Πλανήτης χωρίς ζωή (παιχνίδι)

Το Lifeless Planet θεωρητικά συγκεντρώνει πολλά πλεονεκτήματα των σύγχρονων indie κυκλοφοριών. Έχει έναν ασυνήθιστο πρωταγωνιστή, μια κεντρική ιδέα που ακούγεται αρκετά περίεργη για να τραβήξει την προσοχή, ένα μυστηριώδες σενάριο που φαίνεται να κρύβει κάτι παραπάνω και έναν έρημο πλανήτη προς εξερεύνηση. 
Γιατί όχι; 
Στο εν λόγω τμήμα της αγοράς έχουμε δει πολύ πιο αμφιλεγόμενα πράγματα. Στο κάτω κάτω το Journey ήταν αριστουργηματικό και το Kickstarter έχει φέρει και άλλους πολύ καλούς τίτλους. Δυστυχώς ο τίτλος αποδεικνύεται πως δε μπορεί να αξιοποιήσει τίποτα από τα παραπάνω και όχι μόνο δεν κρύβει κάποιο μεγάλο μυστικό αλλά και αυτά που κάνει τα κάνει αρκετά άσχημα.

Ήρωας είναι ένας Αμερικανός αστροναύτης που στέλνεται σε ένα μακρινό πλανήτη σε αναζήτηση ζωής, καθώς οι ενδείξεις της NASA δείχνουν ένα πολύ πρόσφορο περιβάλλον.
Η μοναξιά και η εγκατάλειψη τονίζονται άμεσα: ο αστροναύτης ακούγεται να λέει πως επιλέχθηκαν για μια αποστολή χωρίς επιστροφή επειδή είχαν ελάχιστες δεσμεύσεις στη Γη, ο πλανήτης αποδεικνύεται ένας άγονος ξερόβραχος και είναι ολομόναχος με χαλασμένη στολή. Αφού περιπλανηθεί λίγο ανακαλύπτει εγκαταλελειμμένα κτίσματα που όμως δεν είναι καθόλου εξωγήινα. Για την ακρίβεια πρόκειται για... 
Σοβιετικά οικήματα (με τα σφυροδρέπανα και τα όλα τους), εργαστήρια και βάσεις που έχουν ερημώσει και χτίστηκαν άγνωστο πως. Εξερευνώντας μαθαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, στοιχεία για το πώς είναι δυνατόν αυτό. 
Δεύτερον, πως τον παρακολουθούν.

Ένα αστείο με κομμουνιστές από το διάστημα -ή οποιοδήποτε αστείο- θα ήταν τελείως αταίριαστο. Το Lifeless Planet δεν είναι ονειρικό ή μελαγχολικό, αλλά εντελώς καταθλιπτικό. 
Ο αστροναύτης είναι η πιο μόνη ψυχή στο σύμπαν, σύντομα αρχίζει να αμφιβάλλει για τις πνευματικές του ικανότητες και είναι σχεδόν σίγουρα καταδικασμένος. 
Το μόνο που ακούει είναι ο άνεμος, το μόνο που βλέπει είναι βράχια και χώμα και τα όσα συναντά είναι τόσο ξένα που περισσότερο εντείνουν το αίσθημα της απομόνωσης παρά το μειώνουν. 
Το ζήτημα είναι πως αυτή η μαυρίλα αποδίδεται με ελάχιστα εκφραστικά μέσα που δεν ανανεώνονται και ξεθωριάζουν γρήγορα. 

Το Lifeless Planet θεωρητικά συγκεντρώνει πολλά πλεονεκτήματα των σύγχρονων indie κυκλοφοριών... 

Το περιβάλλον εναλλάσσεται μεν, περνώντας από άγονες πεδιάδες σε γκρεμούς, υπόγεια και φαράγγια, αλλά ο διάκοσμος είναι πολύ φτωχός και τα χρώματα περιορισμένα με αποτέλεσμα την πλήξη. Τα πάντα είναι ομοιόμορφα, μπεζ και, έτσι για αλλαγή, καφέ. 
Η ηχητική επένδυση περιορίζεται σε κάποια ηχητικά εφέ, όπως ο άνεμος και βράχοι που κυλάνε, ενώ σε σπάνια σημεία ακούγεται μια καταθλιπτική μελωδία. 
Έχει ενσωματωθεί αφήγηση στα...ρώσικα, όταν ο παίκτης βρίσκει κείμενα των χαμένων πια κατοίκων (που ευτυχώς είναι στα αγγλικά).

Ένα βασικότατο μειονέκτημα του τίτλου είναι ο χειρισμός και το gameplay. Ο παίκτης θα βρεθεί να περιφέρεται στα κατσάβραχα κάνοντας άλματα και, σπανίως, χρησιμοποιώντας κάποιο αντικείμενο. Η ποικιλία είναι εντελώς ανύπαρκτη, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και ο χειρισμός είναι αρκετά ασαφής. 
Ο παίκτης δεν είναι σίγουρος για το πού ακριβώς θα προσγειωθεί, οι λεπτές κινήσεις αποκλείονται και ο αστροναύτης έχει μια πολύ ενοχλητική τάση να γλιστράει σα να πατάει σε πάγο. 
Η περιπλάνηση και τα άλματα έχουν περισσότερο το πνεύμα της περιήγησης για να φανεί η μιζέρια και η μελαγχολία της απόλυτης μοναξιάς (σε συνδυασμό με την αφόρητη ανία του να πηγαινοέρχεσαι σε ένα μπεζ σκηνικό) και ελάχιστα το να υπάρχει κάποια επίφαση παιχνιδιού, πρόκλησης ή gameplay. 
Συχνά μάλιστα εμφανίζεται μια trial and error λογική που εκπροσωπείται πλήρως από τα πρώτα 60 δευτερόλεπτα του τίτλου: ο παίκτης πρέπει να βρει οξυγόνο στην έρημο, χωρίς να έχει ιδέα προς τα πού πρέπει να πάει και αναγκαστικά θα χάσει 4-5 φορές μέχρι να πάει τυχαία στη σωστή κατεύθυνση. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ψυχρολουσία και εικαστική παρέμβαση αν η ίδια λογική δεν εμφανιζόταν και σε άλλα σημεία, μάλλον αχρείαστα.

Ο κόσμος του τίτλου είναι στο μεγαλύτερο μέρος του άδειος. Σε σημείο να σε ψυχοπλακώνει 

Το Lifeless Planet είναι ακριβώς αυτό. 
Ένα κατασκεύασμα που πολύ θα ήθελε να είναι μια επιβλητική, καταθλιπτική εμπειρία για την απόλυτη μοναξιά και την ενατένιση άνυδρων οριζόντων, αλλά δεν είναι. 
Τα θεμελιώδη στοιχεία του σαν παιχνίδι είναι ξεκάθαρα προβληματικά, καθώς ο σχεδιασμός των περιοχών είναι προσχηματικός και θέλει να υπηρετήσει την όποια ατμόσφαιρά παρά κάποια ουσία gameplay. 
Τα γραφικά είναι μέτρια, με ελάχιστη λεπτομέρεια και επαναλαμβανόμενα, ενώ ο ήχος κάνει καλά τη δουλειά του και τίποτα παραπάνω.

Ο χειρισμός είναι προβληματικός και ασαφής αλλά τουλάχιστον δεν απαιτείται ιδιαίτερη ακρίβεια. 

Το κυριότερο μειονέκτημα του παιχνιδιού είναι η ανία. 

Όσοι βρουν το σενάριο ελκυστικό θα έχουν κάτι να ασχοληθούν, μα οι υπόλοιποι θα περιφέρονται σαν τις άδικες κατάρες ψάχνοντας να δικαιολογήσουν το χρόνο που χάνουν σε ένα μετριότατο platform. 

Η μόνη αρετή του Lifeless Planet είναι η επιβλητικότητα ορισμένων τοπίων και η όντως επιτυχημένη απόδοση της μοναξιάς, αν και χάνει την επίδρασή της από ένα σημείο και ύστερα. 

Με λίγα λόγια, υπάρχουν τόσα παιχνίδια εκεί έξω...

ΠΗΓΗ: enternity.gr