Πηγές του ηλιακού ανέμου

Credit: NASA/IRIS

Μια εικόνα υπεριώδους ενός δικτύου ηλιακού πίδακα λήφθηκε από την αποστολή IRIS. Η περιοχή του Ήλιου φαίνεται να είναι περίπου 30.000 χιλιόμετρα στη μία πλευρά. Ο κόκκινος κύκλος αναδεικνύει ένα δίκτυο περίπου δέκα πιδάκων που προέρχονται από μια σειρά από φωτεινά σημεία.

Η ηλιακή χρωμόσφαιρα είναι η περιοχή μεταξύ της επιφάνειας του Ήλιου και της καυτής, εκατομμυρίων βαθμών κορόνας του.
Μέσα σε αυτό το σύμπλεγμα διεπαφής ζώνης, μόνο μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα βαθος, η πυκνότητα του αερίου πέφτει κατά ένα συντελεστή περίπου ένα εκατομμύριο και η θερμοκρασία αυξάνεται από περίπου 5.000-1.000.000 Κελβιν (4.726-999.726 Κελσίου).
Σχεδόν το σύνολο της μηχανικής ενέργειας που οδηγεί την ηλιακή δραστηριότητα μετατρέπεται σε θερμότητα και ακτινοβολία μέσα σε αυτό το περιβάλλον.
Πολλές φυσικές διεργασίες διαμορφώνουν το περίπλοκο σύστημα των ηλιακών μαγνητικών πεδίων, ενεργητικά σωματίδια και ακτινοβολία που τροφοδοτούν το στέμμα (κορόνα).
Για τον ίδιο τον ηλιακό άνεμο, από καιρό πιστεύεται με βάση την προέλευση αυτής της περιοχής, ίσως είναι από τις πιο δροσερές «στεφανιαίες τρύπες,» αλλά για τον προσδιορισμό των ακριβών περιοχών προέλευσης, απαιτείται υψηλή χωρική ανάλυση παρατηρήσεων.

Το καλοκαίρι του 2013, η NASA ξεκίνησε την αποστολή Διεπαφή Απεικόνισης Περιοχής Φασματογράφου (IRIS) για να μελετήσει αυτήν την περιοχή διεπαφής στο υπεριώδες φως., το CFA και το προσωπικό του συνείσφερε το είκοσι εκατοστών τηλεσκόπιο του, για την επιστημονική ομάδα.
Το τελευταίο τεύχος του Science διαθέτει τα αποτελέσματα του IRIS, και σε αυτό οι αστρονόμοι του CfA: Hui Tian, Ed DeLuca, Steve Cranmer, Leon Golub, Sean McKillop, Katherine Reeves, Patrick McCauley, PaolaTesta, Mark Weber, και Nicholas Murphy μαζί με τους συναδέλφους τους στην ανακοίνωση, η ανίχνευση της διαλείπουσας, μικρής κλίμακας πιδάκων από την περιοχή και την πιθανή συνεισφορά του άρθρου τους για τον αστρικό άνεμο.
Το έγγραφο είναι ένα από τα πέντε σε αυτό το ειδικό τεύχος του περιοδικού Science που είναι επικεφαλής ή συν-συγγραφέας.

Οι αστρονόμοι βρήκαν σαφείς αποδείξεις για αυτούς τους πίδακες που είναι χονδρικά περίπου 8.000 χιλιάδων χιλιομέτρων σε μήκος και 300 χιλιόμετρα σε πλάτος, κινούνται μεταξύ περίπου 80 έως 250 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, με το αέριο να είναι σε θερμοκρασίες τουλάχιστον εκατό χιλιάδων βαθμών Κελβιν (99.726 βαθμούς Κελσίου), και έρχονται σε εκρήξεις που διαρκούν μεταξύ περίπου 20 και 80 δευτερολέπτων.
Η ανοδική ροή θερμού αερίου μπορεί να παρέχει τη θερμή μάζα στον ηλιακό άνεμο. 
Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι αν και διαλείπουσα, η συνεχιζόμενη παρουσία αυτών των πιδάκων θα μπορούσε να παρέχει κατ 'αρχήν περισσότερο από αρκετό υλικό για να προμηθεύσει τον άνεμο.
Προειδοποιούν, ωστόσο, ότι χρειάζεται ακόμη πολύ δουλειά για να επιβεβαιώσουν τα συμπεράσματα και να βελτιώσουν τις αναλύσεις και τα μοντέλα - αλλά σε κάθε περίπτωση το πρόσφατα ανακαλυφθέν φαινόμενο του πίδακα, θα χρειαστεί να ενσωματωθεί σε οποιαδήποτε μελλοντικά, λεπτομερή "μοντέλα άνεμου".



To-New-Sas

Πηγή: phys.org