Τεράστιες καταιγίδες στον Ουρανό, λαμβάνονται στις 5 και 6 Αυγούστου 2014, όπως φαίνεται από το Παρατηρητήριο Keck. Και οι δύο εικόνες λήφθηκαν από τους: Imke de Pater (UC Berkeley), Larry Sromovosky και Pat Fry (U. Wisconsin), και Heidi Hammel (AURA) χρησιμοποιώντας την εγγύς υπέρυθρη φωτογραφική μηχανή NIRC2 με συστήματα προσαρμοστικής οπτικής για το 10-μέτρων τηλεσκόπιο Keck II σε ένα μήκος κύματος των 1.6 μικρόμετρων.
"Ακόμα και μετά από χρόνια παρατήρησης, μια νέα εικόνα του Ουρανού από το Παρατηρητήριο Keck μπορεί να με σταματήσει από την πορεία μου και να πω Ουάου!,", δήλωσε η Heidi Hammel, μέλος της ομάδας παρατήρησης.
Κατά τις τελευταίες ημέρες, οι αστρονόμοι έμειναν έκπληκτοι από την πληθώρα φωτεινών καταιγίδων στον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων ενός τερατώδους χαρακτηριστικού.
Ο καιρός για κάθε πλανήτη μπορεί να είναι αρκετά απρόβλεπτος.
Καθώς οι τυφώνες απειλούν το κράτος Aloha, οι αστρονόμοι που εργάζονται στο Παρατηρητήριο WM Keck στο νησί της Χαβάης, έμειναν έκπληκτοι από την εμφάνιση των γιγαντιαίων συστημάτων στροβιλισμού καταιγίδων στο μακρινό πλανήτη Ουρανό.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Voyager με τον Ουρανό το 1986, μόνο μια μικρή χούφτα αμυδρών σύννεφων παρατηρήθηκαν στην ατμόσφαιρα.
Όταν ο πλανήτης πλησίαζε την ισημερία το 2007 (δηλαδή, όταν ο ήλιος ήταν ψηλά πάνω από τον ισημερινό του), μεγάλες καταιγίδες αναπτύχθηκαν στον πλανήτη, αλλά οι περισσότερες από αυτές εξασθένησαν.
«Είμαστε πάντα ανήσυχοι για να δούμε την πρώτη εικόνα της νύχτας του κάθε πλανήτη ή δορυφόρου, καθώς ποτέ δεν ξέρουμε τι θα μπορούσε να έχει στο "κατάστημα" για μας,» δήλωσε η Imke de Pater, καθηγήτρια στο UC Berkeley και επικεφαλής της ομάδας.
"Αυτό το εξαιρετικά φωτεινό χαρακτηριστικό που είδαμε στις 6 UT, Αυγούστου 2014, μου θυμίζει μία παρόμοια φωτεινή καταιγίδα που είδαμε στο νότιο ημισφαίριο του Ουρανού κατά τη διάρκεια των ετών που προηγήθηκαν και στην ισημερία".
Δεδομένου ότι η ισημερία του 2007, από τον βόρειο πόλο του Ουρανού έχει έρθει σε θέα, ο νότιος πόλος δεν είναι πλέον ορατός.
Το φωτεινό χαρακτηριστικό de Pater, αναφέρεται πως ήταν γνωστό ως "Berg", επειδή αυτό το χαρακτηριστικό ήταν ορατό ακριβώς κάτω από την πολική θολότητα, και έμοιαζε με ένα παγόβουνο που αποκολλάται σαν ένα κομμάτι πάγου-σαν ράφι.
Το σημείο Berg, κυμάνθηκε σε γεωγραφικό πλάτος μεταξύ νότιου γεωγραφικού πλάτους 32 και 36 μοίρες από το 2000, και ίσως χρονολογείται από την εποχή του Voyager (1986).
Το 2004 έγινε πολύ πιο φωτεινό· το 2005 άρχισε να μετακινείται προς τον ισημερινό και έγινε ένα πολύ ισχυρό σύστημα θύελλας.
Το 2009, όταν ήρθε κατά μερικές μοίρες πάνω από τον ισημερινό, χωρίστηκε.
Η παρούσα καταιγίδα είναι ακόμη πιο φωτεινή από το σημείο καταιγίδας Berg.
Η μορφολογία της είναι μάλλον παρόμοια, και η ομάδα ευελπιστεί ότι μπορεί επίσης να συνδέεται με μια δίνη στη βαθύτερη ατμόσφαιρα.
Από κοντινές-υπέρυθρες εικόνες που λαμβάνονται σε 2,2 μικρόμετρα, η ομάδα έχει ήδη καθορίσει ότι η καταιγίδα πρέπει να φτάσει σε υψηλό υψόμετρο· θα πραγματοποιήσουν υπολογισμούς για να προσδιορίσουν το ακριβές υψόμετρο, αλλά με βάση τη φωτεινότητα της σε αυτά τα μήκη κύματος, η ομάδα αναμένει να φτάσει τα ύψη κοντά στην τροπόπαυση.
Καθώς ο τυφώνας Iselle κερδίζει σε δύναμη με τον Julio σε έλξη, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτές οι καταιγίδες συνεχίζουν να εξελίσσονται.
Μετάφραση: To-New-Sas
Πηγή: dailygalaxy.com , phys.org
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου