2005
ομάδα αστρονόμων ανακαλύπτει τον μεγαλύτερο πλανήτη-νάνο του ηλιακού μας συστήματος. Ονομάστηκε Έρις και είναι 27% μεγαλύτερος από τον Πλούτωνα.
Η προσωρινή ονομασία της Έριδος ήταν 2003 UB313.
Αυτός ο πλανήτης νάνος ανακαλύφθηκε στις αρχές του Ιανουαρίου του 2005 από φωτογραφίες που πάρθηκαν το έτος 2003.
Είναι το πιο απόμακρο αντικείμενο του ηλιακού μας συστήματος, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι τώρα, με εξαίρεση κάποιους κομήτες.
Η απόστασή της από τον ήλιο είναι 97 ΑΜ (Αστρονομικές Μονάδες, όπου 1ΑΜ=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).
Αυτό σημαίνει ότι η απόσταση του αναφερόμενου πλανήτη νάνου είναι 14,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.
Συνεπώς είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η ακριβής διάμετρός του που περίπου υπολογίζεται στα 2.500 χιλιόμετρα σε σχέση με τον Πλούτωνα, που φτάνει μόλις τα 2.306 χλμ.
Τέλος, η Έρις έχει και έναν μικρό δορυφόρο, την Δυσνομία.
Η τροχιά της Έριδος σε σύγκριση με τους πλανήτες και τον Πλούτωνα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες
Καλλιτεχνική απεικόνιση της Έριδος.
1972
ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον εγκρίνει ένα εξαετές πρόγραμμα 5,5 δις δολαρίων προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια για ένα διαστημόπλοιο ικανό να αναλαμβάνει πολλαπλές αποστολές.
Συντακτική υποσημείωση: Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον και Διαχειριστής της ΝΑΣΑ Τζέιμς Γ.. Φλέτσερ ανακοίνωσε το πρόγραμμα του διαστημικού λεωφορείου που είχε λάβει την τελική έγκριση στο Σαν Κλεμεντέ, Καλιφόρνια, στις 5 Ιανουαρίου του 1972.
1970
πεθαίνει ο Μαξ Μπορν, φυσικός και βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσική το 1954.
Συνέβαλε στην θεμελίωση της κβαντομηχανικής.
Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ.
Υπήρξε ένας εκ των 11 που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους της χρήσης πυρηνικών όπλων.
Ήταν προσωπικός φίλος με τον Αϊνστάιν, με τον οποίο διαφωνούσαν για την ισχύ της κβαντομηχανικής.
Σε ένα γράμμα του Αϊνστάιν προς τον Μπορν αναφέρεται η γνωστή φράση Ο θεός δεν παίζει ζάρια.
Ο Μπορν ήταν ο πατέρας του Γκούσταβ Βίκτωρ Ρούντολφ Μπορν και παππούς της Βρετανοαυστραλίδας τραγουδίστριας Ολίβια Νιούτον-Τζων.
5 Φεβρουαρίου 1974.
H πρώτη μέτρηση της ερυθρής μετατόπισης ενός ημιαστέρα.
Πραγματοποιείται η πρώτη μέτρηση της ερυθρής μετατόπισης ενός ημιαστέρα (κβάζαρ) από τον Ολλανδό αστρονόμο Μάαρτεν Σμιθ (γεν. 1929).
Επρόκειτο για τον ημιαστέρα 3C – 273, που ήταν ο πιο γνωστός ημιαστέρας, του οποίου η θέση προσδιορίστηκε ακριβώς και βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου.
Ο Σμιθ διαπίστωσε ότι η πηγή αυτή αντιστοιχούσε σ’ ένα ουράνιο σώμα, που έμοιαζε με αστέρι, και βρισκόταν σε ασύλληπτα μεγάλη απόσταση, ίση με 2 δισεκατομμύρια έ.φ., δηλ. απόσταση πολύ μεγαλύτερη από τη διάμετρο του Γαλαξία μας! Επί πλέον υπολόγισε ότι το αντικείμενο αυτό ακτινοβολεί τεράστια ενέργεια ίση με 109 Ήλιους.
Ο ημιαστέρας ή αστέρας κβάζαρ (quasar = quasi stellar sources = QSS = ημι- αστρική πηγή) είναι ένα ουράνιο αντικείμενο, που μοιάζει με αστέρα (από όπου και το όνομά του), έχει μεγάλη φωτεινότητα και το φάσμα του παρουσιάζει μεγάλη μετατόπιση προς το ερυθρό. Πρόκειται για ενεργό πυρήνα ενός γαλαξία, ο οποίος, πιθανότατα, τροφοδοτείται από την ύλη που καταπίνει μια μαύρη τρύπα εκατοντάδων εκατομμυρίων ηλιακών μαζών.
