Πλανητικό Νεφέλωμα PK 164 +31.1

Έτσι θα γίνει ο Ήλιος μας στο τέλος της ζωής του; Πολύ πιθανόν. Η φούσκα του επεκτατικού αερίου που απεικονίζεται ανωτέρω είναι το πλανητικό νεφέλωμα PK 164 31.1

, τα απομεινάρια της ατμόσφαιρας ενός άστρου σαν τον ήλιο που τα απέβαλλε, καθώς τα αποθέματα υδρογόνου που προκαλούσαν την πυρηνική σύντηξη, εξαντλήθηκαν.

Ορατό κοντά στο κέντρο του νεφελώματος είναι ό,τι απέμεινε από τον ίδιο τον πυρήνα – ένα μπλε καυτό λευκό αστέρι νάνο. Αυτό το ιδιαίτερα φωτογενές πλανητικό νεφέλωμα δείχνει περίπλοκα κοχύλια του αέριου που αποβλήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές προς το τέλος της διάλυσης του άστρου, και των οποίων η δομή δεν είναι πλήρως κατανοητή. Αυτή η βαθιά εικόνα του PK 164 31,1 από το Παρατηρητήριο Calar Alto στην Ισπανία δείχνει πολλά άλλα αστέρια από το δικό μας Γαλαξία καθώς και αρκετούς γαλαξίες μακριά σε απόσταση.

Το PK 164 31, επίσης γνωστό ως Jones-Emberson 1, βρίσκεται περίπου 1.600 έτη φωτός μακριά προς τον αστερισμό του Λυγξ (Lynx). Λόγω της εξασθένισης (μέγεθος 17) και της χαμηλής φωτεινότητας της επιφάνειας του, το αντικείμενο είναι ορατό μόνο με ένα καλό μεγέθους τηλεσκόπιο. Παρά το γεγονός ότι το επεκτατικό νεφέλωμα θα μαραζώσει τα επόμενα χίλια χρόνια, ο κεντρικός λευκός νάνος μπορεί κάλλιστα να επιβιώσει για δισεκατομμύρια χρόνια – όταν το σύμπαν μας μπορεί να είναι σε μια πολύ διαφορετική θέση.