1986,
το διαστημόπλοιο Voyager προσγειώνεται και κάνει ρεκόρ καθώς γίνεται το πρώτο σκάφος που κάνει τον γύρο του πλανήτη χωρίς ανεφοδιασμό.
Ο "Ταξιδιώτης" (Voyager) επιστρέφει από την πτήση του
23 Δεκεμβρίου 1672.
Ανακαλύπτεται ο δορυφόρος του Κρόνου Ρέα από το Γάλλο αστρονόμο Zαν ή Τζιοβάνι Κασσίνι
Η Ρέα από το Κασσίνι στις 26 Νοεμβρίου 2005.
Ανακαλύπτεται ο δορυφόρος του Κρόνου Ρέα (Rhea) από το Γάλλο αστρονόμο Zαν ή Τζιοβάνι Κασσίνι (Jean ή Giovanni Cassini, 1625 – 1712). Είναι ο 5ος, κατά σειρά ανακάλυψης και ένας από τους 8 μεγάλους δορυφόρους του Κρόνου.
Φωτογραφήθηκε από το διαστημόπλοιο «Βόγιατζερ – 1», το οποίο έφτασε στην περιοχή του στις 13.11.1980. Από τις φωτογραφίες φαίνεται ότι η επιφάνεια της Ρέας (που αποτελείται κυρίως από πάγο) μοιάζει πολύ με τη Σελήνη. Στρέφει δε και αυτή (όπως η Σελήνη), πάντα το ίδιο ημισφαίριό της προς τον Κρόνο.
Ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Ρέας είναι η μελέτη της πιθανής ύπαρξης ή μη δακτυλίων. Παρατηρήσεις και αναλύσεις από το διαστημικό σκάφος «Κασίνι» ("Cassini") δείχνουν ότι μπορεί να περιτριγυρίζεται από λεπτά δαχτυλίδια σκόνης, κάτι, όμως, που δεν μπορεί να αποδειχτεί από φωτογραφικές απεικονίσεις, αλλά μέχρι τώρα έχει υποδειχθεί από παρατηρήσεις ενεργητικών σωματιδίων και του μαγνητικού πεδίου της μαγνητόσφαιρας του Κρόνου.
Μερικά από τα αριθμητικά δεδομένα της Ρέας είναι: Απόσταση από τον Κρόνο 527.040 χλμ., διάμετρος 1.530 χλμ., μέγεθος αστρικό 10, περίοδος περιφοράς 4ημ. 12ώ. 24λ. και πυκνότητα (νερό = 1) 1,3.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, η Ρέα ήταν μια από τις Τιτανίδες νύμφες, που παντρεύτηκε τον Κρόνο και απέκτησε 6 παιδιά.
1903 Γεννιέται ο Αμερικανός μαθηματικός και χημικός μηχανικός ουγγρικής καταγωγής Τζον Νόυμαν (John von Neumann, 1903 – 1957), με σημαντικές συνεισφορές στην κβαντική φυσική τη μετεωρολογία και την πληροφορική. Το 1932, ως καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον εξέδωσε το βιβλίο: Μαθηματική θεμελίωση της κβαντομηχανικής, που παραμένει ένα κλασικό έργο πάνω στην κβαντομηχανική.
23 Δεκεμβρίου 1973.
Αφήνει την τελευταία του πνοή ο Αμερικανός αστρονόμος Ολλανδικής καταγωγής Γκέραρντ Κόιπερ.
Αφήνει την τελευταία του πνοή ο Αμερικανός αστρονόμος Ολλανδικής καταγωγής Γκέραρντ Κόιπερ (Gerard Kuiper, 1905 – 1973), που ασχολήθηκε με την πρωτοπλανητική θεωρία του Βαϊτσζαίκερ και την θεμελίωσε πιο πολύ, ώστε να είναι περισσότερο αποδεκτή ως νεφελική θεωρία, για την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος (1949).
Το 1936, εντάχθηκε στο επιστημονικό προσωπικό του Αστεροσκοπείου του Γιερκς (Yerkes) του Πανεπιστημίου του Σικάγου στο οποίο, λίγο αργότερα, διετέλεσε διευθυντής, ενώ διετέλεσε διευθυντής, επίσης του αστεροσκοπείου του Μακ Ντόναλντ στο Τέξας.
Ασχολήθηκε με τη χημική σύσταση πλανητών και διαπίστωσε την παρουσία του μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα (1945) και του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Άρη (1947).
Ανακάλυψε τη Μιράντα, τον 5ο δορυφόρο του Ουρανού (1948) και τη Νηρηίδα, το 2ο δορυφόρο του Ποσειδώνα (1949).
Εντόπισε φασματικά την παρουσία πάγου στους πόλους του Άρη και τους δακτυλίους του Κρόνου (1948). Επίσης μέτρησε τη διάμετρο του Ποσειδώνα (1949) και του Πλούτωνα (1950).
Οι πρώιμες παρατηρήσεις του των λευκών νάνων αστέρων στήριξαν τη θεωρία του Τσαντρασεκάρ, με τον οποίο συνεργαζόταν στο αστεροσκοπείο του Γιέρκς. Ασχολήθηκε και με άλλα θέματα αστρονομίας.
Ο Κόιπερ, το 1950, υπέθεσε ότι πέρα από τον Ποσειδώνα υπάρχει η ζώνη Κόιπερ, με πολλούς κομήτες. Μεταξύ 1960 και 1973 διηύθυνε το Εργαστήριο Σεληνιακών και Πλανητικών Μελετών του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Επίσης, κάτω από τη διεύθυνσή του πραγματοποιήθηκε σύνταξη ενός φωτογραφικού άτλαντα της Σελήνης.
To-New-Sas
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου