλ: Η κεντρική κορυφή δεν σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση

Το μυστήριο του όρους Σαρπ δεν θα ήταν δυνατό να επιλυθεί χωρίς την ύπαρξη του ρομποτικού οχήματος Curiosity στον Κόκκινο Πλανήτη.

Oι υπεύθυνοι του προγράμματος του διαστημικού οχήματος Curiosity της NASA πιστεύουν ότι σήμερα πλέον μπορούν να απαντήσουν γιατί στο σημείο προσεδάφισης του ρομποτικού οχήματος στον κρατήρα Γκέιλ υπάρχει ένας μεγάλος ορεινός όγκος. 
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για τα υπολείμματα ιζημάτων από διαδοχικές λίμνες που κάποτε γέμιζαν τη βαθιά λεκάνη, ιζήματα που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια δεκάδων εκατομμυρίων ετών. 
Μόνο αργότερα οι άνεμοι δημιούργησαν την πεδιάδα που περιβάλλει την κορυφή, η οποία έχει ύψος πέντε χιλιομέτρων.

Αν αυτή η προσέγγιση ευσταθεί, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι το κλίμα στον πλανήτη Αρη ήταν πολύ πιο θερμό και υγρό κατά τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια  από  ό,τι αναγνώριζαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες.

Οπως αναφέρει η επιστημονική ομάδα, ο αρχαίος Αρης θα πρέπει να είχε πλήθος βροχοπτώσεων ή χιονοπτώσεων ώστε να μπορεί να διατηρεί τέτοιες συνθήκες υγρασίας. Αυτό κατά τους ερευνητές σημαίνει ότι πιθανώς στην επιφάνειά του κάποτε να υπήρχε και ένας ολόκληρος ωκεανός.

Παρατηρήσεις ενός χρόνου

Επί δεκαετίες οι επιστήμονες υπολόγιζαν ότι οι βορειότερες πεδιάδες ενδεχομένως να «φιλοξενούσαν» κάποια λίμνη στα πρώτα χρόνια μετά τη γέννηση του πλανήτη Αρη. 
Τα τελευταία στοιχεία που συγκέντρωσε το ρομποτικό όχημα φαίνεται να καθιστούν πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πολύ συχνά παρατηρούνται σε κρατήρες όπως ο Γκέιλ κεντρικοί λοφίσκοι, οι οποίοι συνήθως δημιουργούνται μετά την πρόσκρουση κάποιου αστεροειδούς ή κομήτη και τη δημιουργία μιας λεκάνης στην περιοχή. 
Ωστόσο, η ύπαρξη του όρους Σαρπ δεν μπορεί να εξηγηθεί με αυτό τον τρόπο λόγω του μεγέθους του.

Οι αποκαλύψεις του Curiosity έγιναν ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο παρατηρήσεων και καταγραφών καθώς το ρομποτικό όχημα εκινείτο από το σημείο που προσεδαφίστηκε το 2012 νοτίως προς τη μεγάλη κορυφή. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου το ρομπότ ανίχνευσε πολλά ιζήματα τα οποία είχαν εναποτεθεί από αρχαία ποτάμια. 
Καθώς κινήθηκε το ρομποτικό όχημα νοτιότερα, έγινε σαφέστερο ότι αυτή η δραστηριότητα κατέληγε σε δέλτα και σε στατικές λίμνες στο κέντρο της λεκάνης. 
Ομως το σαφέστερο σημάδι που είχαμε γι’ αυτό ήταν η κλίση αυτών των ιζημάτων τα οποία καταβυθίζονταν προς την πλευρά του βουνού.

«Πάντα βλέπουμε το ίδιο συστηματικό πρότυπο, κάτι που πραγματικά προκαλεί εντύπωση», εξηγεί ο καθηγητής Σαντζίβ Γκούπτα του Κολεγίου Ιμπίριαλ του Λονδίνου. 
Αυτή η κλίση των ιζημάτων υποδεικνύει ότι το νερό έτρεχε από τα χείλη του κρατήρα προς το κέντρο της κοιλάδας όπου και πρέπει να συγκεντρωνόταν. Καθώς περνούσαν τα εκατομμύρια χρόνια, τα ιζήματα δημιουργούσαν αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως όρος Σαρπ. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό το μυστήριο επιλύθηκε μόνο χάρη στην ύπαρξη του ρομποτικού οχήματος Curiosity και δεν ήταν δυνατόν να λυθεί από τις παρατηρήσεις των δορυφόρων.

Το διάγραμμα δείχνει το πώς ο κρατήρας μπορεί να είχε γεμίσει με καταθέσεις λίμνης (καφέ) μέσα στο χρόνο (L), πριν από τον άνεμο, στη συνέχεια, σμιλεύτηκε στο κεντρικό βουνό που βλέπουμε σήμερα (R)

Σχετικά: Το Κιουριοσιτι ροβερ της ΝΑΣΑ βρίσκει ενδείξεις για το πώς το νερό βοήθησε στο σχηματισμό του τοπίου στον Άρη


To-New-Sas

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - BBC