5 Φεβρουαρίου 1967.
Εκτοξεύεται το αμερικανικό διαστημικό σκάφος «Λούναρ Όρμπιτερ – 3».
Εκτοξεύεται το αμερικανικό διαστημικό σκάφος «Λούναρ Όρμπιτερ – 3» (σεληνιακό όχημα σε τροχιά), με πύραυλο «Άτλας – Εϊτζίνα D» και γίνεται τεχνητός δορυφόρος της Σελήνης. Από τη θέση αυτή φωτογράφισε την περιοχή της Θάλασσας της Νηνεμίας της Σελήνης, όπου θα προσεδαφιζόταν αργότερα το διαστημόπλοιο «Απόλλων – 11».
Σε μια δε από τις φωτογραφίες που έλαβε, φαίνεται και ο «Σερβέγιορ – 1», ο οποίος είχε προσεδαφιστεί στη Σελήνη, τον Ιούνιο του 1966, στον Ωκεανό των Καταιγίδων.
Το περίγειο της τροχιάς του ήταν 220 χλμ. και το απόγειο 1.800 χλμ., ενώ το βάρος του ήταν 386 κιλά.
Τέλος, στις 9.10.1967, με εντολή του κέντρου ελέγχου της Γης συντρίφτηκε στην επιφάνειά της Σελήνης.
Όπως και τα διαστημόπλοια «Σερβέγιορ» έτσι και τα «Λούναρ Όρμπιτερ» χρησιμοποιούσαν για τον προσανατολισμό τους τον Ήλιο και τον αστέρα Κάνωπο του αστερισμού της Καρίνας.
Τα διαστημόπλοια της σειράς αυτής ήταν πέντε.
5 Φεβρουαρίου 1967, εκτοξεύεται το Σεληνιακό τροχιακό όχημα 3 προς την Σελήνη, με προορισμό την εύρεση ασφαλών σημείων προσεδάφισης για τις αποστολές Σερβέιγιορ (επιθεωρητής) και Απόλλων. Μετέδωσε φωτογραφίες της σεληνιακής επιφάνειας με αρκετά υψηλή ανάλυση, σε μια απο τις οποίες απεικονίζεται το προσεληνωμένο στις 2 Ιουνίου 1966, Σερβέιγιορ 1 στον Ωκεανό των καταιγίδων. Το Σεληνιακό τροχιακό όχημα 3 αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του προσέκρουσε στην σεληνιακή επιφάνεια στις 9 Οκτωβρίου 1967
5 Φεβρουαρίου 1971
Από αριστερά προς τα δεξιά: Ρόουσα, Σέπαρντ, Μίτσελ
Προσελήνωση της όγδοης επανδρωμένης αποστολής του προγράμματος Απόλλων και της τρίτης που πάτησε στο φεγγάρι. Με πλήρωμα τους Ο Άλαν Σέπαρντ, Στιούαρτ Ρόουσα και Έντγκαρ Μίτσελ προσεληνώθηκε (με την μεγαλύτερη ακρίβεια απ' όλες τις αποστολές Απόλλων) στην περιοχή Φρα Μάουρο (στόχο της αποστολής Απολλων 13) και πραγματοποίησε δυο περιπάτους, τοποθετώντας σεισμικούς ανιχνευτές και συλλέγοντας 45 κιλά σεληνιακών πετρωμάτων.
Κατά την διάρκεια των εξερευνήσεων τους διένυσαν την μεγαλύτερη απόσταση στην επιφάνεια της Σελήνης, δεν κατάφεραν όμως να φτάσουν το χείλος του κρατήρα "Κώνος" (διαμέτρου 300 μέτρων) και όπως αποδείχθηκε αργότερα απο φωτογραφίες, τον πλησίασαν μόλις στα 20 μέτρα.
Ήταν η πρώτη φορά που έγινε χρήση έγχρωμης τηλεοπτικής κάμερας καταγράφοντας τον Σέπαρντ να χτυπάει δύο μπάλες του γκολφ, οι οποίες διένυσαν μια απόσταση 300 μέτρων στην ασθενή σεληνιακή βαρύτητα. (πηγή)
Το-Νιου-Σας
Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΝΑΣΑ - Ιστορία - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - Αστρονόμος - Αστρονόμος - ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ (ιστορία του Λαντσατ 3) - ΒΙΚΙΠΑΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου