Πώς ο αστρικός θάνατος οδηγεί σε δίδυμους ουράνιους πίδακες

(Source: NASA/ Valentin Bujarrabal)

Μόνο πολύ κοντινά δυαδικά αστέρια μπορούν να γίνουν σφαιρικά πλανητικά νεφελώματα που αποτελούν θεαματικό σχήμα, όπως το σάπιο νεφέλωμα αυγού.

Το μυστήριο πίσω από το πώς ένα σφαιρικό αστέρι μπορεί να παράγει "ασφαιρικά" νεφέλωμα μπορεί να έχει λυθεί, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

«Τα περισσότερα αστέρια στο σύμπαν πεθάνουν με αυτόν τον τρόπο», λέει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής Eric Blackman του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη.

«Οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται για το πώς γεννιούνται τα αστέρια και πως πεθαίνουν, και αυτό δημιουργεί το μυστήριο για το πώς θα πεθάνουν».

Όταν άστρα σαν τον ήλιο ξεμένουν από υδρογόνο γίνονται γνωστά ως Ασυμπτωτική Γιγαντιαία Διακλάδωση (Asymptotic Giant Branch) (AGB) του άστρου. 
Είναι το στάδιο αυτό που το εξωτερικό περίβλημα ενός άστρου  «φουσκώνει», για να γίνει ένα πλανητικό νεφέλωμα.

Το όνομα "πλανητικά νεφελώματα" αρχικά επινοήθηκε από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ, ο οποίος τα παρατήρησε το 1780, και νόμιζαν ότι ήταν πρόσφατοι σχηματισμοί πλανητών.

"Αν και το όνομα παραμένει, γνωρίζουμε τώρα ότι είναι οι τελικές καταστάσεις χαμηλής μάζας άστρων," λέει ο Blackman. 

Αλλά σε αντίθεση με τα άστρα που τα αποτελούν, δεν είναι όλα τα πλανητικά νεφέλωμα σφαιρικά.


Μετάφραση: To-New-Sas

ΠΗΓΗ: http://www.abc.net.au