Οι Περσείδες παρατηρούνται κάθε χρόνο στον αστερισμό του Περσέως, από 19 Ιουλίου μέχρι 17 Αυγούστου και έχουν το ακτινοβόλο τους σημείο στον αστέρα χ – Περσέως.
Το μέγιστο αυτών είναι συνήθως στις 10 Αυγούστου και εμφανίζονται περισσότεροι στο πρώτο μισό της νύχτας.
Ο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι (Giovanni Sciaparelli, 1835 – 1910) υπολόγισε ότι η τροχιά των Περσειδών συμπίπτει με την τροχιά του κομήτη Τέμπελ 3I – Τατλ (Tempel – Tuttle), που εμφανίστηκε, το 1862 και επιβεβαίωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο τη θεωρία ότι οι διάττοντες αστέρες οφείλονται στη διάλυση και στα υπολείμματα των κομητών.
Αποδείχτηκε, λοιπόν, ότι ο κομήτης αυτός αποτελεί μέλος του πλανητικού μας συστήματος από χιλιάδων ετών και οι Περσείδες εμφανίζονται κατά τη συνάντηση της Γης με τα κατάλοιπα του κομήτη που προαναφέρθηκε, τα οποία κινούνται γύρω από τον Ήλιο σε σχήμα μετεωρικού δακτυλίου.
Από τη μεγάλη διάρκεια της πτώσης των Περσειδών συνάγεται ότι η διατομή του δακτυλίου αυτού είναι τόσο μεγάλη, ώστε η Γη να χρειάζεται αρκετές ημέρες για να τον διασχίσει.
Από τη σταθερότητα μάλιστα της έντασης της μετεωρικής βροχής, προκύπτει ότι η διανομή της μετεωρικής ύλης κατά μήκος του δακτυλίου είναι ομαλή.
Κατά τον μεσαίωνα οι Περσείδες ονομάζονταν Δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου, ο οποίος μαρτύρησε, στις 10 Αυγούστου του 258 μ.Χ., καιγόμενος πάνω στη φωτιά.
Πηγή: astronomos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου