Εκατοντάδες δισ. «αδέλφια» της Γης στον Γαλαξία
Νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενες ότι ο Γαλαξίας μας είναι γεμάτος κατοικήσιμους πλανήτες
Πιστωτικά: ΝΑΣΑ / JPL-Κάλτεκ / Έιμς
Πλανητικοί επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας που μπορούν να υποστηρίξουν ζωή.
Πλανητικοί επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας που μπορούν να υποστηρίξουν ζωή, με την εφαρμογή μιας 200 ετών ιδέας για τους χιλιάδες εξω-πλανήτες που ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ.
Μια νέα μελέτη ερευνητών στην Αυστραλία επιβεβαιώνει προηγούμενες που αναφέρουν ότι υπάρχει τεράστιος αριθμός αριθμός πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης στον γαλαξία μας, δηλαδή πλανητών φιλόξενων προς την ζωή.
Αμέτρητοι
Τη νέα μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας (ANU) οι οποίοι υποστηρίζουν ότι στην μεγάλη πλειοψηφία των άστρων του γαλαξία μας στα οποία έχει αναπτυχθεί ένα πλανητικό σύστημα υπάρχουν τουλάχιστον δύο πλανήτες που βρίσκονται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη.
Βρίσκονται δηλαδή σε απόσταση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής.
Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας δεδομένα από τον «κυνηγό των πλανητών», το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ.
Στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Μηνιαίες Ανακοινώσεις της Βασιλικής Εταιρεία Αστρονομίας» υποστηρίζουν ότι υπάρχουν εκατοντάδες δισ. κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξίας μας και κατ' επέκταση αμέτρητοι τέτοιοι πλανήτες στο Σύμπαν.
Εσπευσαν πάντως να σημειώσουν ότι αν και το Σύμπαν μοιάζει άκρως φιλικό για την ανάπτυξη ζωής εντούτοις δεν φαίνεται ότι είναι φιλικό στην ανάπτυξη ζωής με νοημοσύνη παρόμοια με του ανθρώπου αφού όπως τονίζουν αν υπήρχε ένας εξελιγμένος πολιτισμός σαν τον δικό μας είτε θα είχαμε έρθει με κάποιο τρόπο σε επαφή με αυτόν ή θα είχαμε εντοπίσει την παρουσία του.
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες παρεμφερείς με τη Γη υπάρχουν στα περισσότερα άστρα του Γαλαξία, στους οποίους μάλιστα οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε να είναι πιθανόν να έχει αναπτυχθεί σε αυτούς ζωή. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μελέτη επιστημόνων από την Ερευνητική Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής και την Ερευνητική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
Πιο συγκεκριμένα, όπως δείχνει η ανάλυσή τους, ένας τυπικός αστέρας στον Γαλαξία μας διαθέτει κατά μέσο όρο δύο πλανήτες οι οποίοι περιφέρονται γύρω από αυτόν, με τροχιές που βρίσκονται εντός της κατοικήσιμης ζώνης.
Σύμφωνα με τον επιστημονική ορολογία, κατοικήσιμη ζώνη ονομάζεται ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων από τον μητρικό αστέρα, το οποίο έχει σαν συνέπεια η ηλιακή θερμότητα που φτάνει στον πλανήτη που κινείται σε αυτήν να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη θερμοκρασιών κατάλληλων για τη διατήρηση του νερού σε υγρή μορφή.
Κάτι τέτοιο θεωρείται κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών.
«Ξέραμε ήδη πως οι “πρώτες ύλες” για τη δημιουργία ζωής αφθονούν, ενώ τώρα διαπιστώνουμε πως το ίδιο ισχύει και για τα ευνοϊκά περιβάλλοντα», αναφέρει ο αναπληρωτής καθηγητής Λάϊνγουαϊερ από το πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
Ωστόσο, η ομάδα παραδέχεται πως υπάρχει χαώδης διαφοράς ανάμεσα στους «πρωτόγονους» μικροοργανισμούς, μέχρι τις νοήμονες μορφές ζωής που έχουν αναπτύξει πολιτισμούς και ενδεχομένως αναζητούν κι αυτές «σημάδια» άλλων προηγμένων κοινωνιών, όπως ο δικός μας.
Επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί το σενάριο ορισμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί να μην υπάρχουν σήμερα, καθώς αυτοκαταστράφηκαν στην πορεία. Ένα ενδεχόμενο που επισήμανε ο διάσημος φυσικός Καρλ Σαγκάν, προειδοποιώντας για τις συνέπειες καταστροφικών τεχνολογιών.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ επικεντρώνεται κυρίως στην αναζήτηση πλανητών που βρίσκονται πολύ κοντά στους μητρικούς αστέρες τους, με συνέπεια η θερμότητα σε αυτούς να είναι αρκετά υψηλή για τη διατήρηση των όποιων ποσοτήτων νερού σε υγρή κατάσταση.
Η επιστημονική ομάδα όμως επέκτεινε τα αποτελέσματα από τις αναζητήσεις του Κέπλερ, επιστρατεύοντας μια θεωρία που χρησιμοποιήθηκε για την πρόβλεψη ύπαρξης του Ουρανού στον ηλιακό μας σύστημα.
Έτσι, εφαρμόζοντας υπολογισμούς περιόδων στην πλανητική ακολουθία των εξωπλανητών που έχουν εντοπισθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο, και χρησιμοποιώντας τον από τον νόμο Τίτιους-Μπόουντ, ο οποίος διατυπώθηκε πριν από 200 χρόνια, η μελέτη κατάληξε στην πρόβλεψη 77 πλανητών σε 40 ηλιακά συστήματα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα.
Μάλιστα, οι υπολογισμοί υποδεικνύουν 228 επιπλέον πλανήτες σε 151 πλανητικά συστήματα που ταυτοποίησε το Κέπλερ. Ένα νούμερο που μεταφράζεται σε, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 2 πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, ανά αστέρα.
«Χρησιμοποιήσαμε τον νόμο Τίτιους-Μπόουντ και τα δεδομένα του τηλεσκοπίου, για να προβλέψουμε τις θέσεις πλανητών που το Κέπλερ δεν μπορεί να ανιχνεύσει», προσθέτει ο επιστήμονας.
Ο νόμος Τίτιους-Μπόουντ προβλέπει την απόσταση των τροχιών των πλανητών σε ένα ηλιακό σύστημα. Συσχετίζει τις μέσες αποστάσεις από τον μητρικό αστέρα, με βάση ένα απλό μαθηματικό μοντέλο Τίτιους στο 1766 και περιγράφηκε με μαθηματική εξίσωση από τον Τζ. Μπόουντ. Προέβλεψε την ύπαρξη του Ουρανού, απέτυχε όμως στην περίπτωση του Ποσειδώνα. Παράλληλα, επέτρεψε στον Μπόουντ να προβλέψει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με ιδιότητες που ταιριάζουν στην νάνο πλανήτη Δήμητρα.
Το 1777, ο Γιόχαν Μπόντε χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του Γιόχαν Τίτιους, ανακάλυψε έναν κανόνα βάσει του οποίου μπορούμε να υπολογίζουμε τις μέσες αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο.
Αρχικά θεωρούμε την σειρά των αριθμών
0, 3, 6, 12, 24, 48, 96
όπου ξεκινώντας από το 3, ο κάθε αριθμός είναι διπλάσιος του προηγουμένου.
Στη συνέχεια προσθέσουμε σε κάθε αριθμό της σειράς το 4 παίρνοντας μια νέα σειρά αριθμών:
4, 7, 10, 16, 28, 52, 100
Τέλος, διαιρούμε τους αριθμούς αυτούς με το 10, οπότε προκύπτει:
0.4, 0.7, 1, 1.6, 2.8, 5.2, 10
Οι αριθμοί αυτοί εκφράζουν τις αποστάσεις των γνωστών πλανητών από τον Ήλιο (σε αστρονομικές μονάδες).
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στην εξίσωση Τίτιος-Μπόντε:'
με n = −∞, 0, 1, 2, …
Η εξίσωση Τίτιος-Μπόντε προέβλεψε την ύπαρξη του Ουρανού, απέτυχε όμως στην περίπτωση του Ποσειδώνα. Παράλληλα, επέτρεψε στον Μπότε να προβλέψει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με ιδιότητες που ταιριάζουν στoν νάνο πλανήτη Δήμητρα.
Θα περίμενε κανείς σήμερα ο νόμος του Μπότε να έχει μόνο ιστορική αξία.
Κι όμως, 238 χρόνια από τη διατύπωσή του, αυτός ο «τυφλοσούρτης» χρησιμοποιείται στην επιστημονική έρευνα!
Οι ερευνητές Μπόβερτ κ.ά. επέκτειναν τα αποτελέσματα αναζήτησης εξωπλανητών του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, χρησιμοποιώντας μια γενικευμένη σχέση Τίτιος-Μπόντε (Τίμοθι Μποβαιρντ, Τσαρλας H. Λάινγουίβερ, Στέφεν K. Γιάκομπσεν: Χρησιμοποιώντας τις κλίσεις το Σύστημα του Κέπλερ για να δώσουν προτεραιότητα Νέα εξίσωση του Τίτιος-Μπόντε που βασίζεται σε Προγνωστικά εξωπλανητών).
Με βάση την σχέση Τίτιος-Μπόντε και τα δεδομένα του τηλεσκοπίου, προβλέπονται οι θέσεις πλανητών που το Κέπλερ δεν μπορεί να ανιχνεύσει.
Η μελέτη κατάληξε στην πρόβλεψη 77 πλανητών σε 40 ηλιακά συστήματα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα. Μάλιστα, οι υπολογισμοί υποδεικνύουν 228 επιπλέον πλανήτες σε 151 πλανητικά συστήματα που ταυτοποίησε το Κέπλερ.
Ένα νούμερο που μεταφράζεται σε, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 2 πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, ανά αστέρα.
Υπενθυμίζεται ότι κατοικήσιμη ζώνη ονομάζεται ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων από τον μητρικό αστέρα, το οποίο έχει σαν συνέπεια η ηλιακή θερμότητα που φτάνει στον πλανήτη που κινείται σε αυτήν να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη θερμοκρασιών κατάλληλων για τη διατήρηση του νερού σε υγρή μορφή.
Κάτι τέτοιο θεωρείται κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών.
«Γήινοι» πλανήτες στους περισσότερους αστέρες του Γαλαξία
Εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες παρεμφερείς με τη Γη υπάρχουν στα περισσότερα άστρα του Γαλαξία, στους οποίους μάλιστα οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε να είναι πιθανόν να έχει αναπτυχθεί σε αυτούς ζωή. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μελέτη επιστημόνων από την Ερευνητική Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής και την Ερευνητική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
Πιο συγκεκριμένα, όπως δείχνει η ανάλυσή τους, ένας τυπικός αστέρας στον Γαλαξία μας διαθέτει κατά μέσο όρο δύο πλανήτες οι οποίοι περιφέρονται γύρω από αυτόν, με τροχιές που βρίσκονται εντός της κατοικήσιμης ζώνης.
Σύμφωνα με τον επιστημονική ορολογία, κατοικήσιμη ζώνη ονομάζεται ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων από τον μητρικό αστέρα, το οποίο έχει σαν συνέπεια η ηλιακή θερμότητα που φτάνει στον πλανήτη που κινείται σε αυτήν να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη θερμοκρασιών κατάλληλων για τη διατήρηση του νερού σε υγρή μορφή.
Κάτι τέτοιο θεωρείται κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών.
«Ξέραμε ήδη πως οι “πρώτες ύλες” για τη δημιουργία ζωής αφθονούν, ενώ τώρα διαπιστώνουμε πως το ίδιο ισχύει και για τα ευνοϊκά περιβάλλοντα», αναφέρει ο αναπληρωτής καθηγητής Λάϊνγουαϊερ από το πανεπιστήμιο της Αυστραλίας.
Ωστόσο, η ομάδα παραδέχεται πως υπάρχει χαώδης διαφοράς ανάμεσα στους «πρωτόγονους» μικροοργανισμούς, μέχρι τις νοήμονες μορφές ζωής που έχουν αναπτύξει πολιτισμούς και ενδεχομένως αναζητούν κι αυτές «σημάδια» άλλων προηγμένων κοινωνιών, όπως ο δικός μας.
Επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί το σενάριο ορισμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί να μην υπάρχουν σήμερα, καθώς αυτοκαταστράφηκαν στην πορεία. Ένα ενδεχόμενο που επισήμανε ο διάσημος φυσικός Καρλ Σαγκάν, προειδοποιώντας για τις συνέπειες καταστροφικών τεχνολογιών.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ επικεντρώνεται κυρίως στην αναζήτηση πλανητών που βρίσκονται πολύ κοντά στους μητρικούς αστέρες τους, με συνέπεια η θερμότητα σε αυτούς να είναι αρκετά υψηλή για τη διατήρηση των όποιων ποσοτήτων νερού σε υγρή κατάσταση.
Η επιστημονική ομάδα όμως επέκτεινε τα αποτελέσματα από τις αναζητήσεις του Κέπλερ, επιστρατεύοντας μια θεωρία που χρησιμοποιήθηκε για την πρόβλεψη ύπαρξης του Ουρανού στον ηλιακό μας σύστημα.
Έτσι, εφαρμόζοντας υπολογισμούς περιόδων στην πλανητική ακολουθία των εξωπλανητών που έχουν εντοπισθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο, και χρησιμοποιώντας τον από τον νόμο Τίτιους-Μπόουντ, ο οποίος διατυπώθηκε πριν από 200 χρόνια, η μελέτη κατάληξε στην πρόβλεψη 77 πλανητών σε 40 ηλιακά συστήματα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα.
Μάλιστα, οι υπολογισμοί υποδεικνύουν 228 επιπλέον πλανήτες σε 151 πλανητικά συστήματα που ταυτοποίησε το Κέπλερ. Ένα νούμερο που μεταφράζεται σε, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 2 πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, ανά αστέρα.
«Χρησιμοποιήσαμε τον νόμο Τίτιους-Μπόουντ και τα δεδομένα του τηλεσκοπίου, για να προβλέψουμε τις θέσεις πλανητών που το Κέπλερ δεν μπορεί να ανιχνεύσει», προσθέτει ο επιστήμονας.
Ο νόμος Τίτιους-Μπόουντ προβλέπει την απόσταση των τροχιών των πλανητών σε ένα ηλιακό σύστημα. Συσχετίζει τις μέσες αποστάσεις από τον μητρικό αστέρα, με βάση ένα απλό μαθηματικό μοντέλο Τίτιους στο 1766 και περιγράφηκε με μαθηματική εξίσωση από τον Τζ. Μπόουντ. Προέβλεψε την ύπαρξη του Ουρανού, απέτυχε όμως στην περίπτωση του Ποσειδώνα. Παράλληλα, επέτρεψε στον Μπόουντ να προβλέψει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με ιδιότητες που ταιριάζουν στην νάνο πλανήτη Δήμητρα.
Ο νόμος του Μπότε προβλέπει την ύπαρξη εξωπλανητών
Το 1777, ο Γιόχαν Μπόντε χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του Γιόχαν Τίτιους, ανακάλυψε έναν κανόνα βάσει του οποίου μπορούμε να υπολογίζουμε τις μέσες αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο.
Αρχικά θεωρούμε την σειρά των αριθμών
0, 3, 6, 12, 24, 48, 96
όπου ξεκινώντας από το 3, ο κάθε αριθμός είναι διπλάσιος του προηγουμένου.
Στη συνέχεια προσθέσουμε σε κάθε αριθμό της σειράς το 4 παίρνοντας μια νέα σειρά αριθμών:
4, 7, 10, 16, 28, 52, 100
Τέλος, διαιρούμε τους αριθμούς αυτούς με το 10, οπότε προκύπτει:
0.4, 0.7, 1, 1.6, 2.8, 5.2, 10
Οι αριθμοί αυτοί εκφράζουν τις αποστάσεις των γνωστών πλανητών από τον Ήλιο (σε αστρονομικές μονάδες).
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στην εξίσωση Τίτιος-Μπόντε:'
α = 0.4 + 0.3·2n
με n = −∞, 0, 1, 2, …
Οι μέσες αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο, όπως υπολογίζονται χρησιμοποιώντας την εξίσωση Τίτιος-Μπόντε (κόκκινο), σε σύγκριση με τις πραγματικές αποστάσεις (μπλέ) βικιπαίδεια βικιπαίδεια (αγγλικά)
Η εξίσωση Τίτιος-Μπόντε προέβλεψε την ύπαρξη του Ουρανού, απέτυχε όμως στην περίπτωση του Ποσειδώνα. Παράλληλα, επέτρεψε στον Μπότε να προβλέψει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με ιδιότητες που ταιριάζουν στoν νάνο πλανήτη Δήμητρα.
Θα περίμενε κανείς σήμερα ο νόμος του Μπότε να έχει μόνο ιστορική αξία.
Κι όμως, 238 χρόνια από τη διατύπωσή του, αυτός ο «τυφλοσούρτης» χρησιμοποιείται στην επιστημονική έρευνα!
Οι ερευνητές Μπόβερτ κ.ά. επέκτειναν τα αποτελέσματα αναζήτησης εξωπλανητών του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, χρησιμοποιώντας μια γενικευμένη σχέση Τίτιος-Μπόντε (Τίμοθι Μποβαιρντ, Τσαρλας H. Λάινγουίβερ, Στέφεν K. Γιάκομπσεν: Χρησιμοποιώντας τις κλίσεις το Σύστημα του Κέπλερ για να δώσουν προτεραιότητα Νέα εξίσωση του Τίτιος-Μπόντε που βασίζεται σε Προγνωστικά εξωπλανητών).
Με βάση την σχέση Τίτιος-Μπόντε και τα δεδομένα του τηλεσκοπίου, προβλέπονται οι θέσεις πλανητών που το Κέπλερ δεν μπορεί να ανιχνεύσει.
Η μελέτη κατάληξε στην πρόβλεψη 77 πλανητών σε 40 ηλιακά συστήματα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα. Μάλιστα, οι υπολογισμοί υποδεικνύουν 228 επιπλέον πλανήτες σε 151 πλανητικά συστήματα που ταυτοποίησε το Κέπλερ.
Ένα νούμερο που μεταφράζεται σε, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 2 πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, ανά αστέρα.
Υπενθυμίζεται ότι κατοικήσιμη ζώνη ονομάζεται ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων από τον μητρικό αστέρα, το οποίο έχει σαν συνέπεια η ηλιακή θερμότητα που φτάνει στον πλανήτη που κινείται σε αυτήν να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη θερμοκρασιών κατάλληλων για τη διατήρηση του νερού σε υγρή μορφή.
Κάτι τέτοιο θεωρείται κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών.
Εικόνα: Στιούαρτ Χέι, Εθ.Παν.Αυστρ..
Αναπληρωτής Καθηγητής Τσάρλυ Λάινγουίβερ.
Πίστωση: Αντίτια Τσόπρα, ANU, προσαρμοσμένο από τη ΝΑΣΑ / JPL
Η ζώνη Γκόλντιλοκς, όπου το υγρό νερό μπορεί να υπάρξει.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες σαν την Γη στον γαλαξία μας αλλά και το Σύμπαν
Το-Νιου-Σας
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ - επιστήμη καθημερινά - Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας - Ναυτεμπορική - io9 - physicsgg
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου